بهترین ایران

خانه های قدیمی شهر یزد از زیباترین آثار باقی مانده از دوران های مختلف تاریخی می باشند که با گذشت زمان برخی از آنها تغییر کاربری داده اند و به عنوان مکان هایی نظیر موزه یا اقامتگاه فعالیت می کنند.

خانه و دربند دکتر قوه صدوق از آثار به جا مانده از دوران قاجار در شهرستان صدوق، بخش خضرآباد، شهر ندوشن استان یزد است که در تاریخ 28 اسفند سال 1386 با شماره 22769 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از آثار ملی کشور ثبت شده است.

بریانی نوعی غذای محلی در اصفهان است. برای تهیه این غذا ابتدا گوشت پخته می شود، سپس همراه ادویه های مختلفی از قبیل دارچین چرخ می شود و در تابه های مخصوصی به اندازه کف دست پخته می شود. همراه این غذا آب گوشت نیز می توانید سفارش بدهید.

این مرکز خرید یکی از معدود بازارهایی در قشم است که تنها به فروش کیف و کفش و چمدان اختصاص داده شده است. هرچند این مرکز در گذشته تنها برای عمده فروشی بود ولی امروزه به صورت خرده فروشی نیز اجناس خود را به فروش می رساند.

خانه وکیلی اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9109 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه در گذشته به صورت خصوصی مورد استفاده بوده است.

بازار مسگرها اثری به جا مانده از اواسط قرن نهم هجری قمری می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7786 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بازار قدیمی محلی برای تولید و فروش انواع محصولات فلزی و مسی نظیر لوازم آشپزخانه و صنایع دستی می باشد.

خانه نواب وکیل اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه متعلق به میرزا سید محمد رضوی معروف به نواب وکیل بوده است.

برج و دروازه های ندوشن اثری باقی مانده از دوران مظفریان و صفوی می باشند. در دوران قدیم که به منظور دفاع از شهر و راهنمایی مسافران در میان بیابان ها، دور و اطراف شهرها را با برج ها و قلعه ها محصور می کردند ندوشن نیز به همین شکل حصار کشی شده بوده است.

خانه محمد حسنی ها اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 30 تیر سال 1384 با شماره 12130 به عنوان یکی از اثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه زیبا که در گذشته کاربردی مسکونی داشته است اکنون نیز به عنوان یک خانه مسکونی استفاده می شود.

این مجموعه به دست امیر جلال الدین چخماق که از سرداران تیموری بود در سده هشتم خورشیدی و با همکاری همسر وی فاطمه خاتون که مقبره او نیز در ضلع شمالی این مکان قرار دارد ساخته شد. او این بنا را برای رونق بخشیدن به یزد ساخت.