ترین ها
دیدنی ها
دانستنیهای سفر
غذاهای ملل
فرهنگ و هنر
ایران گردی
ایده های سفر
سفرنامه ها
اخبار
ویدیو
ایرانگردی
ساحل ماسه ای زیبا در شبه جزیره سینا، جایی است که صحرا به دریای سرخ در نزدیکی نویبع در مصر می رسد.
شبه جزیره سینا شبه جزیره ای مثلثی شکل است که به عنوان یک پل زمینی عمل کرده و آسیا و آفریقا را به هم متصل می کند.
امروزه حدود 600 هزار نفر در شبه جزیره سینا زندگی می کنند.
بادیه نشینان، قدیمی ترین ساکنان سینا هستند که به مدت 2000 سال در این شبه جزیره زندگی می کرده اند.
سینا یک قلمرو مستقل در مصر است.
کوه سینا، جایی که بر اساس کتاب مقدس موسی ده فرمان را از خدا دریافت کرد، در شبه جزیره سینا واقع شده است.
شبه جزیره سینا پلی زمینی است که بخش خاورمیانه آسیا را به شمال آفریقا متصل می کند. هنگامی که مردم در مورد سینا فکر می کنند، اولین چیزی که اغلب به ذهن آنها خطور می کند، داستان مهاجرت بنی اسرائیل از مصر به کنعان است که در کتاب مقدس آمده، زمانی که اسرائیلیان باستان که به تازگی از اسارت در مصر آزاد شده بودند، به کوه سینا سفر کردند، جایی که موسی ده فرمان را در آنجا از خداوند دریافت کرد.
اما شبه جزیره سینا چیزهای بیشتری از این داستان کتاب مقدس دارد. در طول قرن ها، سینا جایگاه برجسته ای در تاریخ خاورمیانه داشته است. امروزه این شبه جزیره یک مکان توریستی محبوب است، اگرچه متاسفانه در بین افرادی که دارای امیال مجرمانه هستند نیز محبوب است.
شبه جزیره سینا که بخشی از مصر است، شبیه یک مثلث است و همانطور که قبلا ذکر شد، به عنوان یک پل زمینی بین بخش خاورمیانه آسیا و شمال آفریقا عمل می کند. این شبه جزیره از شمال با دریای مدیترانه و از شرق با اسرائیل و نوار غزه همسایه است. در غرب شبه جزیره سینا کانال سوئز قرار دارد که بخش آفریقایی مصر در سراسر آن قرار دارد. سینا از جنوب غربی با خلیج سوئز و از جنوب با دریای سرخ همسایه است. خلیج عقبه در جنوب شرقی با سینا همسایه است. مساحت کل زمین شبه جزیره سینا تقریبا 60 هزار کیلومتر مربع است.
شبه جزیره سینا را می توان به سه منطقه جغرافیایی تقسیم کرد. اولی قسمت شمالی است که با تپه های ماسه ای، سواحل فسیلی و بسترهای خشک شده رودخانه معروف به وادی شناخته می شود. زمین آن مسطح و یکنواخت است، اگرچه تپه های ماسه ای و آهکی را می توان در منطقه جبل المغارة (کوه مغاره) یافت. بخش مرکزی شبه جزیره سینا عمدتا از فلات التیح تشکیل شده است. این فلات از ارتفاعات ساخته شده از سنگ آهک تشکیل شده است که به سمت جنوب کشیده شده تا به منطقه جغرافیایی سوم سینا می رسند که عمدتا از گرانیت و سنگ های آتشفشانی تشکیل شده است. در این منطقه سوم، پرتگاه های گرانیتی و بازالتی وجود دارد که تا دریای سرخ و خلیج عقبه امتداد می یابند. لازم به ذکر است که مرز شرقی شبه جزیره سینا بر روی یک منطقه گسل زمین شناسی به نام دره شکاف بزرگ قرار دارد که از دره رود اردن بالا تا دریای سرخ و آفریقا امتداد دارد.
