بهترین مراکز دیدنی ایران

دشت موک با تمدنی چند هزار ساله قدمتش به دوران پیش از اسلام باز می گردد. این منطقه تاریخی از گونه های گیاهی غنی و متنوعی برخوردار است و از این میان می توان به درخت بنه یا پسته کوهی و بادام وحشی اشاره کرد. در میان جنگل دشت موک روستایی با همین اسم قرار گرفته است.

نقش برجسته نبرد سواره در فیروز آباد با به تصویر کشیدن نبرد اردشیر بابکان موسس حکومت ساسانی با اردوان پنجم آخرین پادشاه اشکانیان، در سال 224 میلادی، یکی از زیباترین سنگ نگاره های دوره ساسانیان به شمار می رود. این اثر تاریخی بر دیواره صخره ای دره تنگاب کنده کاری شده است.

شهر شیراز پر از بناها و شهرهای شگفت انگیز تاریخی است. تاریخی که دیدن بقایای آن هر آدمی را به شگفتی و فکر وا میدارد. یکی از این شگفتی ها، شهر باستانی اردشیر خوره یا گور، مربوط به دوره ساسانی اولین شهر دایره ای ایران با قطر 2 کیلومتر و مقر فرماندهی اردشیر بابکان است.

نقش برجسته پل فیروز آباد از جمله سنگ نگاره های با ارزش ساسانی است. در این سنگ نگاره اهورامزدا رو به روی اردشیر بابکان قرار گرفته است تا حلقه پادشاهی را از روی محراب آتش به دست اردشیر بابکان دهد و او را به پادشاهی ایران زمین برگزیند.

آرامگاه ملا علی کرم اثری باقی مانده از قرن نهم هجری قمری می باشد که با شماره 6307 در تاریخ 7 مهر سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مقبره که ارزش مذهبی دارد متعلق به ملا علی کرم، خواهرزاده کریم خان زند می باشد.

این اثر تاریخی با مصالحی نظیر خشت و گل ساخته شده است و دارای قسمت های مسکونی، ارتباطی، خدماتی و بخش های دیگری از این قبیل می باشد که تزئیناتی همچون طاق های گهواره ای در برخی از این قسمت ها به چشم می خورند.

حمام استهریج با قدمتی مربوز به دوران قاجار و با شماره 2897 در تاریخ 5 آذر سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این حمام در سال 1380 مرمت و بازسازی شد و سپس به موزه مردم شناسی تغییر کاربری داده شده است.

کاروانسرای علی آباد مربوط به دوره قاجار می شود و در کنار مزرعه علی آباد قرار گرفته است. این اثر در تاریخ 15 آذر سال 1378 با شماره 2533 به عنوان یکی از میراث فرهنگی ایران به ثبت رسیده است. سازنده این بنا شاهزاده معارف دوست محمد ولی میرزا پسر فتحلی شاه قاجار بوده.

کاروانسرای رباط نو اثری به جا مانده از دوران صفوی است که با شماره 3850 در تاریخ 25 اردیبهشت سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این کاروانسرا در انتهای روستا و در اطراف میدان فرافر قرار گرفته است.

مسجد جامع خورمیز سفلی با قدمتی مربوط به دوران قاجار و با شماره 2802 در تاریخ 16 مهر سال 1379 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از آثار ملی به ثبت رسیده است.