بهترین مراکز دیدنی ایران

پارک جنگلی بی بی یانلو یکی از زیباترین جنگل های ایران است که در 5 کیلومتری ضلع جنوب غربی شهرستان آستارا واقع شده است. این پارک 1512 هکتار مساحت و 60 متر ارتفاع از سطح دریا دارد. روستای بی بی یانلو داخل همین پارک و داخل جنگل های هیرکانی واقع شده است.

در دامان کوه های فیروزکوه، روستای هرانده با درختان متعددش به چشم می خورد. این روستای خوش آب و هوا در تمامی روزهای سال جلوه گر چشم اندازهایی بدیع است و می توان گفت یکی از جاذبه هایی است که در هر فصل سال بسیار دیدنی خواهد بود.

در سال 1360 یخچال خلیلی که یکی از یخچال های معاصر در منطقه شهید محلاتی تهران بود به دلیل اینکه رو به تخریب بود از فهرست آثار ملی خارج شد و جای خود را به مجموعه ورزشی شهید آیت اله سعیدی داد.

کلیسای توما یک کلیسای انجیلی پروتستان است که در سال 1338 توسط یک معمار آشوری به نام دیوید اوشانا موزیسین، طراح اتومبیل و نقاش معروف کرمانشاهای طراحی گردید. معماری خاص این کلیسا توجه عابرین را به خود جلب می کند و صلیب روی کلیسا به رنگ پرچم ایران رنگ آمیزی شده است.

کلیسای آشوری مارگیورگیز در تهران، در سال 1961 میلادی ساخته شد. درب ورودی این کلیسا اقتباسی از دروازه شهر باستانی بابل می باشد. این کلیسا دارای یک محراب و دو اتاقک می باشد. پلان این کلیسا به صورت یک مستطیل بر روی یک سکو بنا شده است.

کلیسای تارگمانچاتس مقدس (کلیسای مترجمان مقدس) در سال 1968 درزمان محمدرضا شاه پهلوی در خیابان وحیدیه توسط گروهی از ارمنی های مهاجر از بوئین زهرا با نظارت خلیفه گری ارامنه تهران ساخته شد.

کلیسای حضرت ابراهیم با یک معماری مشابه معماری ایرانی در سال 1966 در خیابان جمالزاده شمالی ساخته شد. این کلیسا توسط فرقه دومینیکن ها در تهران ساخته شد و پیروان این فرقه بیشترین مراجعین به این کلیسا را تشکیل می دهند.

کلیسای حضرت یوسف کاتولیک آشوری - کلدانی در سال 1950 میلادی در خیابان بهبهانی ساخته شد. پلان کلیسا یک زمین مربعی شکل به ابعاد 20 در 16 مترمربع می باشد. نمای کلیسا کاملا آجری است و به اندازه 8 پله از سطح زمین بالاتر است.

در موزه موسیقی ایران 240 ساز مختلف ایرانی به نمایش گذاشته شده است که سه تار ناصرالدین شاه نیز در بین آنها خودنمایی می نماید. این موزه از چندین بخش مختلف تشکیل شده که یک بخش آن به نمایش سازهای کوبه ای، زهی، بادی و سنتی و زهی نواحی محتلف اختصاص دارد.

خوشنویسی همواره یکی از هنرهایی بوده است که از ابتدای پیدایش آن در دوره صفوی مورد توجه ایرانیان بوده است. تا جایی که مردم اشعار نوشته شده بر روی کاغذ، پوست و لوازم تزیینی را به بهای زر خریداری می کردند.