ترین ها
دیدنی ها
دانستنیهای سفر
غذاهای ملل
فرهنگ و هنر
ایران گردی
ایده های سفر
سفرنامه ها
اخبار
ویدیو
ایرانگردی
آرانچینی (Arancini) یک غذای سنتی خیابانی در شهر پالرمو (Palermo) است
میل کردن غذای خیابانی بهترین کار برای غرق شدن در حس و حال مقصدی است که مسافران آن را انتخاب می کنند.
شهر ریو به داشتن کرپ تاپیوکا (tapioca crêpes) که با شکلات نوتلا پر شده معروف است و از طرف دیگر، در سواحل شهر سیدنی همبرگر فروشی هایی در امتداد ساحل وجود دارند و شهر کارتانگا (Cartagena) هم عرضه کننده چیچارون هایی (chicharron) است که روی آنها با نان بولوس (bollos) تزیین شده است.
گردشگرانی که به نیویورک سفر می کنند، تا زمانی که از شدت گرسنگی یکی از ساندویچ های هات داگ آغشته به سس کچاپ و خردل کنار خیابانی را با لذت میل نکنند، این شهر را تجربه نکرده اند. این اوضاع برای سفر به بانکوک نیز کاملاً مشابه است چرا که سفر به این شهر و بدون هورت کشیدن یک کاسه کوچک نودل تند و تیز که توسط فروشندگان دوره گرد اطراف خیابان بوت نودل (Boat Noodle Alley) عرضه می شود، کامل نخواهد شد. لطف میل کردن غذاهای خیابانی فقط به خاطر سیر شدن با هزینه کم و در زمان کوتاه آن نیست، بلکه به درستی راهی برای تجربه کردن و غرق شدن در حال و هوای مقصدی است که افراد انتخاب کرده اند.
اگرچه هر کدام از شهرهای جهان ارائه کننده سبک غذاهای خیابانی منحصر به فرد خودشان هستند، اما تعداد انگشت شماری از شهرها هم هستند که با این مقوله به شکلی جدی تر برخورد می کنند. منظور از این جدی بودن، میل کردن غذای خوشمزه ای است که بتوان لذت هر لقمه از آن را با درون خود حس کرد. حس خوشی که مثلاً با خوردن غذای روح بخش و سنتی طاژینه (tagine) از کشور مراکش به افراد دست می دهد و یا حتی میل کردن یک ساندویچ تازه آماده شده بان می (banh mi) و یا کلی حق انتخاب خوشمزه دیگر که گرسنگی افراد را بدون اینکه نیازی به قدم گذاشتن در رستوران ها داشته باشند، در همان خیابان برطرف می کند.
شهرهای کلاسیک تری همچون نیویورک و سنگاپور که به غذاهای خیابانی خود مشهور هستند، معمولاً اولین مواردی هستند که به ذهن افراد خطور می کنند. علت هم این است که فرهنگ غذاهای خیابانی و متمرکز بودن دست فروش ها و کامیون های غذافروشی به خوبی در چنین شهرهایی جا افتاده است. اما بعد نوبت به شهرهای خوش غذای دیگری می رسد که تا به امروز چندان مطرح نبوده اند، ولی کم کم آنها هم به جمع پایتخت غذاهای خیابانی لذیذ ملحق می شوند. شهر ریو کرِپ هایی را به نام تاپیوکا سرو می کند که با نوتلا پر شده اند، سواحل شهر سیدنی همبرگر فروشی های بی شماری را به راه انداخته و از طرف دیگر، شهر کارتانگا به عرضه چیچارون هایی برای میهمانان خود مشغول است که روی آن ها با نان بولوس تزیین شده است. وقتی که چنین غذاخوری های کنار خیابانی خوشمزه ای وجود دارند، دیگر چه نیازی به تایید و یا گرفتن ستاره از کتاب راهنمای میشلن (Michelin) خواهد بود؟
در ادامه این مطلب فهرستی را آماده کرده ایم که مکان های عرضه کننده خوش طعم ترین غذاهای کنار خیابانی جهان را معرفی می کند. همچنین این مطلب حاوی نکاتی در مورد پیدا کردن جاهایی که باید در آنجا غذا خورد، چه غذاهایی را باید سفارش داد و اینکه از چه چیزهایی باید دوری کرد می باشد.
