بهترین ایران

میدان ولی عصر تهران در دوره پهلوی ساخته شد و میدان ولیعهد نام داشت. در این میدان دایره ای شکل دو حوض با اشکال ذوزنقه بر روی یکدیگر سوار بودند و اضلاع این ذوزنقه کمی تحدب و تقعر داشت که جلوه بصری آن را دو صد چندان کرده بود.

چشمه علی شهرری با قدمت 8000 سال از زیر تخته سنگی جاری می شود و نام اصلی آن سورین می باشد. در چشمه علی یک سنگ نگاره وجود دارد که نقش برجسته فتحعلی شاه و 16 پسرش می باشد. در سمت راست این نقش برجسته شاه با بازی بر دوش در زیر سایبانی در حرکت است.

بیش از نیمی از ما در کودکی آرزو داشتیم خلبان شویم و یونیفرم زیبای خلبانی را بپوشیم اما انگار خلبان شدن کار زیاد ساده ای هم نبود و حداقل باید هر شب دندان هایمان را مسواک می زدیم! با اینکه الان بزرگ شده ایم و هر کدام به حرفه ای مشغولیم.

باغ موزه قصر به وسعت 24 هکتار در محل قبلی زندان قصر با هدف آشنایی مردم با زندان های قبل از انقلاب به وجود آمده است. در واقع زندان قصر هم در محل قبلی قصر قاجار ساخته شده بود باغ موزه قصر از دو بخش باغ و موزه تشکیل شده است.

ساختمان فرهنگستان هنر در خیابان ولیعصر یکی از ساختمان های زیبا به سبک معماری ایرانی می باشد که در آن هر از چند گاهی نقد و بررسی آثار سینمایی صورت می گیرد و تنی چند از هنرمندان محبوب و مردمی به نقد فیلم می پردازند.

فرهنگسرای اشراق یکی از پر رفت و آمدترین و بزرگترین فرهنگسراهای کشور است که در طول سال جشنواره های متعددی در آن برگزار می شود. در این فرهنگسرا مانند بقیه فرهنگسراها کلاسهای آموزشی متعددی برای طیف گوناگونی از سنین برگزار می گردد.

حتما برای شما هم پیش آمده که به این موضوع فکر کنید که اولین بار چه کسی کلمه فرهنگسرا را وارد فرهنگ لغت زبان فارسی کرد. این کلمه را فیروز شیروانلو اولین رییس فرهنگسرای نیاوران برای اولین بار به کار برد.

قبرستان دولاب یکی از قبرستان های ارامنه در شرق استان تهران می باشد. که به نام های باغ ارامنه، امیرسلیمانیه هم شناخته می شوند. این آرامستان از جنوب به خیابان پاسدار گمنام، از شمال به خیابان مستفیذ، از غرب به خیابان شهید رضایی تاجری و از شرق به املاک مسکونی ختم می شود.

در موزه موسیقی ایران 240 ساز مختلف ایرانی به نمایش گذاشته شده است که سه تار ناصرالدین شاه نیز در بین آنها خودنمایی می نماید. این موزه از چندین بخش مختلف تشکیل شده که یک بخش آن به نمایش سازهای کوبه ای، زهی، بادی و سنتی و زهی نواحی محتلف اختصاص دارد.

خوشنویسی همواره یکی از هنرهایی بوده است که از ابتدای پیدایش آن در دوره صفوی مورد توجه ایرانیان بوده است. تا جایی که مردم اشعار نوشته شده بر روی کاغذ، پوست و لوازم تزیینی را به بهای زر خریداری می کردند.