مازندران، بابل، جاده قدیم آمل به بابل، پل محمد حسن خان قاجار
معرفی پل محمد حسن خان
استان مازندران همواره از مقاصد محبوب گردشگرانی بوده که به دنبال یافتن مکان های دنج، زیبا و آرامش بخش هستند. این استان بیشتر به دلیل دریا، جنگل و مناظر بکر طبیعی آن در میان ایرانیان شناخته شده است و اکثر کسانی که به مازندران یا شمال کشور سفر می کنند بیشتر به دنبال گشت و گذار در مکان های طبیعی آن هستند. با این وجود، شهرهای این استان جاذبه های تاریخی و فرهنگی بسیاری دارند که بازدید از آنها خالی از لطف نخواهد بود. پل محمد حسن خان بابلیکی از این مکان های تاریخی است که در سفر بعدیتان به این شهر بازدید از آن را به شما پیشنهاد می کنیم.
بابل به عنوان پرجمعیت ترین شهرستان استان مازندران از گذشته تا کنون شهری پر رونق بوده و همین امر باعث شده تا آثار ارزشمند بسیاری در آن بنا شود. پل محمدحسن خان که به نام پل هفت چشمه نیز شناخته می شود، یکی از پل ها و بناهای قدیمی شهرستان بابل می باشد. این پل در زمان قاجاریه و به جای پل قدیمی تری که در زمان غزنویان ساخته شده بود، بر روی رودخانه بابلرود بنا شده است. پل محمدحسن خان در 2 کیلومتری مرکز شهر بابل قرار داشته و در اطراف آن 5 محله از جمله شهرک چمران، شهرک فرهنگیان، سرپل محمدحسن خان بخش دو و سه و همچنین محله سرپل محمدحسن خان مرکزی وجود دارد.
تاریخچه پل محمد حسن خان
این پل توسط جد «آقا محمدخان قاجار» محمدحسن خان، پس از پیروزی بر «کریمخان زند» و تصرف شهر بابل و نیز دیگر نقاط مازندران، برای قدردانی از مردم بابل با صرف هزینه 12 هزار تومان احداث شد. این پل با طول ۱۴۰ متر و عرض ۶ متر، دارای هفت چشمه یا طاق اصلی و دو چشمه فرعی است که ارتفاع آنها از بستر رودخانه ۱۱ متر است. پس از گذشت بیش از 3 قرن، پل محمد حسن خان هنوز هم یکی از پل های مهم مازندران از نظر مسائل اقتصادی و ارتباطی است.
پل محمد حسن خان تا سال 1343تنها راه ارتباطی بین بابل و آمل (بندپی شرقی و بندپی غربی) بود ولی از زمان ساخت یک راه جدید از سوی غرب شهر، هیچ ماشینی از روی این پل عبور نمی کند و با ساخت مجسمه هایی به یاد قدیم، این مکان تنها محل پیاده رو شده است و حتی عبور ماشین های سنگین از زیر آن نیز ممنوع است. این پل پیش از این یک بار توسط رضاشاه پهلوی مرمت شده و نمای آن بیشتر شبیه به بناهای دوران صفوی است و از سفیده تخم مرغ و ساروج برای ساخت آن استفاده شده است. این اثر در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۵۶ با شماره ثبت ۱۴۱۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در دنیای ما زیبایی و حیرت آور بودن گونه های مختلفی دارند، از عجایب طبیعی گرفته تا مواردی که توسط انسان ساخته شده اند، آثاری که هنوز پایدار هستند و یا اینکه به ویرانه تبدیل شده اند. فهرست این مقاله نیز حاوی برخی از زیباترین عجایب دنیاست. از بقایای تمدن های گم شده که برخی از آنها هنوز هم رمز آلود هستند، تا شهرهای دلربا و اشیا و عناصر خیره کننده در دنیای طبعیت، تمامی این عجایب همگی در فهرست مقاله ای که مطالعه خواهید کرد حضور دارند.
حتماً تا به حال نشنیده بودید که چه کارهایی از دست خودروهای کاروان بر می آید. برای همین در این مطلب بعد از جستجو در میان خودروهای کاروان، خودروهای پیکنیکی و نمایشگاه های خودروهایی که اندازه یک خانه مجهز هستند، به دنبال مدرن ترین موارد گشتیم. فقط این را بدانید دیگر دورانی که خودروهایی مانند تصویر بالا در خیابان ها وجود داشت گذشته است.
قاره آسیا در حقیقت بزرگترین و در عین حال پرجمعیت ترین قاره جهان به شمار می آید، به طور کل این قاره فضایی معادل 44.58 میلیون کیلومتر مربع را اشغال کرده است و باید بدانید که در این فضا 4 میلیارد و 164 میلیون نفر زندگی می کنند. قاره آسیا بطور کلی متشکل از 48 کشور مستقل، 6 کشور غیرمستقل و 6 کشور وابسته می باشد.
فرود در فرودگاهی که اطرافش را قله کوه های سرسبز فرا گرفته یا باندش در میان آب های نیلگون کارائیب قرار دارد، بیشتر شبیه به یک تصویر خیالی یا فیلم سینمایی است تا یک فرود در دنیای واقعی. چنین فرودهایی بیشتر شبیه پرواز بر فراز مناظر دیدنی اند تا یک پرواز معمولی، که نمایی از زیبایی های پیش رو را نشان می دهند و گاهی اوج این زیبایی ها به حساب می آیند.
پراگ، پایتخت جمهوری چک، یکی از محبوب ترین مقاصد گردشگری در اروپا است. این شهر در طول قرن ها از آسیب های جدی جنگ های در گرفته در این قاره در امان مانده و گنجینه ای از معماری خیره کننده تاریخی از جمله آثاری به سبک گوتیک، باروک و آرت نوو را به صورت دست نخورده حفظ کرده است. ترکیب این معماری شگفت انگیز با موقعیت تماشایی پراگ در امتداد رود ولتاوا، آن را به یکی از زیباترین شهرهای جهان تبدیل کرده است.
در دنیای امروز که «اینفلوئنسر» بودن تبدیل به یک شغل واقعی شده و حتی مادربزرگ ها هم استاد گرفتن سلفی برای اینستاگرام شده اند، مقاصد گردشگری بیشتر شبیه واگن های شلوغ مترو در ساعات اوج ترافیک هستند، با این تفاوت که به جای کیف های اداری، پر از کیف های کمری و افراد آفتاب سوخته اند.