سنگاپور
چشم انداز: سنگاپور به لطف مقررات شدیدی که برای عرضه غذاهای خیابانی در آن وضع شده و همچنین متمرکز سازی دست فروشان در مکان هایی مشخص، یکی از شهرهایی است که غذاهای کنار خیابانی را با سرعت بالایی برای علاقمندان خود آماده و سرو می کند. به همین دلیل به همه توصیه می شود که با خیال راحت این غذاها را امتحان کنند. نکته به درد بخور دیگه ای که باید در مورد این شهر به آن اشاره کرد، این است که هر کدام از این دست فروشان می بایست امتیازی که از بابت تمیزی کار خود کسب کرده اند را به مشتریان نشان بدهند. این امتیاز از طریق حرف لاتین A که بالاترین امتیاز بوده تا حرف D که پایین ترین امتیاز است مشخص می شود و برای همین، به راحتی می توان فهمید که از کدامیک باید دوری کرد.
کجا باید رفت: مَکس وِل فود سِنترال (Maxwell Food Center) با یک فاصله چند قدمی از منطقه چاینا تان (Chinatown) یکی از مشهورترین مراکز برای فروشندگان غذاهای خیابانی است. در اینجا می توان شاهد صف های طولانی مردم برای خریدن مرغ و برنج هاینانس (Hainanese) و یا آش برنج کایو (congee) بود. در همین نزدیکی هم یک مرکز غذا فروشی دیگری به نام لیم فود سنتر (Lim Food Centre) وجود دارد که ایده آل برای صرف غذاهای تند و اسپایسی، لاکساهای خوشمزه و غذاهای دریایی دیگری که همراه با بشقاب های نودل عرضه می شوند می باشد. اگر هم به دنبال چیزهای متفاوت دیگری هستید، حتماً سری به لاگون فود ویلِیج (Lagoon Food Village) که درست کنار ساحل جا خشک کرده بزنید. اینجا یک ردیف کامل از دکه های اغذیه فروشی کنار خیابانی حضور دارد که همگی ساتای می فروشند.
چه چیزی باید سفارش داد: مرغ و برنج هاینانس، باک چور می (bak chor mee) (نودل با گوشت)، ساپ تولانگ (سوپ دنده گاو) و مین چینگ کو (پنکیک بادام زمینی).
سیدنی
چشم انداز: تنوع غذاهایی که در شهر سیدنی عرضه می شوند به قدری زیاد است که حتی اگر افراد به دنبال غذای ویتنامی به نام بان می بوده و یا هوس میل کردن بیف برگر ژاپی به نام واگیو (Wagyu) را کرده باشند، سیدنی آنها را نا امید نخواهد کرد. تنوع غذایی به کنار، دکه ها و کامیون های غذا فروشی این شهر جزو تمیزترین ها هستند و این پاکیزگی را به لطف آیین نامه های سخت گیرانه سلامت غذایی و همینطور بازرسی های منظم بهداشتی بدست آورده اند. پس بهتر است بگوییم که خطرناک ترین اتفاق در اینجا، غذا خوردن بیش از حد خود بازدید کنندگان می تواند باشد.
کجا باید رفت: بر خلاف دست فروشان خیابانی شهر سنگاپور، کامیون های اغذیه فروشی سیدنی در تمامی نقاط شهر پراکنده شده اند و به شکل مداوم در حال حرکت هستند. برای همین بهترین کار برای دنبال کردن این خودروها، دانلود اَپ خودروهای غذایی شهر سیدنی از این لینک است.
http://www.sydneyfoodtrucks.com.au
این اَپ محل دقیق این کامیون ها را نشان می دهد.
نکته کلیدی دیگر: اگر بازدید کنندگان به دنبال غذاهایی مثل رامِن (ramen) و یا فو (pho) باشند، هر ساله در ماه اکتبر می توانند به بازارهای شبانه نودل فروشی (Night Noodle Markets) واقع در هاید پارک (Hyde Park) مراجعه کنند. در غیر اینصورت در هر زمان از سال می توان بهترین غذاهای خیابانی قاره آسیا را در کَبرِماتا (Cabramatta) یا مَریک ویل (Marrickville) که واقع در حومه غربی شهر سیدنی هستند پیدا کرد.
چه چیزی باید سفارش داد: فَت بوی برگر (Fatboy berger) و قارچ سرخ شده ترافِل فرایز (truffle fries) در میستِر جی برگِر تراک (Mister Gee Burger Truck)، نیوکی با گوشت بره راگو (gnocchi with lamb ragu) در اوربِن پاستا فود تراک (Urban Pasta food truck) و بان می در مَریک ویل پورک رول (Marrickville Pork Roll).
