بهترین مراکز دیدنی ایران

مسجد جامع نطنز در واقع مجموعه ای از چند بنا است. در زمان ایلخانی در این محل ابتدا مسجدی ساخته شد، سپس بقعه شیخ عبدالصمد در جوار مسجد، بعد از آن ایوان جلو خانقاه و نهایتا مناره ها به این مجموعه اضافه شدند. این مجموعه آرامگاه و اماکن مذهبی این مسجد را به مسجد جامع نطنز تبدیل کرد.

مسجد جامع نایین با قدمتی 1400 ساله از قدیمی ترین مسجد های ایران به شمار می رود. این مکان به لحاظ معماری شگفت انگیزش سالانه توریست های زیادی را به سمت خود می کشاند. از دیگر نام های آن مسجد علویان و مسجد جمعه می باشد.

مسجد جامع میبد که از نگاه کارشناسان و باستان‌شناسان بخشی از مجموعه بزرگتر بوده که با توجه به قدمت آن یکی از قدیمی‌ترین مساجد تاریخ اسلام است. نخستین بار در قرن دوم هجری بنای این مسجد شروع شد و در طی اعصار و قرون مختلف بخش‌هایی به آن اضافه شده.

مسجد جامع اصفهان یکی دیگر از جاذبه های اصفهان است و همه ساله بازدیدکنندگان فراوانی را به سوی خود جلب می کند. این مسجد در بافت قدیمی شهر و در نزدیکی محله تجاری قدیمی شهر قرار گرفته و از بناهای مذهبی و تاریخی مهم اصفهان به شمار می رود.

در روستای فهرج با قدمت 5 هزار ساله، مسجد جامع فهرج تنها مسجد باقیمانده از قرن اول هجری در ایران محسوب می‌شود. قدمت این بنا به 1400 سال میرسد. یک بنای تاریخی که همچنان حیات و روح در آن جریان دارد و از ابتدای عمر خود هیچ تغییری نکرده.

مسجد جامع بابل در یکی از قدیمی ترین محله های این شهر قرار دارد و خود یکی از کهن ترین بناهای بابل می باشد که بر اساس تاریخ طبرستان، بنای اولیه آن در سال ۱۶۰ه.ق و به دست مازیار بن قارن ساخته شده است. این مسجد در دوران های مختلف از جمله دوران صفویه و قاجاریه بازسازی شده است.

مسجد جامع 4 ایوانی اردستان با قدمتی چند هزار ساله از بناهای با ارزش ایرانی است. این بنای تاریخی پیش از آنکه مسجد باشد در دوره حکومت ساسانیان به عنوان معبد و یا آتشکده مورد استفاده قرار می گرفت و به مرور زمان به مسجد شبستانی تغییر کاربری داد.

مسجد جامع اردکان که یک بنای خشتی گلی ۵۰۰ ساله متعلق به قرن دهم هجری شمسی است، در بافت تاریخی شهر اردکان و بازاز چهارسوق قرار دارد. این بنا در سال ۱۳۷۷ با شماره ۲۲۳۹ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده.

مسجد جامع آمل یکی از مساجد جامع قديمي ايراني است که مربوط به اواخر دوران صفوی بوده و بر اساس منابع ذکر شده از سال ۱۱۰۶ به دستور شاه سلطان حسین صفوی ساخته شده و خوشبختانه پس از زلزله و آتشسوزی رخ داده هنوز پابرجاست.

مسجد جامع ابرکوه که از بناهای با ارزش ابرکوه به حساب می‌آید دارای دو قبله یا محراب اصلی است. از این رو به مسجد دو محرابی معروف است. بنای باقیمانده فعلی از دوره ایلخانیان است اما در دوره‌های تیموری و صفوی نیز گسترش یافته.