موقعیت جغرافیایی
استان قزوین استان کوچکی در شمال غربی ایران زمین است و از سمت شمال به استان گیلان، از سمت شمال شرقی به استان مازندران، از سمت شرق به استان البرز، از سمت جنوب شرقی به استان مرکزی، از سمت شمال غربی و غرب به استان زنجان و از سمت جنوب غربی به استان همدان ختم می شود. این استان دارای 6 شهرستان به نام های قزوین، البرز، آبیک، تاکستان، بویین زهرا و آوج می باشد و بر اساس تقسیمات کشوری دارای 19 بخش، 25 شهر، 46 دهستان و 1547 روستا است. استان قزوین ارتفاعات متعددی همچون رشته کوه البرز، مرتفع ترین کوه ها مانند سیالان، کی جکین و سفید کوه را داراست.
آب و هوا
این استان دارای دو ناحیه کوهستانی و دشتی است. بیشترین پهنه اقلیمی استان قزوین در اقلیم نیمه خشک سرد قرار می گیرد. اقلیم های خیلی مرطوب، مرطوب، نیمه مرطوب فراسرد و مدیترانه ای سرد و معتدل و نیمه خشک معتدل نیز در این استان مشاهده می شود. خشک ترین منطقه استان منطقه بویین زهرا و پیرامون آن با اقلیمی خشک و سرد است. میانگین بارش سالانه در سطح استان بین 210 تا 550 میلی متر گزارش شده است. رطوبت هوا در این استان در اکثر ماه های سال و حتی در ماه های گرم تابستان از شرایط مساعدی برخوردار است و میانگین آن به 51 درصد می رسد. در این استان ماه های تیر و مرداد گرم ترین و دی و بهمن سردترین ماه های سال هستند. کمترین متوسط سالانه دما 2 درجه سانتی گراد و بیش ترین متوسط سالانه دما 18 درجه سانتی گراد می باشد.
نام قدیم قزوین
قزوین را اروپاییان قدیم ارساس یا اریا سیا، یونانیان راژیا و اشکانیان اردپا نامیده اند. ساسانیان نیز آن را کشوین یا قسوین یا کاسپین می نامیدند.
مردم
مردمان شهر قزوین به لهجه قزوینی، مردمان شهرستان های تاکستان، بوئین زهرا، شال، سگزآباد، اسفرورین، دانسفهان، خیارج به زبان تاتی و بخش های از مردمان شمال غرب و غرب استان به زبان ترکی آذری سخن می گویند. زبان های مراغی، لری، رمانلویی و کردی و گیلکی نیز در این استان مورد استفاده قرار می گیرد.
تاریخچه قزوین
قدمت و سابقه منطقه قزوین به دوران حکومت مادها بازمی گردد. بنای اولیه شهر قزوین را به شاپور اول ساسانی نسبت می دهند. با ظهور اسلام، ارکان حکومت ساسانی فرو پاشید. این شهر در سال 34 هجری به دست براء بن عازب افتاد و روند شهر سازی و گسترش مناطق مسکونی بعد از ظهور اسلام شتابی دو چندان گرفت و در مدت کوتاهی به باب الجنه یا دروازه بهشت معروف گشت. قزوین از قرن سوم هجری به بعد از مراکز مهم علمی به حساب آمد. از اواخر قرن پنجم و در زمان حکومت اسماعیلیان و بخصوص حسن صباح قزوین تحت تاثیر این حکومت بود و سرانجام این حکومت توسط هلاکوخان مغول از هم فروپاشید. این استان در زمان صفویان به اوج شهرت و اعتبار خود رسید و صفویان از جمله شاه طهماسب بناها و آثار بسیاری در این استان و مخصوصا شهر قزوین بنا گردید. این استان در زمان قاجار نیز از اهمیت بسیاری برخوردار بود. در زمان مشروطه نیز این شهر خانه دوم مشروطه خواهان بود.
خواهر خوانده های قزوین
شاه عالم مالزی، بیشکک قرقیزستان، چاباق سر روسیه، غازی عینتاب ترکیه، دنیزلی ترکیه، بعلبک لبنان، ایروان ارمنستان، هایکو چین، سوون کره جنوبی، اوسان کره جنوبی، اوورا پرتغال و پروجا ایتالیا خواهر خوانده های قزوین هستند.
غذا های قزوین
1. آش ماش پیازو: معروف ترین آش قزوین که از گوشت و پیاز، دارچین و پیاز داغ تهیه می شود. هیچ نوع سبزی در این آش به کار نمی رود.
2. دُیماج قزوینی: نوعی عصرانه که از نان و پنیر و سبزی و گردو و پیاز داغ و زردچوبه تهیه می شود.
