بهترین مراکز دیدنی ایران

عبدلعظیم حسنی نام امامزاده ای است در شهر ری که با 4 واسطه از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) محسوب می شود. بقعه اصلی حرم عبدالعظیم حسنی در زمان سلجوقیان ساخته شده و مانند همه بناهای سلجوقی دارای یک چهار ضلعی هشت در هشت می باشد.

میدانک یکی از روستاهای کوچک از توابع بخش کلیجان ‌رستاق است که در 45 کیلومتری جنوب شهرستان ساری قرار گرفته است و با سد شهید رجایی (سلیمان تنگه) حدود ۶ تا ۷ کیلومتر فاصله دارد. براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳9۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۱13 نفر بوده ‌است.

یکی از بناهای تاریخی شهر ساری آب انبار نو در نزدیکی خیابان 18 دی است که در زبان محلی به نام نوانبار نیز شناخته می شود. این آب انبار توسط خورشید خانم که از خاندان معروف کنی ها بوده در زمان قاجاریه ساخته شده است.

یکی از جاذبه های مذهبی کاشان در آران و بید گل واقع شده است و بقعه امام زاده محمد هلال بن علی می باشد. در زمان وفات این امامزاده، بنا کنونی به صورت سرداب بود و اتاق کوچکی روی آن قرار داشت، زمان فوت ایشان قبر در وسط این اتاق قرار گرفت.

میدان امام خمینی یا میدان توپخانه سابق به دستور امیرکبیر صدر اعظم ناصرالدین شاه در زمینی مستطیل شکل با ابعاد 110 در 220 متر ساخته شد. ساخت این میدان بین سالهای 1246 تا 1256 به مدت ده سال به درازا کشید.

روستاهای مازندران از زیباترین مناطق کشورمان هستند که همواره گردشگران بسیاری را مجذوب خود کرده اند. اگر قصد سفر به این استان را دارید و می خواهید از طبیعت زیبای آن لذت ببرید، بازدید از روستای برجی خیل و مناظر زیبای آن در فهرست سفر خود قرار دهید.

یکی از بهترین انتخاب هایی که می توانید در سفر به قزوین داشته باشید زیارت امام زاده حسین است و به نام شازده حسین نیز شهرت دارد. شهرت و قدمت معماری و تاریخی مقبره شازده حسین غیر قابل چشم پوشی است. این مجموعه، قدیمی ترین امام زاده قزوین می باشد.

تکیه روستای مقریکلا که به نام تکیه عبدالحسین خانی هم شناخته می شود، یکی از بناهای تاریخی مذهبی با معماری زیبا است که در 21 کیلومتری بابل و در روستای مقریکلا قرار دارد. این تکیه از تالاری وسیع و چند اتاق تشکیل شده است و تزیینات مختلفی از جمله نقاشی، کنده کاری و گچ بری در آن به چشم می خورد.

برج کلاه فرنگی شوشتر از بناهای بجا مانده از زمان ساسانیان است و بخشی از مجموعه با ارزش سازه های آبی شوشتر به حساب می رود. به عقیده برخی کاربری اصلی بنا به عنوان محل دیدبانی شاپور ساسانی و یا قیصر روم برای نظارت کردن بر ساخت مجموعه آبی شوشتر بوده است.

یکی از خوش نویس های بزرگ و مشهور خط نستعلیق میر عماد حسن قزوینی است که از هنرمندان قرن 10 قمری به شمار می رود. او نه تنها در ایران و در دربار صفوی نام دار بود، بلکه آوازه اش به قلمرو حکومت عثمانی و دربار گورکانیان هند نیز رسیده بود.