بهترین مراکز دیدنی ایران

شهر یزد مانند دیگر مناطق کویری ایران و بنا بر شرایط اقلیمی که دارد، پر از آب انبارهای زیبا است که در دوران های مختلف تاریخی ساخته شده اند و برای انبار کردن آب در زمان بارش باران و استفاده از آن در فصول گرم و خشک سال به کار می رود.

قلعه چاه افضل اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 16 شهریور سال 1383 با شماره 11070 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه در گذشته کاربردی دفاعی داشته است و مردم هنگام خطر به این قلعه پناه می برده اند.

قلعه خرانق اثری به جا مانده از دوران های تاریخی پس از اسلام می باشد که در تاریخ 24 اسفند سال 1383 با شماره 11509 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه پیچ در پیچ طوری طراحی شده است که فضایی هولناک داشته باشد تا درواقع نوعی دفاع در برابر راهزنان محسوب شود.

زیارتگاه پیر هریشت اردکان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد. این اثر ارزشمند در دامنه کوه هایی کم ارتفاع قرار گرفته است که بر اساس اعتقاد زرتشتیان این محل جایی بوده است که یکی از کنیزهای بانوی یزدگرد ساسانی در آن غیب شده است.

کاروانسرای ارجنان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 11 مرداد سال 1384 با شماره 12655 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بانی این کاروانسرا حاجی شیخ آقابابای هرندی می باشد.

بافت تاریخی شهر احمدآباد اثری به جا مانده از دوران آل مظفر به بعد می باشد که در تاریخ 2 بهمن سال 1382 با شماره 10844 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این شهر توسط شیخ احمد یزدی بنا شده است.

یکی از سازه های مهم و حیاتی در دوران های گذشته چاپارخانه ها بودند که در میان جاده ها ساخته می شدند تا محلی برای استراحت چاپارهای دولتی باشند. به علاوه، این ساختمان های ارزشمند که بیشتر خدمات پستی ارائه می دادند، برای تعویض اسب ها نیز استفاده می شدند.

مسجد جامع اردکان که یک بنای خشتی گلی ۵۰۰ ساله متعلق به قرن دهم هجری شمسی است، در بافت تاریخی شهر اردکان و بازاز چهارسوق قرار دارد. این بنا در سال ۱۳۷۷ با شماره ۲۲۳۹ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده.

بقعه سادات قل هو اللهی یزد یکی از زیارتگاه های مورد علاقه مردم این شهر است، چراکه آنها معتقدند اگر کسی هزار بار سوره توحید را در این زیارتگاه بخواند به حاجتش خواهد رسید. این بقعه تاریخی در واقع مزار شاه ولی و همچنین سه تن از سادات قل هو اللهی می باشد که از قرن نهم هجری باقی مانده است.

بقعه سیدگل زرد اثری به جا مانده از دوران تیموری می باشد که در تاریخ 25 آبان سال 1384 با شماره 13900 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. به دلیل وجود دو بقعه سید گلسرخ و سید گل مشکیجه در نزدیکی این بقعه گمان می رود این سه شخص با یکدیگر برادر بوده باشند.