مرتب سازی براساس:
یکی از آب انبارهای متعدد موجود در شهر گرم و خشک یزد، آب انبار تالار سرو می باشد که به دلیل قرارگرفتن در کنار تالار سرور، این نام بر آن نهاده شده است. این آب انبار در محله خرمشاه قرار دارد و آب انبار خرمشاه نیز نامیده می شود.
رستوران مجلل و بزرگ هفت خوان شیراز در واقع مجموعه ای متشکل از پنج رستوران و دو کافی شاپ است که نامگذاری رستوران هفت خوان نیز بر همین اساس صورت گرفته است. هر کدام از این طبقات مجزا، ارایه دهنده سبک مشخصی از غذا و خدمات هستند.
دبستان خسروی اثر به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3807 در تاریخ 12 شهریور سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. خسرو شاه جهان در سال 1285 این مدرسه را تاسیس کرد.
مرکز خرید گالریا با مساحت ۳۲۰۰ متر با ۱۵ طبقه جنوبی و ۱۷ طبقه شمالی در خیابان ولنجک شرقی واقع شده است. هفت طبقه آن زیر زمین و هشت طبقه آن روی همکف واقع شده است. دو طبقه آن به شهربازی و رستوران و یک طبقه آن به پردیس سینمایی گالریا اختصاص دارد.
به دلیل آب و هوای کویری شهر یزد، این شهر دارای آب انبارهای بسیاری است اما آب انبار 6 بادگیری به دلیل معماری متفاوتش، شهرت جهانی دارد. این آب انبار در محله تل یزد یا تپه یزد واقع شده که به شش بادگیر نیز معروف است.
این اثر که قدیمی ترین دخمه استان یزد به حساب می آید از نظر موقعیت مکانی در میان پسته زارهای روستای ترک آباد اردکان رها شده است و به شدت مورد بی توجهی مسئولان قرار گرفته است تا حدی که حتی تابلوی که نشان دهند ثبت ملی آن باشد نیز در این بنا دیده نمی شود.
مسجد جامع میبد که از نگاه کارشناسان و باستانشناسان بخشی از مجموعه بزرگتر بوده که با توجه به قدمت آن یکی از قدیمیترین مساجد تاریخ اسلام است. نخستین بار در قرن دوم هجری بنای این مسجد شروع شد و در طی اعصار و قرون مختلف بخشهایی به آن اضافه شده.
مرکز خرید کوروش یکی از بزرگترین مراکز خرید تهران است و با توانایی پاسخ گویی به سلیقه های مختلف توانسته طرفداران زیادی برای خود پیدا کند. این مرکز خرید با 9500 متر مربع مساحت و 23000 متر مربع زیر بنا در 18 طبقه ساخته شده است.
رستوران بادیل قشم، در محدوده سیتی سنتر و نزدیک برج های دوقلو واقع شده است. این رستوران از یک فضای بسته سفره خانه ای با تخت های مفروش ویک فضای بیرونی با میز و صندلی تشکیل شده است.
روستای سریزد دو رباط دارد که به نام های کهنه و نو شناخته می شوند. رباط کهنه قدمتش به حدود ۹۰۰ سال قبل و به دوران سلجوقیان باز می گردد و از آنجایی که ماده اصلی ساخت آن خشت می باشد، به رباط خشتی نیز معروف است.