بهترین مراکز دیدنی ایران

آرامگاه الراشد بالله، در واقع آرامگاه یکی از خلفای عباسی می باشد. پدر وی خلیفه پیشین عباسی بود و با نام مسترشد شناخته می شد. مسترشد تعهداتی برای پرداخت باج به مسعود بن محمد بن ملکشاه سلجوقی داشت.

صاحب بن عباد یکی از شعرا، نویسندگان، و وزرا شیعه در دربار رکن الدوله دیلمی بود و آرامگاهش در اصفهان قرار دارد. بنا آرامگاه او شبیه بقعه های 4 ایوانی است و یکی از ایوان ها کفش کن می باشد. سقف بقعه گنبدی شکل آن با نقوشی زیبا مزین شده است.

میر فندرسکی یکی از دانشمندان خوش شانس زمانه اش بود، زیرا در زمانی به دنیا آمد و در موقعی شکوفا شد که حکومت سر سازگاری با دانشمندان را داشت و مانند فردوسی یا ابن سینا مجبور نبود برای حفظ جانش تلاش کند.

امامزاده شاه زید، با بقعه ای بی نظیر و جالب، یکی از متفاوت ترین امامزاده های اصفهان است. نسبت این امامزاده با چند نسل فاصله به امام زین العابدین می رسد. زمان شهادت ایشان مصادف با زمان حکومت شاه محمد خدا بنده، پدر شاه عباس بوده است.

مساجد در اصفهان، یکی از مهمترین بناهای کهن و زیبای این شهر را تشکیل می دهند و مسجد ایلچی یکی از همین ساختمان های تاریخی به شمار می رود. این مسجد در زمان حکومت شاه سلیمان صفوی و به همت صاحب سلطان بیگم، دختر حکیم نظام الدین محمد بنا شده است.

مسجد علی قلی آقا بنایی است تاریخی به قدمت سلطنت حکومت صفوی. علی قلی آقا از خواجه سرایان در زمان سلطنت شاه سلطان حسین صفوی، به شمار می رود. این مرد نیکوکار و برادرش خسرو آقا، هر دو در زمان حیاتشان بناهایی ساختند.

محله سربند یکی از مناطق خوش آب و هوای قدیمی در شمال تهران است. از میدان تجریش که وارد خیابان دربند شوید در انتهای این خیابان به میدان سربند می رسیم که ابتدای محله سربند به شمار می رود. در وسط این میدان یک مجسمه سیمانی، نماد یک کوهنورد وجود دارد.

روستای افجه در 5 کیلومتری شهر لواسان و 30 کیلومتری شمال شرق تهران قرار گرفته است. رودخانه های افجه از میانه این روستا و رودخانه تبله رود از شرق این روستا عبور می کنند و طبیعتی سرسبز را برای ساکنان این روستا به ارمغان می آورند.

آرامگاه سید صدرالدین شیرازی یک بنای یادبودی از رشادت های سرداران قیور ایرانی در جنگ چالدران است. در شهریورماه سال 893 خورشیدی( 2 رجب سال 920 قمری) جنگی میان شاه اسماعیل صفوی و سلطان سلیم صفوی به وقوع پیوست.

خوی در زمان های دور همچون بسیاری از شهرهای ایران توسط حصار و قلعه ای محافظت می شد. رفته رفته این حصار و دروازه های مستحکمشان از بین رفت و تنها یکی از آن ها به اسم دروازه سنگی باقی مانده است. دروازه سنگی خوی در نزدیکی بازار تاریخی و در ضلع جنوب شرقی این شهر قرار گرفته است.