بهترین مراکز دیدنی ایران

شهر سوادکوه یکی از منابع غنی صنعت گردشگری است. در این میان جنگل های کهنسال هیرکانی این شهر مناظر منحصر به فرد و چشم نوازی را به نمایش می گذارد. رودخانه کسیلیان از میان جنگل هیرکانی عبور می کند و آن را به دو نیم تقسیم می کند.

رودخانه کرخه با وسعت بسیارش همچون سفید رود و رود کارون از جمله 3 رود بلند ایران به شمار می رود. کرخه با سرچشمه گیری از رشته کوه های زاگرس و گذشتن از اندیمشک و شوش در نهایت به تالاب هورالعظیم در مرز عراق و ایران می رسد.

رود خانه پر آب و طویل قِزِل ‌اوزَن در میان دامنه کوه های شمال شرقی کشورمان در جریان است. قزل اوزن با سرچشمه گرفتن از ارتفاعات چهل چشمه کردستان زندگی بخش استان های بسیاری همچون کردستان،آذربایجان شرقی،اردبیل زنجان است.

رودخانه شاوور با طبیعت زیبا و بیشه زارهای چشم نوازش از رودخانه های باستانی ایران به شمار می رود. این رود از روستای قریه سید احمد شروع و از به هم پیوستن چندین چشمه شکل گرفته است. رودخانه شاوور شهر شوش را به 2 نیمه شرقی و غربی تقسیم می کند.

این رودخانه با نام کردی و فارسی سیروان و نام عربی نهر دیالی به عنوان طولانی ترین رودخانه کردستان و با آبدهی 2700 میلیون متر مکعب در سال پنجمین رودخانه داخلی پرآب ایران به شمار می رود. این رودخانه در جنوب غربی کردستان جاری است و یکی از معروف ترین جاذبه های گردشگری منطقه محسوب می شود.

علاوه بر جنگل ها و سواحل، رودهای زیبای استان مازندران هم از قطب های اصلی گردشگری این منطقه هستند که هرساله گردشگران بسیاری را جذب خود می کنند. یکی از این جاذبه های طبیعی بی نظیر، رودخانه اشک است که هرچند نسبت به گذشته کم آب شده، اما هنوز هم زیبایی خود را حفظ کرده است.

استان چهارمحال و بختیاری از استان های خوش آب و هوای ایران به شمار می رود و رودخانه ارمند، طبیعت چشم نواز آن را بسیار مطبوع و دلنشین کرده است. این رودخانه بیش از 50 درصد استان را در بر گرفته است و می توان گفت بزرگترین پتانسیل چهارمحال و بختیاری محسوب می شود.

رصد خانه زعفرانیه یا رصد خانه راز توسط کانون پرورشی و فکری کودکان و نوجوانان در بوستان زعفرانیه در سال 1368 تاسیس شد. این رصد خانه، اولین رصدخانه نجوم آماتور در ایران می باشد که مسئولیت آشنا کردن کودکان و نوجوانان علاقمند به نجوم را بر عهده دارد.

روستای سریزد دو رباط دارد که به نام های کهنه و نو شناخته می شوند. رباط کهنه قدمتش به حدود ۹۰۰ سال قبل و به دوران سلجوقیان باز می گردد و از آنجایی که ماده اصلی ساخت آن خشت می باشد، به رباط خشتی نیز معروف است.

پای حوض سنگ، رباطی به جا مانده از دوران صفوی است که در ۲۰ کیلومتری سه راهی طبس قرار گرفته و معماری مختص این دوره هنوز در گوشه و کنار بنای رباط و آب انبارهای اطراف آن به چشم می خورد. رباط پای حوض سنگ در دوران صفوی به عنوان استراحتگاهی برای زائران آرامگاه امام رضا (ع) ساخته شده است.