بهترین مراکز دیدنی ایران

روستای خرانق با قدمت ۴۵۰۰ ساله در قسمت کوهستانی اردکان قرار دارد. این روستای زیبا دارای جاذبه های بی نظیری است که مقصد بسیاری از گردشگران شده‌. از جذاب ترین دیدنی های این روستا، کاروانسرای خرانق است.

این حمام مربوط به دوره قاجار در محله قدیمی شهر اردکان، چرخاب و در جوار حسینیه چرخاب قرار دارد و در سال 1376 با شماره ثبت ۱۹۳۶ به ثبت آثار ملی ایران رسیده. این بنا از لحاظ طراحی نقشه، نورگیر بودن و ساخت اجزای آن یکی از زیباترین حمام‌های باقیمانده در یزد است.

دخمه های شریف آباد اثری به جا مانده از دوران پهلوی هستند که در تاریخ 7 مرداد سال 1382 با شماره 9284 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این دخمه که به دادگاه یا برج سکوت شریف آباد نیز معروف می باشد توسط مانچکی لیمچی هاتریا ساخته شده است.

دربند مجد العلما اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 24 اسفند سال 1383 با شماره 11618 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. به دلیل وجود خانه مجدالعلما در این قسمت این دربند نیز با همین نام شناخته می شود.

خانه افضلی اثری به جا مانده از دوران قاجار و دوران پهلوی می باشد که در تاریخ 24 اسفند سال 1383 با شماره 11619 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه تاجرنشین اکنون به موزه فرش، گلیم و جاجیم تغییر کاربری داده شده است.

خانه حاج عباس ثنایی اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 24 اسفند سال 1383 با شماره 11623 به عنوان یکی از اثار ملی ایران به ثبت رسیده است. صاحب این خانه، حاج عباس ثنایی یکی از تاجران بزرگ روغن و کنجد در اردکان بوده است که به همین دلیل نام او را بر روی این خانه گذاشته اند.

خانه آیت الله خاتمی اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9116 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه که درگذشته محل زندگی آیت الله روح الله خاتمی بوده است در سال 1383 تغییر کاربری داده شده است و اکنون محل دائمی موزه مفاخر اردکان می باشد.

مجموعه آب انبارهای احمدآباد اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9108 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مجموعه به دلیل شیب مناسب زمین در منطقه ای از احمدآباد ساخته شده است.

این حمام که از دو بخش بزرگ و کوچک تشکیل شده در گذشته به این صورت استفاده می شده که حمام کوچک مخصوص بانوان بوده و حمام بزرگ نیز از صبح تا شب مختص بانوان بوده و بعد از آن شب تا صبح توسط آقایان استفاده می شده است.

این مدرسه توسط امیر یوسف خواجه بهادر، ملقب به غیاث الدین، یکی از فرماندهان دوره تیموری در دوران سلطنت میرزا شاهرخ (807-850 قمری) ساخته شد. تا مدتها به نام بانی اولی اش یوسفیه خوانده می شد اما بعدها به مدرسه دو در یا دو درب نامیده شد.