بهترین مراکز دیدنی ایران

این خانه در زمینی به وسعت 1600 متر مربع بنا شده و متعلق به نیمه ی دوم دوره ی قاجار است. ساختمان شربت اوغلی دارای دو طبقه و یک طبقه زیر زمین است. فضای اندرونی و بیرونی آن، کاربرد های مختلفی در فضای خانه به وجود آورده بود.

خانه و باغ زیبای شاعران معاصر ایران در واقع عمارت مخبر السلطنه در خیابان دولت است. این اثر متعلق به مهدی قلی هدایت معروف به مخبر السلطنه رییس اداره گمرکات و پستخانه آذربایجان بود. وی در سالهای 1320 تا 1324 ساکن این خانه بوده است.

بافت تاریخی شهر یزد بناهای بسیار زیبایی را در دل خود جای داده است که همواره مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی بوده و این شهر کویری را به یک منطقه توریستی با شهرت جهانی تبدیل کرده اند.

خانه سید روح الله خمینی بنیان گذارجمهوری اسلامی ایران، درست در همسایگی حسینیه جماران در نیاوران قرار دارد. این خانه در کنار باغ 14،000 متری خسروشاهی می باشد. جماران خانه ای بسیار محقر و ساده ای است که آیت الله خمینی حتی با وزیر خارجه شوروی سابق در سال 1367 در این خانه دیدار کرد.

خانه سوکیاس یکی از خانه های تاریخی که به واسطه ارزش هنری و معماری چشم نوازش، شکوه و جلالش را حفظ کرده است و با معماری تلفیقی اسلامی-مسیحی خود همچنان مورد توجه بسیاری از گردشگران و علاقه مندان به بناهای تاریخی است.

در دل یکی از محله های شگفت آور نطنز به نام افوشته 9 اثر تاریخی ارزشمند جای گرفته است. یکی از آثار تاریخی این محله سرسبز با درختان سر به فلک کشیده خانه سورگاه است. خانه سورگاه روی تپه ای قرار گرفته است و همین امر چشم انداز زیبایی به آن داده است.

خانه سعادت یکی دیگر از صدها بنای تاریخی اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی است و در یکی از بافت های قدیمی شهر شیراز قرار دارد. این بنا مانند سایر بناهای هم دوره خود دارای حیاط مرکزی با حوضی زیباست و اتاق ها اطراف حیاط شکل گرفته اند.

بیش از 120 سال پیش گروهی از معماران و نجاران اصفهانی خانه ای را ساختند که امروزه به عنوان تنها بنای خشتی سه طبقه در دوره قاجار شناخته می شود. این بنا در واقع خانه لطفعلی خان سردار جلیل (سالار مکرم) از امرای با نفوذ ارتش وقت بود.

خانه های قدیمی زیادی در تهران وجود دارند که ارزششان و حرمت و اعتبارشان را از مالکشان دریافت کرده اند و از لحاظ معماری ارزش هنری ندارند. خانه سپانلو هم جزو یکی از این خانه هاست که متعلق به دوره قبل از انقلاب است و قدمتش نزدیک به 63 سال می رسد.

خانه زرگر یزدی اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8537 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه به دلیل برخورداری از موقعیت جغرافیایی عالی همواره مورد توجه بسیاری از افراد بوده است.