بهترین مراکز دیدنی جهان

دریاچه باتور یک دریاچه زیبا است که در منطقه بانگلی واقع شده و بزرگترین دریاچه جزیره بالی می باشد و منظره پانورامایی را از بالای دهکده تپه ای کینتامانی ارائه می دهد. این دریاچه با طول تقریبی 7.5 کیلومتر و عرض کمتر از 2.5 کیلومتر، پایگاه کالدرا (Caldera) در شرق و جنوب شرقی کوه باتور است که شبیه یک هلال می باشد.

نامیک کمال (1840-1888)، شاعر و داستان نویس برجسته ملی گرا بود که بلافاصله پس از اولین اجرای نمایشنامه "Vatan or Silistre" در تئاتر گدیک پاشا در استانبول در تاریخ 1 آوریل 1873 توسط سلطان عثمانی به تبعید فرستاده شد و سی و هشت ماه از زندگی خود را در این زندان گذراند.

پارک ملی دریایی آنگ تونگ یک مجمع الجزایر بکر متشکل از 42 جزیره در خلیج تایلند است که دارای کوه های آهکی مرتفع، جنگل های انبوه، سواحل ماسه ای سفید، آبشارها و خلیج های مخفی و دریاچه های زیبایی برای کاوش است.

مسجد جامع یکی از قدیمی ترین مساجد سنگاپور می باشد که در خیابان سَوت بریج در محله چینی ها و منطقه مرکزی سنگاپور قرار گرفته است. این مسجد در سال 1826 تاسیس شده است و در میان اجتماع مسلمان تامیل به مسجد چولیا و پریا پالی به معنی مسجد بزرگ مشهور می باشد.

گالری ملی سنگاپور در اواخر سال 2015 افتتاح شد و جایگاه بزرگترین مجموعه عمومی جهان از هنر سنگاپور و جنوب شرقی آسیا با در حدود 10 هزار اثر است. این گالری در منطقه شهری دان تاون سنگاپور قرار دارد که قلب واقعی تاریخ کشور می باشد.

موزه تاریخ طبیعی لی کونگ چیان تلاش می کند تا پیشرویی در تحقیقات، آموزش و پرورش در زمینه تنوع زیستی جنوب شرق آسیا باشد. این موزه که در دانشگاه ملی سنگاپور واقع شده است بیش از دو هزار گونه از گیاهان و حیوانات آسیای جنوب شرقی را به نمایش می گذارد.

باتو فرینگی یک شهر ساحلی و یکی از محبوب ترین مقاصد پنانگ (در واقع دومین مقصد محبوب بعد از جورج تاون) است که در حدود 11 کیلومتری شمال غربی مرکز شهر واقع شده و سواحل شمالی جزیره پنانگ را به همراه شهر ساحلی تانژونگ بونگا و دهکده ماهیگیری محلی تلوک باهانگ در بر می گیرد.

این بنا که به طور رسمی پوری سارن آگونگ (Puri Saren Agung) نامیده می شود، کاخ خانواده سلطنتی اوبود است و یکی از برجسته ترین بناهای دیدنی این منطقه محسوب می شود و به عنوان منبع فرهنگی هنر، رقص و ادبیات شناخته شده است.

موزه مردم شناسی، که در همان منطقه موزه باستان شناسی قرار دارد در قرن نوزدهم با سبکی شبیه به سبک نئوکلاسیک ساخته شده است. این موزه ظاهری شبیه آثار دوره بیزانس دارد و توسط فرانسویان، به عنوان بیمارستان سنت روچ و صومعه ای برای افراد مبتلا به طاعون ساخته شد.

این موزه در سال 1952 در پایتخت ارمنستان، شهر ایروان در حیات مسجد کبود تاسیس گردید، در ابتدا موزه علوم طبیعی جمهوری نام گرفت و سپس در سال 1960 به موزه دولتی طبیعی ایروان تغییر نام داد. می توان از این موزه با مجموعه و ازش های والایش به عنوان یکی از برترین موزه های منطقه نام برد.