بهترین مراکز دیدنی ایران

خانه دکتر حجت واقع در خیابان امام خمینی یزد در زمینی به وسعت440 متر مربع بنا شده و دارای معماری کویری و اصیل ایرانی می باشد که از دوران صفویه و اوایل دوره قاجاریه به یادگار مانده است.

مجتمع فرهنگی هنری استاد فرشچیان در سال 1378 زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد تاسیس شد و هدف آن توسعه هنر اصفهان تا به امروز شده است. بر روی این مجموعه نیز نام هنرمند ارزشمند اصفهانی، استاد محمود فرشچیان قرار گرفته است که هنر نگارگری شان زبانزد ایرانیان و جهانیان است.

یخاب ناحیه ای حفاظت شده است و شکار کردن حیوانات در آن ممنوع می باشد، این منطقه در غرب آران و بیدگل بخش هایی از قسمت شمالی دریاچه نمک را نیز شامل می شود و با پارک ملی کویر مرز مشترک دارد.

سرو کهنسال مهریز یکی از آثار ملی ایران است که قدمت آن به 1400 تا 2000 سال پیش باز می گردد. این سرو با شماره 14590 در تاریخ 16 اسفند سال 1384 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این سرو بعد از سرو ابرکوه دومین موجود زنده یزد و نهمین موجود زنده در کل ایران است که به ثبت ملی رسیده است.

تپه قلعه کش از محوطه های تاریخی مربوط به عصر آهن و عصر برنز در شهرستان آمل، بخش دابودشت است که در میان شالیزارهای منطقه و حاشیه غربی و جنوب غربی روستایی به همین نام قرار دارد.

بافت تاریخی شهر یزد بناهای بسیار زیبایی را در خود جای داده است که همواره مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی بوده و این شهر کویری را به یک منطقه توریستی تبدیل کرده اند. یکی از جاذبه های مورد علاقه گردشگران در این شهر، خانه های تاریخی آن هستند که از دوران های مختلف باقی مانده اند.

اگر مسافر شهر بهارنارنج، شیراز هستید آثار و مکان های دیدنی بسیاری پیش روی شما هستند که بازدید از هرکدام حال و هوای متفاوتی خواهد داشت. آثار باستانی، خانه های تاریخی و مساجد و آرامگاه های قدیمی از جمله انتخاب های شما برای بازدید هستند.

مسجد حکیم از مساجد سبک چهار ایوانی دوره صفوی است و با نام مسجد جورجیر نیز شناخته می شود. حکیم محمد داوود، پزشک شاه عباس دوم در محل ویرانه های مسجد جامع دیلمی این مسجد را بنا کرد. بر اساس کتیبه های موجود در سردر و ایوان های مسجد به خط محمد رضا امامی هستند.

حمام دربند میزرا اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 11 مرداد سال 1384 با شماره 12356 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این حمام تاریخی عضوی از مجموعه مسجد و حسینیه به همین نام می باشد که مورد باسازی و مرمت قرار گرفته است.

قدمت خانه موید علایی به دوره قاجار یعنی بیش از 130 سال پیش بر می گردد. این بنا محل زندگی دکتر سید حسین علایی، فرزند سید یحیی موید علایی بوده است که اکنون به عنوان بنیاد ایران شناسی از آن استفاده می شود.