استانبول
چشم انداز: خوردن غذاهای خیابانی شهر استانبول مثل یک جور سبک از زندگی کردن است. خیلی به ندرت در این شهر پیش می آید که افراد به گوشه ای نگاه بیندازند و یک فروشنده خیابانی یا یک بوفه (مغازه کوچکی است که غذاهای مختلفی مثل ساندویچ، هات داگ و یا نوشیدنی خنک را می توان از آن خرید و به بیرون برد) را نبینند. خیابان های این شهر مانند معادن گنج، پر از کالاهای خوراکی و غذایی جورواجور هستند. از شیرینی یا به زبان ترکی سیمیت (simit) گرفته تا پیتزاهای ترکی به نام لاه ماجون (lahmacun) همه در خود خیابان ها یافتنی هستند. اگر چه عموماً خریدن غذاهای خیابانی در اینجا امن و بی خطر است، اما برای اطمینان بیشتر بهتر است که بازدید کنندگان غذاهای پخته شده را خریداری کنند و از غذاهای خام و دریایی دوری بجویند.
کجا باید رفت: اغذیه فروشی های خیابانی در جای جای استانبول و سر هر خیابانی یافتنی هستند، اما بازدید کنندگان به هیچ عنوان از دنبال کردن دکه های غذا فروشی در اطراف بازار اِسپایس مارکت (Spice Market) واقع در اِمینونو (Eminönü) و کوچوک پازار (Küçük Pazar) پشیمان نخواهند شد. در ضمن بلاگی به نام استانبول ایِتس (Istanbul Eats)
http://istanbuleats.com وجود دارد که گزارش های داغ و تازه ای در مورد مکان هایی که می توان در آنجا بهترین غذاهای خیابانی را خریداری کرد ارائه می کند.
چه چیزی باید سفارش داد: پیتزای ترکی لاه ماجون که روی آن با گوشت، پیاز و ادویه های تند پر شده، میسیر (mısır) (ذرت کباب شده)، کوکورِچ (kokoreç) (روده گوسفند که با سیخ بر روی زغال کبابی شده و به صورت ساندویچ شده سرو می شود) و بورِک (börek) که شیرینی پوسته پوسته ای شکلی است و غالباً با سبزیجات و پنیر پر می شود.
بانکوک
چشم انداز: غذاهای خیابانی شهر بانکوک به گونه ای با سبک زندگی آن در هم آمیخته شده اند که برای میل کردن یک وعده غذای سالم، اصلاً نیازی به قدم گذاشتن به داخل رستوران های شهر نیست. علت هم این است که اغذیه فروشان خودشان به تنهایی از صبحانه گرفته تا دسر بعد از غذا را سرو می کنند. اگرچه تعداد غذا فروشان خیابانی پایتخت تایلند در حدود 12 هزار مورد تخمین زده شده است، ولی باید دقت کرد، چرا که تمامی این دست فروش ها معتبر و مجاز نیستند. به میهمانان توصیه می شود که به سراغ دکه هایی بروند که برچسب بشقاب خندان بر روی آنها چسبانده شده است. این برچسب تاییده ای است که از طرف مقامات مربوطه به نشانه ارائه غذای سالم عرضه می شود.
کجا باید رفت: یا او وارات (Yaowarat)، چاینا تان بانکوک (Chinatown) و بازار شبانه سوی تِرتی اِیت (Soi 38) واقع در نزدیکی خیابان سوخوم ویت (Sukhumvit Road) پر از گزینه های عرضه کننده غذاهای اشتها آور خیابانی هستند. برخی از این غذاها شامل پَد سی اِی او (pad see ew) (که رشته های برنجی هم زده و سرخ شده ای هستند و با کلم بروکلی چینی سرو می شوند) و یا برنج چسبناک مانگو می شوند. برای میل کردن بهترین بوت نودل ها (boat noodles) (رشته های برنجی پخته شده در مخلوطی از گوشت، سبزیجات و فلفل قرمز)، می توان سری به خیابان مشهور بوت نودل (boat noodle alley) در کنار بنای یادبود پیروزی یا همان ویکتوری مانیمِنت (Victory Monument) زد.
چه چیزی باید سفارش داد: سوم تام گای یانگ (Som tum gai yang) (سالاد پاپایا سبز با مرغ)، مو پینگ (سیخ های کباب شده گوشت که در بشقاب برنج چسبناک سرو می شوند)، بوت نودِل و مودَد دیو (moo dad diew) که تکه های کاملاً سرخ شده گوشت هستند.
