بهترین مراکز دیدنی ایران

دارالبطیخ نام مقبره یا آرامگاهی تاریخی در اصفهان است. این آرامگاه تاریخی متعلق به استاد علم، ادب و سیاست در زمان سلجوقیان، خواجه نظام الملک طوسی، می باشد. در این آرامگاه چند پادشاه سلجوقی نیز در خاک خفته اند.

آبش خاتون، دختر اتابک سعد بن سعد زنگی وترکان خاتون، در قرن هفتم هجری قمری ملکه ایران بوده و به عنوان تنها حکمران زن این استان شناخته می شود. ملکه آبش خاتون عروس یازدهمین پسر هلاکو خان مغول، در حدود 22 سال بر مسند پادشاهی نشست و در این بین زندگی خود را در شیراز و تبریز سپری کرد.

امامزاده عبدالله یکی از مشهورترین امامزادگان استان مازندران است که در فاصله ۱۴ کیلومتری آمل در روستای اسکو محله و در حاشیه جنگل قرار دارد. با حرکت در مسیر جاده هراز به آمل، در فاصله 5 کیلومتری آمل یک جاده فرعی وجود دارد که از میان جنگل می گذرد و در نهایت به آرامگاه امامزاده عبدالله می رسد.

آرامگاه سردار مفخم اثری به جا مانده از دوران پهلوی است که در تاریخ 7 مهر سال 1381 با شماره 6309 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا به منظور مقبره شخصی و حسینیه به دستور صاحب قبر یعنی علی اکبر خان مفخمی ساخته شده است.

حمدالله مستوفی، یکی از برجسته ترین تاریخدانان، جغرافی دانان و شعرای حماسی فارسی زبان البته با رگ و ریشه عربی به شمار می رود. وی در طول عمر گرانقدرش آثاری نظیر نزهه القلوب، ظفرنامه و تاریخ گزیده را از خود برجای گذاشته. آرامگاه وی با ساختاری زیبا همراه با گنبد مخروطی فیروزه ای رنگ جذابی در شهر زیبای قزوین خودنمایی می کند. بنای آرامگاه شامل یک برج آجری کوچک با قدمتی مربوط به قرن هشتم را تشکیل داده.

همانطور که می دانیم شهر شیراز در گذشته باستان میزبان تمدن بزرگ و امپراتوری باشکوه هخامنشیان بوده است. امروزه نیز آثار به جای مانده از این دوره ارزشمند و درخشان تاریخی، از مهمترین علل شهرت و محبوبیت شیراز در بین گردشگران خارجی و داخلی می باشد.

آرامگاه آقا محمد بید آبادی یکی دیگر از بقعه های مورد توجه اصفهانیان در قبرستان قدیمی و تاریخی تخت فولاد است. این آرامگاه علی رغم خواسته آقا محمد بید آبادی، 120 سال بعد از وفاتش بر روی قبر وی ساخته شد. او در جوار پدرش به خاک سپرده شده بود.

به گفته بسیاری شیخ ابو مسعود، صوفی و عارف سنی بود. او در قرن 3 قمری به اصفهان آمد و متوجه شد مردم بیشتر به سبک معاویه زندگی می کنند و احترام چندانی به حضرت علی قائل نیستند پس فکر کرد اگر به جای حج به آگاه کردن مردم بپردازد بهتر خواهد بود.

قدمت این بقعه به دوران حکومت عضد الدوله دیلمی باز می گردد. اولین بازسازی های آن توسط تیموریان صورت گرفت و در نهایت در دوران پهلوی مرمت گسترده ای روی این بقعه متبرکه به دستان هنرمند حبیب الله جوکار با سرپرستی مهندس پیروانی از معماران زبده آن دوره انجام شده است.

ابو بشر عمرو ابن عثمان یکی از دانشمندان زبان شناسی ایرانی و نگارنده اولین کتاب علم صرف و نحو زبان عربی بوده و با نام سیبویه شناخته می شده. به همین جهت به سیبویه نحوی نیز معروف می باشد. ویه به معنای منسوب به چیزی بودن است و سیبویه به معنای منسوب به سیب است.