مرتب سازی براساس:
مسجد بزرگ پشت باغ آبانبار رباط مجاورمتص اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3810 در تاریخ 18 اردیبهشت سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مسجد سر پلک شهید مدرس طباطبایی که در ابتدای بازارچه سرپلک و در محله سر پلک یزد قرار گرفته است با مصالحی نظیر خشت و گل ساخته شده است و تنها در برخی قسمت های آن نظیر کف و پشت بامش از آجر نیز استفاده شده.
مسجد سرسنگ اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در هیچ یک از منابع تاریخی نام بانی این مسجد مشخص نشده است.
مسجد شاه حسین یزد که در بافت قدیمی مروست قرار گرفته است با شماره 4133 در تاریخ 10 مهر سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس دو سندی که در محراب مسجد قرار داشته اند و اکنون به سرقت رفته اند این مسجد را به نام بانی آن شاه حسین فرزند احمد نامگذاری کرده اند.
آب انبار بولمیری اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7769 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ملک قاسم طبق وصیت پدرش خواجه محمدعلی این آب انبار را در سال 1047 هجری قمری ساخته است.
آرامگاه سید گل سرخ اثری به جا مانده از قرن نهم هجری قمری می باشد که با شماره 7660 در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
بر اساس منابع تاریخی بانی این اثر زیبا و ارزشمند که زمانی محل تجارت مردم بوده است نامشخص می باشد اما محلی های آن منطقه بر این باورند که این تیمچه متعلق به مرحوم هراتی می باشد.
دو روایت نچندان متفاوت در رابطه با ساخت این خانه وجود دارند که بر اساس یکی از آنها حاج محمد لاری در خواب با سیدالشهدا ملاقت می کند و آن حضرت به وی دستور می دهد تا به یزد سفر کند و زمینی را خریداری کند تا در آن خانه ای بسازد به همین ترتیب او تمام این کارها را انجام می دهد.
از آنجایی که شهر یزد شهری با آب و هوای گرم بوده است از قدیم برخی خیرین به جای وقف مکان هایی نظیر حسینیه و مسجد، آب انبار می ساختند و آن را در خدمت مردم قرار می دادند به همین دلیل به عنوان مثال در کنار مسجد جامع به فاصله خیلی کم چهار آب انبار قرار گرفته است.
هیچ گونه سنگ یا اثری که نشان دهنده بانی و زمان تاسیس مسجد باشد در این بنا به چشم نمی خورد اما افراد محلی به این باورند که این مسجد توسط بلبل، وزیر شاه یحیی مظفری ساخته شده است.