مراکش (Marrakesh)
چشم انداز: غذاهای خیابانی مراکش یکی از هیجان انگیزترین و طعم دارترین غذاها در جهان هستند که ادویه جات تند، رنگ ها، شکل و شمایل و تاثیری که می گذارند حرف اول را در میان دیگر رقبای خود می زند. هر چند که سالم بودن غذا در میدان جامع الفنا (Djemaa el-Fna)، میدان مرکزی و نمادین کشور مراکش جزو دغدغه های بزرگ گردشگران نخواهد بود و بازرسی های مداومی در مورد سلامت غذا انجام شده و حتی غذاهای باقیمانده هر شب به دور ریخته می شوند، اما عقلانی تر این است که باز هم احتیاط لازم را به خرج داد. به خصوص در مورد دکه های اغذیه فروشی خارج از شهر. توصیه می شود که افراد در صورت امکان، غذاهایی مثل طاژینه (tagines)، ساندویچ ها و دیگر غذاهای پخت شده را امتحان کنند.
کجا باید رفت: میدان جامع الفنا هر شب به بزرگ ترین سالن غذاخوری شهر تبدیل می شود و گوشت های جلز و لز کننده کباب شده، طاژینه های معطر و کوسکوس های تند و پف کرده (spicy couscous) از هر کجای آن فوران می کنند.
چه چیزی باید سفارش داد: طاژینه، گولَل (ghoulal) (سوپ حلزون) که البته خیلی خوشمزه تر از چیزی است که به نظر می رسد، بَسطیلَت (b’stilla) (کیک عسلی مراکشی)، کتلت ماکودا (ma’qooda) (سیب زمینی های توپی شکلی که کاملاً سرخ شده اند) و شِباکیا (chebakia) که کلوچه های کنجدی هستند.
بمبئی (Mumbai)
چشم انداز: چه اهل ماجراجویی های شکمی باشید و یا اینکه ترجیح می دهید در مورد شکم خود محتاطانه تر عمل کنید، شهر بمبئی با 250 هزار اغذیه فروشی کنار خیابانی خود، دریایی عظیم برای کاوش در غذاهای آشپزخانه این کشور برای گردشگران خواهد بود. اکثر غذاهای کوچه و خیابانی بمبئی دلچسب، شکم سیر کن و البته به شکل باورنکردنی گیاه خوار دوستانه هستند. اما باید به این نکته توجه داشت که پیدا کردن غذای سالم یکی از دغدغه های مهم در این شهر است. از این تعداد دست فروش فقط 17 هزار مورد دارای مجوز رسمی هستند. به همین علت توصیه می شود که افراد به سمت غذاهای پخته شده بروند و از لبنیات دوری کنند.
کجا باید رفت: با وجود اینکه گوشه کنار تمامی خیابان های بمبئی، کارکنان سیستم ارسال غذای گرم این شهر به چشم می خورند، اما برای میل کردن خوشمزه ترین وادا پاو (vada pav) (سرشناس ترین غذای خیابان بمبئی می باشد و در اصل سیب زمینی گرد و سرخ شده ای است که لای نان قرار می گیرد) بهتر است تا گردشگران سری به پایانه شیواجی (Shivaji) واقع در خیابان راج وادکر (Rajwadkar) از منطقه کولابا (Colaba) بزنند تا تازه ترین وادا پاوهایی که روزانه طبخ می شوند را امتحان کنند. این موضوع در مورد غذای پاو باجی (pav bhaji) (سبزی کاری تند که همراه با نان کماج کره ای سرو می شود) هم صادق است و می توان به دکه های اغذیه فروشی مقابل ساحل جوهو (Juhu Beach) مراجعه کرد. خوشمزه ترین و بی رقیب ترین بِلپوریس ها (bhelpuri) (برنج ترد پف کرده به همراه سالاد سبزیجات) هم توسط هر کدام از دست فروشان ساحل چوپاتی (Chowpatty) قابل خرید خواهد بود.
چه چیزی باید سفارش داد: وادا پاو، پاو باجی (توصیه می شود که نان اضافی همراه این غذا درخواست شود تا طعم کاری آن را قابل خوردن کند)، پانی پوری (pani puri) (اسنک ترد و پف کرده که داخل آن با ترشی، ادویه، سبزیجات و فلفل پر شده) و همینطور آب نیشکر از جمله این موارد هستند.
منبع: businessinsider
