بهترین مراکز دیدنی ایران

آرامگاه تاریخی و زیبا بایزید در استان سمنان مجموعه‌ ای شامل مسجد بایزید، مسجد جامع، مسجد سلجوغی با مناره های ارزشمندش، آرامگاه بایزید، آرامگاه غازان، صومعه بایزید، ايوان الجايتو، مدرسه شاهرخیه و برج کاشانه است.

قلعه های تاریخی یکی از بهترین میراث های باقی مانده از روزگاران گذشته هستند. با بررسی این سازه ها و معماری این قلعه ها می توان به نکات مهم زیادی پیرامون شرایط و حتی فرهنگ و طرز فکر افراد آن دوران پی برد.

مسجد بیاق خان یزد اثر به جا مانده از اواخر دوران قاجار و اوایل دوران زندیه می باشد که از نظر موقعیت جغرافیایی در تقاطع بازار زرگری محله دروازه مهریز یزد قرار گرفته و در تاریخ 5 آذر سال 1379 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از آثار ملی ایرانی به ثبت شد.

چشمه بش قارداش که در 7 کیلومتری بجنورد، استان خراسان شمالی واقع شده است در زبان ترکی خراسانی به معنی پنج برادر می باشد. این چشمه که فضای پارکی به همین نام قرار دارد در دی ماه سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

مردمان شهر کهن یزد، که به عنوان یکی از گرم ترین شهرهای ایران شناخته می شود، همواره با خلاقیت و نبوغ خود به دنبال راه هایی بودند تا اثر کم آبی و گرمای هوا را بر زندگی خود هر چه کمرنگ تر کنند.

مسجد برخوردار اثری به جا مانده از دوران پهلوی می باشد که در تاریخ 25 آبان سال 1384 با شماره 13727 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا ساخته ای از شخصی به نام حاج محمد حسین برخوردار که از تاجران ابریشم بوده است، می باشد.

روستای برگ جهان در 13 کیلومتری شهر لواسان و 40 کیلومتری شمال شرق تهران قرار گرفته است. رودخانه برگ جهان از ارتفاعات اطراف این روستا سرچشمه می گیرد و از وسط این روستا می گذرد و در میانه راه به رودخانه رودبار می پیوندد و هر دو به سد لتیان می ریزند.

بره سر از ییلاق های خوش آب و هوای شهرستان رودبار است. جنگل های سرسبز و پر از درخت بره سر چشم اندازهای دلربای را به وجود آورده اند تا هوش از سر هر بیننده ای ببرند. یکی از این مناظر، طبیعی دریاچه ویستان است. دریاچه ای که راش های بلند قامتی اطراف آن را در بر گرفته اند.

بند بهمن از آثار باقی مانده دوره ساسانی بر روی رود خانه قره آغاج است. این بند به عنوان قدیمی ترین سد ایران شناخته می شود و از آن جهت بهمن نام گرفته که منسوب به بهمن، پسر اسفندیار بوده است. دلیل ساخت این بند برای منحرف کردن و هدایت مسیر آب رودخانه به دشت کوار بوده است.

پل بند شادُروان یا همان بند قیصر از بناهای با ارزش به جا مانده از حکومت ساسانیان است و نقش مهمی را در مجموعه با شکوه سازه های آبی شوشتر ایفا می کند. گفته شده شاپور اول، دومین پادشاه ساسانی، دستور ساخت این پل بند را داد.