بهترین مراکز دیدنی ایران

عمیق ترین آسیاب زیرزمینی و تنها آسیابی در جهان که با دست در زمین حفر شده است، آسیاب دو سنگی در روستای محمد آباد شهرستان میبد می باشد که از دوران تاریخی قاجاریه تا به امروز باقی مانده است.

بقعه 12 امام از قدیمی‌ترین آثار تاریخی شهر یزد و دومین گنبد شناسنامه‌دار در ایران است که در قرن پنجم هجری و در دوران سلجوقیان ساخته شده و جزو بناهای کهن کتیبه‌دار است. این بنای تاریخی در نزدیکی چند اثر تاریخی دیگر از جمله مدرسه فیضیه و خانه لاری‌ها واقع شده است

روستاهای استان مازندران از مقاصد گردشگری محبوب شمال کشور هستند که به دلیل مناظر طبیعی زیبا، آب و هوای معتدل و آثار تاریخی ارزشمند خود شناخته شده هستند. روستای توسکاتک در بخش مرکزی شهرستان نوشهر، یکی از محبوب ترین روستاهای دیدنی نوشهر است.

آسیاب آبی ترک آباد اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد. این آسیاب که برای خورد کردن گندم و تبدیل آن به آرد استفاده می شود بنایی خشتی و گلی می باشد که از ویژگی های خاص آن می توان به تعداد زیاد پله های موجود در آن اشاره کرد.

توریان، روستایی بسیار جذاب است که در فاصله 31 کیلومتری از قشم قرار دارد. توریان در واقع نام فردی بود که از سلسله توران شاهان به این مکان پناه آورده بود و به همین دلیل این روستا، توریان نام گرفت. توریان بعدها در این روستا، بارگاه، حمام و یک مسجد بنا کرد.

گورستان توران پشت شهرستان تفت با قدمتی مربوط به سده 5 تا 11 هجری قمری در تاریخ 25 اسفند سال 1379 با شماره 3611 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

کلیسای توما یک کلیسای انجیلی پروتستان است که در سال 1338 توسط یک معمار آشوری به نام دیوید اوشانا موزیسین، طراح اتومبیل و نقاش معروف کرمانشاهای طراحی گردید. معماری خاص این کلیسا توجه عابرین را به خود جلب می کند و صلیب روی کلیسا به رنگ پرچم ایران رنگ آمیزی شده است.

حمام های شهر یزد از نظر معماری از جذاب ترین سازه های این شهر و حتی کشور می باشند که متاسفانه بسیاری از آنها به دلیل عدم آگاهی رسانی ناشناخته باقی مانده یا حتی تخریب شده اند. با این حال، تعداد اندکی از آنها که سالم مانده هنوز هم گردشگران بسیاری را به سمت این شهر تاریخی جذب می کنند.

برج خواجه نعمت عقدا یا برج خواجه نصیر با قدمتی مربوط به دوران ایلخانی و با شماره 3612 در تاریخ 15 اسفند سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این برج درواقع به دستور خواجه نعمت ساخته شده تا محلی برای استراحت کاروان هایی باشد که از این راه عبور می کرده اند.

در سال 397 شمسی و پس از درگذشت فردوسی، همان طور که نظامی عروضی ذکر کرده، به علت مخالفت مذکر متعصب توس با فردوسی به اتهام رافضی گری، جسد او را که از دروازه رزان بیرون می بردند، برگرداندند و به جای قبرستان عمومی مسلمانان در باغچه شخصی اش به خاک سپردند.