بهترین مراکز دیدنی ایران

زیارتگاه نارستانه از مکان های مقدس برای زرتشتیان است. داستان پیدایش این زیارتگاه به زمان حمله اعراب در عهد ساسانیان باز می گردد. هنگامی که شاهزاده اردشیر پسر یزدگرد سوم برای نجات جان خود به کوه ها پناه برد.

ساختمان اداره دارایی یزد مربوط به دوره پهلوی می شود که در تاریخ 25 اسفند سال 1378 با شماره 2608 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. سنگی بر درب ورودی این ساختمان قرار گرفته که بر اساس آن این بنا در سال 1314 ساخته شده است.

سردر مسجد زاویه یزد اثری باقی مانده از دوران صفوی می باشد. این سردر متعلق به مجموعه مسجد، حسینیه، بقعه، آب انبار، حمام و کتابخانه زاویه بوده است که متاسفانه اکنون تنها این سردر و یک آب انبار ویرانه از آن باقی مانده است.

برج سنگی یزد اثری به جا مانده از دوران افشار می باشد که در تاریخ 11 مرداد سال 1384 با شماره 12369 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این برج بخشی باقی مانده از برج و باروهای ندوشن می باشد و به دلیل ساخت حدود یک متر از دیوار این بنا با سنگ آن را برج سنگی نام گذاری کرده اند.

آب انبار امامزاده اثری باقی مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 22 مرداد سال 1384 با شماره 13023 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آب انبار سی صد ساله به دلیل قرارگیری در کنار امامزاده مامانیک به این نام معروف شده است.

مسجد زین الدین اردکان که در بازار نو یزد و خیابان دروازه ملایر واقع شده یکی از چهار مسجدیست که در بازار نو بنا شده. این بنا در واقع بنایی کوچک و ساده است که تنها مورد قبل توجهی که در آن به چشم می خورد سنگ قبری مربوط به سال 579 هجری قمری می باشد.

خانه زرگر یزدی اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8537 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه به دلیل برخورداری از موقعیت جغرافیایی عالی همواره مورد توجه بسیاری از افراد بوده است.

این خانه تا سال 1357 هجری شمسی مسکونی بوده اما بعد از آن چندین سال به حالت متروک باقی مانده بوده که سپس در سال 1379 هجری شمسی پس از بازسازی در سال 1382 به هتل لاله یزد تغییر کاربری داده شده است.

خانه نواب وکیل اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه متعلق به میرزا سید محمد رضوی معروف به نواب وکیل بوده است.

خانه وکیلی اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9109 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه در گذشته به صورت خصوصی مورد استفاده بوده است.