می توان از این بنا به عنوان یکی از دو اقامتگاه نجات یافته خانواده یوسپوف نام برد، این ساختمان به عنوان مهم ترین خانه اشرافی روسیه در کناره ای رودخانه مویکا آرمیده است.
این کاخ در قسمت جنوبی مرکز تاریخی شهر، در نزدیکی تئاتر مارینسکی و در جایگاه کاخ چوبی متعلق به شاهزاده خانم پراسکوویا ایونوونا (Tsarevna Praskovia Ivanovna)، خواهر زاده پطر بزرگ قرار داد. در اصل این مکان محل قرار گرفتن کاخ چوبی بود تا اینکه ساختمان توسط پیتر شووالوف (Peter Shuvalov) خریداری شد. در سال 1770 وارث وی آندره شووالوف (Andrei Shuvalov) از معمار به نام فرانسوی طراح ارمیتاژ کوچک، مرکز خرید گوسیتی دوور و آکادمی علمی خواست تا قصری جدید را در آن محل بسازند. اساس اصلی و بنیاد امروزی این کاخ هنر دست ژان باپتیست والین د لاموت (Jean-Baptiste Vallin de la Mothe) است اما در طی این سال ها قصر دستخوش تغییراتی متفاتی توسط معماران برجسته ای شده.
در سال 1830 شاهزاده نیکولای باریسویچ یوسفوف (Nikolay Borisovich Yusupov) این بنا را خریداری کرد و مالکیت آن تا سال 1917 و قبل از اشغال شدن توط بلشویک ها متعلق به این خانواده بود.
این کاخ درگیر افسانه ای مربوط به قتل گریگوری راسپوتین (Rasputin) می باشد، قتلی که در تاریخ شانزدهم دسامبر سال 1916 در زیر زمین کاخ صورت گرفت. اشخاص سرشناس کاخ که راسپوتین را تهدیدی جدی برای امنیت روسیه می دانستند تصمیم به قتل وی گرفتند و با طراحی نقشه ای ابتدا وی را مسموم کردند، سپس به او شلیک کرده و به درون رودخانه یخی مالایا نوکا (Malaya Nevka River) انداختند. البته ابهاماتی در مورد چگونگی مرگ و قتل راسپوتین وجود دارد که هنوز هم روشن نشده اند. در حال حاضر این قصر میزبان موزه ای از اسناد و مدارک در مورد صحنه ترور و انجام تحقیقات لازم در این زمینه می باشد.
پس از انقلاب اکتبر، این قصر به مقامات آموزش تحویل داده شد که با حفظ بسیاری از پایه های اساسی اش به عنوان باشگاه مورد استفاده معلمان شهر قرار می گرفت. البته توجه داشته باشید بازدید از این قصر تنها همراه با تورهای راهنما امکان پذیر خواهد بود. امروزه از این موزه مدرن به عنوان یک مرکز فرهنگی برای برگزاری کنسرت های کلاسیک و اجراهای تئاتر نیز استفاده می کنند.
هزینه: هزینه بازدید از اتاق دولت برای بزرگسالان 700 روبل و برای کودکان 600 روبل، بازدید از نمایشگاه قتل راسپوتین برای بزرگسالان 400 روبل و برای کودکان 300 روبل می باشد. بازدیدکنندگان انحصاری می توانند با استفاده از راهنمای گردشگری صوتی که به زبان های روسی، انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، اسپانیایی و فنلاندی از اتاق های دولتی و نمایشگاه ها دیدن نمایند. همچنین تورهای راهنمای اختصاصی با انجام هماهنگی های قبلی تنظیم می شوند.
نکته: نزدیک ترین ایستگاه مترو به این موزه ایستگاه مترو ادمیرالتیسکایا (Admiralteyskaya) می باشند.
در دنیای ما زیبایی و حیرت آور بودن گونه های مختلفی دارند، از عجایب طبیعی گرفته تا مواردی که توسط انسان ساخته شده اند، آثاری که هنوز پایدار هستند و یا اینکه به ویرانه تبدیل شده اند. فهرست این مقاله نیز حاوی برخی از زیباترین عجایب دنیاست. از بقایای تمدن های گم شده که برخی از آنها هنوز هم رمز آلود هستند، تا شهرهای دلربا و اشیا و عناصر خیره کننده در دنیای طبعیت، تمامی این عجایب همگی در فهرست مقاله ای که مطالعه خواهید کرد حضور دارند.
حتماً تا به حال نشنیده بودید که چه کارهایی از دست خودروهای کاروان بر می آید. برای همین در این مطلب بعد از جستجو در میان خودروهای کاروان، خودروهای پیکنیکی و نمایشگاه های خودروهایی که اندازه یک خانه مجهز هستند، به دنبال مدرن ترین موارد گشتیم. فقط این را بدانید دیگر دورانی که خودروهایی مانند تصویر بالا در خیابان ها وجود داشت گذشته است.
قاره آسیا در حقیقت بزرگترین و در عین حال پرجمعیت ترین قاره جهان به شمار می آید، به طور کل این قاره فضایی معادل 44.58 میلیون کیلومتر مربع را اشغال کرده است و باید بدانید که در این فضا 4 میلیارد و 164 میلیون نفر زندگی می کنند. قاره آسیا بطور کلی متشکل از 48 کشور مستقل، 6 کشور غیرمستقل و 6 کشور وابسته می باشد.
چه به خاطر شهرها و روستاهای جذابش باشد و چه به خاطر کیلومترها خط ساحلی، یا برای کوه های شمال و شهرهای جهانی درجه یک رم، ونیز، فلورانس و میلان، جای تعجب نیست که مسافران تا این حد به ایتالیا جذب شوند و در حالی که سرزمین اصلی چکمه ای شکل این کشور قطعا فاقد مکان های باورنکردنی و کارهای شگفت انگیز برای انجام دادن نیست، پیشنهادات دریایی آن هم به همان اندازه فریبنده هستند.
اگر جامعه بین الملل اقدامات چشمگیری برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی انجام ندهد، ممکن است در دهه های آینده، برخی مکان ها تا سال 2050 و تقریبا تا سال 2100 ناپدید یا حداقل غیرقابل سکونت شوند. خشکسالی و سایر اثرات افزایش دما، مانند طوفان های پی در پی و ویرانگر، تندبادها و باران های موسمی به طور بالقوه برخی از نقاط کره زمین را غیرقابل زندگی می کنند.