بهترین مراکز دیدنی ایران

کارخانه اقبال یزد اثری به جا مانده از دوران پهلوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381با شماره 7781 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این کارخانه که یکی از قدیمی ترین کارخانه های ریسندگی و بافندگی در ایران می باشد در سال 1312 شمسی تاسیس شده است.

عمارت دبیرالملک از خانه های قدیمی مربوط به دوره قاجار است. این خانه متعلق به میرزامحمدحسین خان فراهانی وزیر امور خارجه ناصرالدین شاه بوده است که مدتی هم وزیر داخل بوده و تولیت آستان قدس رضوی را نیز بر عهده داشته است.

برج کلاه فرنگی شوشتر از بناهای بجا مانده از زمان ساسانیان است و بخشی از مجموعه با ارزش سازه های آبی شوشتر به حساب می رود. به عقیده برخی کاربری اصلی بنا به عنوان محل دیدبانی شاپور ساسانی و یا قیصر روم برای نظارت کردن بر ساخت مجموعه آبی شوشتر بوده است.

کبوترخانه گلپایگان از جمله بناهای ارزشمند و شگفت انگیز استان اصفهان به شمار می رود. پیوسته کبوترخانه ها بناهایی به شمار می رفتند که علاوه بر حفاظت کبوتران از بلاهای طبیعی و دشمنان، محلی نیز برای به دست آوردن کود طبیعی از فضولات پرندگان به شمار می رفت.

شیراز پر از خانه های زیبا و قدیمی از دوران زندیه و قاجار است. یکی از قدیمی ترین این خانه های تاریخی دیدنی، خانه محتشم می باشد. این خانه در نزدیکی دیوان خانه وکیل، آب انبار وکیل و ارگ کریمخانی قرار گرفته است.

آب انبار دروازه مهریز اثری به جا مانده از قرن یازدهم هجری قمری می باشد که تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8563 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آب انبار قدیمی که در گذشته مجموعه خدماتی برای استراحت مسافران بوده است اکنون متروک می باشد.

گفته می شود زمانی فرد زاهدی به نام مرتاض علی در این مکان به عبادت می پرداخته و به همین سبب این مکان برای مردم شیراز مکانی مقدس شناخته می شود و داستان ها و روایاتی از چله گرفتن و برآورده شدن حاجات در این مکان بیان می کنند.

در میان همه حمام های عمومی عهد قاجار می توان به جرات از حمام نواب به عنوان یکی از زیباترین ها یاد کرد. این حمام که زمانی مختص استفاده درباریان دوره پهلوی بوده است بعد از نمایش فیلم قیصر معروف شد. فیلمبرداری بخش هایی از فیلم قیصر در این حمام باعث شهرت این حمام شد.

انجمن شاهنشاهی حکمت و فلسفه برای نخستین بار در سال 1353 به صورت یک انجمن خصوصی توسط سید حسین نصر در ایران شکل گرفت. این انجمن با تقلید از موسسه بین المللی فلسفه در فرانسه و با ترغیب ریموند کلیبانسکی رییس این موسسه در فرانسه کار خود را آغاز کرد.

در زمان های گذشته آب های زیر زمینی را به روش های گوناگون ذخیره می کردند و ایرانیان برای ذخیره این منبع با ارزش از ذخیره سازی ویژه ای بهره می بردند. ساخت آب انبارها برای ذخیره سازی و خنک نگه داشتن آنها از جمله نوآوری های ایرانیان بود.