گیاهان و جانوران
اگرچه آب و هوای شبه جزیره سینا بسیار گرم و خشک است، اما خالی از حیات نیست. در واقع این مکان محل زندگی بسیاری از گونه های پستانداران، مارها، خزندگان دیگر و پرندگان است. گونه های پستانداری که معمولا در سینا یافت می شوند پلنگ، بز کوهی و موش های خاردار طلایی هستند. همچنین چندین گونه از مارها در شبه جزیره سینا یافت می شود که بیشتر آنها سمی هستند. این مارها شامل مار جعفری، افعی سیاه و افعی شاخدار هستند.
مارمولک هایی مانند آگاما سر آبی نیز در سینا یافت می شوند. در بسیاری از موارد پستانداران و مارهای این شبه جزیره خود را استتار می کنند تا با زمین بیابانی سازگار شوند. خطوط ساحلی سینا جایی است که بیشتر پرندگان شبه جزیره در آن یافت می شوند. برخی از جالب ترین حیات وحش های شبه جزیره سینا، نه در خود شبه جزیره بلکه در زیر آب، در میان صخره های مرجانی که در خط ساحلی سینا قرار دارند، یافت می شوند.
مردم شبه جزیره سینا
یافته های باستان شناسی نشان می دهد که شبه جزیره سینا از 200 هزار سال پیش محل سکونت انسان ها بوده است. بسیاری از مردمان باستانی این شبه جزیره را خانه خود کردند یا حداقل از آن عبور کردند. این انسان ها شامل مصریان باستان می شود، زیرا سینا در دوران باستان قلمرو فراعنه مصر بود. بنی اسرائیل باستان، طبق کتاب مقدس در راه رسیدن به سرزمین کنعان در اسرائیل کنونی، از بیابان های سینا عبور کردند. در متون دینی یهودیت، مسیحیت و اسلام نام چندین گروه مختلف که در شبه جزیره سینا ساکن بودند ذکر شده است. اینها عبارتند از حوری ها (مردم کوهستان)، رفائيون (غول ها)، پادشاهی ادوم (نوادگان شخصیت کتاب مقدس، عیسو) و عمالقه و مدین که گفته می شد کوچ نشینان شبه جزیره عربستان بودند. گروهی از مصریان یونانی شده نیز قرن ها در شبه جزیره سینا زندگی می کردند.
تاریخچه مختصر
گفته می شود نام "سینا" از یک خدای قمری باستان به نام سین گرفته شده است. در زمان های قدیم، شبه جزیره سینا را سرزمین فیروزه می نامیدند، چرا که فیروزه همراه با مس در آنجا استخراج می شد. در واقع مردم در اوایل عصر برنز در جستجوی مواد معدنی ارزشمند به این شبه جزیره مهاجرت می کردند. بنابراین، این منطقه به مکانی محبوب برای عملیات معدنکاری باستانی تبدیل شد. این عملیات استخراج معدن سرانجام توجه فراعنه مصر را هم به خود جلب کرد که سینا را در حدود 3000 سال قبل از میلاد تحت کنترل مصر درآوردند. سینا همچنین به عنوان یک مسیر نظامی بین مصر باستان و تمدن های قدرتمند هلال حاصلخیز عمل می کرد.
اعتقاد بر این است که تمام پدرسالاران کتاب مقدس، از جمله موسی و حتی قبل از او ابراهیم، در شبه جزیره سینا زندگی کرده، یا حداقل از آن عبور کرده اند. زمان خروج بنی اسرائیل حدود 1400 سال قبل از میلاد مسیح است. طبق کتاب مقدس، بنی‌اسرائیل 40 سال را در بیابان‌های سینا سرگردان بودند، تا اینکه سرانجام به سرزمین کنعان (اسرائیل کنونی) رسیدند. امپراتوری های باستانی، از جمله امپراتوری آشور، امپراتوری هخامنشی ایران و امپراتوری مقدونی به طور متوالی از سینا برای تسخیر و حمله به مصر استفاده کرده اند. آخرین امپراتوری باستانی که سینا را تحت کنترل خود در آورد، امپراتوری روم بود. سینا پس از سقوط امپراتوری روم غربی در سال 476 میلادی، تحت کنترل امپراتوری روم شرقی باقی ماند. در حدود سال 550 پس از میلاد، امپراتور روم، ژوستینیانوس دستور ساخت صومعه ای را در کوه سینا داد که در کتاب مقدس ذکر شده است. این صومعه به عنوان صومعه سنت کاترین شناخته می شود.
