بهترین مراکز دیدنی ایران

خانه دهدشتی با قدمت قاجاری اش بسیاری از المان های معماری قاجار را در خود دارد. شما می توانید امضای معماری قاجار را در پنجره های چوبی عمارت با شیشه های رنگی و مشبک ببینید. عمارت دهدشتی از بیرون 3 طبقه به نظر می رسد و در طبقه دوم ایوانی ستون دار به چشم می خورد.

در خیابان جمالزاده، کوچه نادر، خانه دو طبقه ساده ای وجود دارد که بر روی آن تابلوی «خانه موزه دکتر علی شریعتی» دیده می شود. این خانه از لحاظ معماری و زیبایی شناسی هیچ برتریی به سایر خانه های معمولی ندارد ولی محل اتفاقات بسیار مهمی بوده است.

عمارت دبیرالملک از خانه های قدیمی مربوط به دوره قاجار است. این خانه متعلق به میرزامحمدحسین خان فراهانی وزیر امور خارجه ناصرالدین شاه بوده است که مدتی هم وزیر داخل بوده و تولیت آستان قدس رضوی را نیز بر عهده داشته است.

خانه بیرونی میبد که به دارالبرهان نیز معروف است، بنایی مربوط به دوره ایلخانی است که تا چندی پیش مسکونی بوده و به دست خانواده برهانی اداره می شده. اما در حال حاضر در طرح حفاظت و ساماندهی قرار گرفته است.

خانه ابتهاج، یادگاری است از هوشنگ ابتهاج و قدمت آن به دوره دوم پهلوی باز می گردد. برای پی بردن به اهمیت احساسات موجود در این خانه باید اول هوشنگ ابتهاج را بشناسیم. هوشنگ ابتهاج شاعر معاصر ایرانی می باشد.

حمام وزیری یکی از آثار ملی ایران و بناهای اواخر دوره قاجاریه در شهر ساری است که در گذشته در کنار عمارت وزيری قرار داشته و زمانی هم بخشی از اين عمارت بوده است و به همین دلیل به نام حمام وزيری شناخته می شود.

در عصر قجر حمام های زیبای زیادی در تهران ساخته می شد و حکم کافه های امروزی برای گردهمایی های دوستانه و خانوادگی را داشت. یکی از این حمام های قدیمی زیبا در عصر فتحعلی شاه قاجار در مجله پامنار تهران در نزدیکی مسجد پامنار ساخته شده است.

حمام استهریج با قدمتی مربوز به دوران قاجار و با شماره 2897 در تاریخ 5 آذر سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این حمام در سال 1380 مرمت و بازسازی شد و سپس به موزه مردم شناسی تغییر کاربری داده شده است.

حسینیه و میدان وقت و ساعت و نخل یزد مربوط به دوره قاجار می شود، این اثر در تاریخ 25 اسفند سال 1378 با شماره 2656 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. میدان وقت و ساعت از جمله بناهایی است که در کتاب تاریخ یزد، نوشته جعفر محمد جعفری، از آن یاد شده است.

در زمان ناصرالدین شاه قاجار در محله فروزش بازاری قرار داشته که از تقاطع دو راسته آن چهارسوقی پدید آمده بود. چهارسوق ها معمولا سقف های گنبدی شکل دارند اما چهارسوق محله فروزش دارای یک مخروطی با هشت ضلع می باشد.