بهترین مراکز دیدنی ایران

در دامنه جنوبی کوههای شهر ری زیارتگاهی دیده می شود که منسوب به شهربانو، دختر یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی است که در حمله اعراب به ایران به همراه خواهرش به اسارت گرفته شد. کلا بنای سنگی نخستین معماری مربوط به عهد پیش از اسلام زمان ساسانی را دارد.

این آرامگاه محل دفن یکی از فرزندان گرانقدر امام سجاد (ع) می باشد که بی بی خدیجه یا ام عبدلله نام دارد. شناخته شدن این امام زاده به نام بی بی دختران به این علت است که در گذشته دختران جوان مجرد برای باز شدن بخت و ازدواج به ایشان توسل می کردند.

ابن باکویه شیرازی، جهانگرد و شاعر ایرانی، از عرفای صوفی مسلک صده چهارم و پنجم هجری بوده که به باباکوهی شهرت یافته است. آرامگاه باباکوهی که متعلق به پس از اسلام است و قدمتی به اندازه دوره آل بویه دارد یکی از مکان های تاریخی و دیدنی شهر شیراز است.

بابا رکن الدین یکی از زاهدان و عارفان بزرگ قرن 7 و 8 قمری بوده و در زمان سلطان ابوسعید مغول می زیست. او مسعود بن عبدالله بیضاوی نام داشته و اصل و نسبش به شهرستان بیضا در استان فارس می رسد.

آرامگاه الراشد بالله، در واقع آرامگاه یکی از خلفای عباسی می باشد. پدر وی خلیفه پیشین عباسی بود و با نام مسترشد شناخته می شد. مسترشد تعهداتی برای پرداخت باج به مسعود بن محمد بن ملکشاه سلجوقی داشت.

آرامگاه آقا محمد بید آبادی یکی دیگر از بقعه های مورد توجه اصفهانیان در قبرستان قدیمی و تاریخی تخت فولاد است. این آرامگاه علی رغم خواسته آقا محمد بید آبادی، 120 سال بعد از وفاتش بر روی قبر وی ساخته شد. او در جوار پدرش به خاک سپرده شده بود.

آقا شیخ هادی نجم آبادی متولد 1250 هجری قمری در نجم آباد یا نظر آباد تهران است. وی از مجتهدین به نام در زمان ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه قاجار بود و شاگردان زیادی چون سید محمد طباطبایی، علی اکبر دهخدا، میرزا جهانگیرخان شیرازی و ملک و المتکلمین را تربیت کرد.

آبش خاتون، دختر اتابک سعد بن سعد زنگی وترکان خاتون، در قرن هفتم هجری قمری ملکه ایران بوده و به عنوان تنها حکمران زن این استان شناخته می شود. ملکه آبش خاتون عروس یازدهمین پسر هلاکو خان مغول، در حدود 22 سال بر مسند پادشاهی نشست و در این بین زندگی خود را در شیراز و تبریز سپری کرد.

باغ شهر نطنز در دل کویر، شهری بسیار دیدنی و تماشایی در دامنه کوه کرکس است. از جاذبه های این شهر زیبا، آتشکده باستانی آن می باشد. آتشکده نطنز قدمتی به اندازه حکومت ساسانیان دارد و به 2000 سال قبل بر می گردد.

آتشکده کوچه بیوک اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9132 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این اثر در یکی از قسمت های زرتشتی نشین واقع شده است.