می توان از این کلیسا به عنوان یکی از 10 کلیسای بازمانده روستای باستانی نوراگاویت نام برد، کلیسایی که از نظر فضای حجمی و نقشه ساختاری بسیار شبیه به کلیسای سنت زوراور (St. Zoravor Church) است. سالن نیایش آن از طریق راهرو و نمای غربی قابل دسترسی می باشد. بر روی ستون ها و دیواره های آن نمونه هایی از نقاشی های آبرنگی نیز به چشم می خورد، نمونه هایی بسیار جذاب از دوران قرن وسطی که در جای خود خیره کننده اند. این کلیسا یکبار در قرن هفدهم بازسازی شد و بار دیگر در فواصل بین سال های 1981 تا 1984 تحت پروژه مرمت و بازسازی اساسی قرار گرفت. آقای ادوارد سفرییان (Edward Seferian) یکی از خیرین بزرگ آرژانتینی نیز در این پروژه دست داشت.