شبه جزیره سینا تقریبا تا قرن هفتم پس از میلاد به طور مداوم تحت کنترل امپراتوری روم شرقی باقی ماند، زمانی که نیروهای خلافت مسلمانان که به سرعت در حال گسترش بودند، در مسیر خود برای فتح مصر به سینا روی آوردند. بدین ترتیب سینا به سرزمین مسلمانان تبدیل شد و مردم آن مسلمان شدند. در قرن شانزدهم، سینا تحت حکومت امپراتوری عثمانی، آخرین خلافت اسلامی قرار گرفت.
در اواخر قرن نوزدهم، مصر از جمله شبه جزیره سینا، بخشی از امپراتوری بریتانیا شد. حکومت بریتانیا در مصر تا سال 1922 و تا زمانی که این کشور استقلال یافت ادامه داشت. با این حال، کانال سوئز که شبه جزیره سینا را از بقیه مصر جدا می کرد، تحت کنترل بریتانیا باقی ماند. در سال 1956، جمال عبدالناصر، رئیس جمهور مصر، اقدام به ملی کردن این کانال کرد و حاکمیت مصر را بر آن اعلام کرد. اندکی پس از آن، نیروهای انگلیسی، فرانسوی و اسرائیلی به مصر حمله کردند. بحران کانال سوئز با خروج نیروهای خارجی از سینا پایان یافت، در حالی که مصریان کنترل این کانال حیاتی و استراتژیک را حفظ کردند.
یازده سال بعد، جنگ شش روزه ای بین اسرائیل و همسایگان عربش، از جمله مصر رخ داد. در طول این درگیری کوتاه، اسرائیل به شبه جزیره سینا حمله و آن را اشغال کرد. جنگ با تسلط دولت یهود بر کل این شبه جزیره پایان یافت. در سال 1973، مصر تلاش کرد تا سینا را در جنگ یوم کیپور یا جنگ اکتبر بازپس گیرد. جنگ با آتش بسی به پایان رسید که به مصریان اجازه می داد کانال سوئز را پس از بسته شدن آن در جنگ 1967 بازگشایی کند. در سال 1979، مصر و اسرائیل یک معاهده صلح منعقد کردند که بر اساس آن اسرائیل در ازای صلح با مصر از شبه جزیره سینا خارج می شد. تا سال 1982، اسرائيل عقب نشيني خود را از شبه جزيره كامل كرد و در نتيجه آن را دوباره در اختیار مصر قرار داد.
شبه جزیره سینای امروز
شبه جزیره سینای امروزی کم جمعیت است. قانون و نظم در شبه جزیره گاهی اوقات وجود ندارد و به همین دلیل است که این منطقه در میان عناصر جنایتکار از جمله تروریست ها و قاچاقچیان بسیار محبوب است. درگیری های دوره ای بین نیروهای دولتی مصر و جنگجویان وابسته به گروه های تروریستی مانند القاعده و دولت اسلامی وجود دارد. از سال 2007، دولت مصر نوار غزه را محاصره کرده است که در مجاورت شمال شرقی سینا قرار دارد و در حال حاضر توسط یک گروه شبه نظامی اسلامی به نام حماس اداره می شود. بنابراین مصری ها سعی کرده اند از قاچاق اسلحه و سایر مواد به داخل منطقه کوچک فلسطین جلوگیری کنند.
با این حال، همه چیز در مورد شبه جزیره سینا دارای مفاهیم منفی نیست. در واقع سینا بین گردشگران بسیار محبوب شده است، از جمله افرادی که برای دیدن صومعه سنت کاترین در کوه سینا می آیند. سینا همچنین در میان گردشگرانی محبوب است که به دنبال ماجراجویی زیر آب هستند که اغلب شامل غواصی با و بدون تجهیزات در آب های نیلگون و شفاف در سواحل سینا می شود و امکان تماشای صخره های مرجانی زیبا و موجودات دریایی در آن وجود دارد.
منبع: worldatlas
