بهترین مراکز دیدنی ایران

دبستان خسروی اثر به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3807 در تاریخ 12 شهریور سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. خسرو شاه جهان در سال 1285 این مدرسه را تاسیس کرد.

این هتل سه ستاره که قدمتی به اندازه 150 سال دارد به آستان مقدس امامزاده جعفر (ع) وابسته می باشد. هتل مشیر که نمادی از میهمان نوازی مردم کشورمان در آن دوره می باشد دارای یک حیاط مرکزی و 19 واحد اقامتی که 3 باب آن به صورت سوئیت ارائه می شوند، می باشد.

مجموعه باغ خان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3806 در تاریخ 18 اردیبشهت سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این باغ به دستور محمد خان والی در سال 1232 ساخته شد.

قلعه ابرندآباد اثری به جا مانده از دوران ساسانی می باشد که با شماره 6318 در سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه اثری از ابرند یکی از سرهنگ های ایراندخت دختر خسرو پرویز است.

کنیسه کمال یکی از قدیمی ترین کنیسه های استان یزد، اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که با شماره 6333 در تاریخ 7 مهر سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.

این مدرسه تاریخی به همراه آثار تاریخی دیگری نظیر باغ دولت آباد، قیصریه، میدان خان و جنب آباد توسط محمد تقی خان بن میرزا محمدباقر بافقی مشهور به خان بزرگ ساخته شده است.

مسجد تبریزیان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9111 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس منابع تاریخی بانی این اثر مشخص نیست و گمان می رود که دلیل نام تبریزیان که بر روی این مسجد گذاشته شده است محله تبریزیان باشد.

خانه زرگر یزدی اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8537 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه به دلیل برخورداری از موقعیت جغرافیایی عالی همواره مورد توجه بسیاری از افراد بوده است.

کویر حلوان شنزاری پهناور است و در جنوب خود به آغوش کوه های عاشقان می رسد. علاوه بر کوه های عاشقان، باتلاق های نمکی و رسی، دشت کویر و دریاچه نمک خور از دیگر پدیده های طبیعی جذاب این کویر می باشد. با وجود زیبایی های بی نظیر کویر حلوان هنوز یکی از بکر ترین کویر های ایران است.

پس از زلزله ای سال 1357 خورشیدی شهر طبس، در زمین وقفی عمادالملک یا همان باغ خان با 4400 متر مربع مساحت، عمارت این باغ خراب شد و به جای آن یک حمام عمومی به نام حمام خان با معماری سنتی ساخته شد و سپس تبدیل به موزه مردم شناسی طبس گشت.