3. شیرین پلو: شیرین پلوی قزوین یکی از غذاهای پرطرفدار است که از سیب زمینی، زعفران، تخم مرغ، ماست، روغن، پودر هل، آرد و شکر و گلاب تهیه می شود و معمولا در کنار غذاهای دیگر سرو می شود.
4. کوکو شیرین: غذایی محلی و شبیه به کوکو سیب زمینی که در طبخ آن از سیب زمینی، تخم مرغ، شکر، آب و گلاب و زعفران استفاده می شود.
5. قیمه نثار: غذایی مختص قزوین که در میهمانی های سرو می شود. قیمه نثار از برنج، گوشت گوسفندی، خلال پرتقال، پیاز داغ، زعفران، زرشک، خلال بادام، خلال پسته، رب گوجه فرنگی و ادویه های مختلف تهیه می شود.
6. مرصع پلو: این غذا که به نام های پلوی جواهر نشان یا پلوی نگین کار نیز مشهور است از برنج و مرغ و کره و بادام، پسته، پوست پرتقال، شکر، پیاز و زعفران تهیه می شود.
دسرهای قزوین
مشکوفی قزوین: نوعی دسر است که از کره، وانیل، شیر، گلاب، نشاسته، شکر و زعفران تهیه می شود.
سوغاتی های استان قزوین
1. انواع شیرینی ها: باقلوای لوزی، باقلوای لب پیچ، حاج کریمی، اتابکی، نان چایی، نان چرخی، نان نازک، پادرازی، نان گردویی، نان بادامی، نان قندی، نان نخودی و نان برنجی، کیک شربتی، شیرینی قندی، شیرینی ولیعهدی، شیرینی توت، قطاب، بهشتی، قرابیه، نان نارگیلی و پنجره ای، باقلوای پرچمی، باقلوای گل رز
2. انواع میوه: انار سنگان، سیب، زردآلو، ذغال اخته، انگور
3. انواع خشکبار: گردو، بادام، فندق، پسته، کشمش بی دانه تاکستان
4. پنیر کوزه ای
5. انواع شیره انگور، سرکه انگور
6. نان فتیر
7. رشته پلویی
8. محصولات دامی
صنایع دستی قزوین
1. گیوه دوزی: حاصل دستان مردمان تاکستان و قزوین.
2. گلابتون دوزی: جای شانه، کیف پول، جای لوازم آرایش، جای مهر را با هنر گلابتون دوزی تزیین می کنند. در این هنر به جای نخ از سیم های خیلی نازک استفاده می کنند.
3. جاجیم بافی: از صنایع دستی کهن که هم اکنون مردمان قزوین به جای پشم از کاموا در بافت جاجیم استفاده می کنند.
4. گلیم بافی: مردمان رودبار الموت، ارداق، ضیاآباد، و رودبار مناطقی است که مشغول به بافتن این صنایع دستی ارزشمند هستند.
5. پن بافی: زیر مجموعه منسوجات سنتی، این بافت بافت اصیل منطقه الموت است و به شکل نوارهایی با تار و پور در اندازه ها و ابعاد مختلف بافته می شود.
6. نم نم دوزی: نوعی رودوزی سنتی که با استفاده از منجوق های فلزی برای تزیین و با استفاده از انواع دوخت ها و گره ها تهیه می شود.
7. موج بافی: نوعی دست بافت سنتی با طرح های زیگزاگ که بر روی پارچه نقش می بندند.
دیدنی‌های استان
1. قزوین: کاروان سرای سعد السلطنه، مسجد النبی، تیمچه حاج سید کاظم، امام زاده شاهزاده حسین، سرای حاج رضا، تیمچه درویش مهدی، کلیسای کانتور، بقعه حمدالله مستوفی، مسجد جامع قزوین، بازار قزوین، تیمچه سرپوشیده، آب انبار سردار بزرگ، حسینیه امینی ها، باغستان سنتی، سرای سعدالسلطنه، کاخ چهلستون، سرای خوشنویسان قزوین، سر در عالی قاپو، مسجد و مدرسه سردار، بازارچه سنتی سپه قزوین، موزه مردم شناسی، بازار قیصریه، سرای ضراب خانه، سرای نگار السلطنه، بقعه چهار انبیا، سرای رضوی، عمارت شهرداری، گرمابه سعدیه، حیاط قهرمانی، خیابان سپه، تیمچه رضوی، گرمابه رضوی، دروازه درب کوشک، تیمچه سرباز، تیمچه حاج محمد تقی، عمارت باغ سپهدار، میمون قلعه
2. رودبار الموت: دریاچه اُوان الموت، قلعه الموت، درخت خونبار زرآباد، دره گرماگلو، آبشار ورچر روستای رزجرد، قلعه لمبسر، غار ولی گشنه رود، غار سفیدآب، کوه خشچال، کوه سیالان، کوه شاه البرز، دریاچه شاه سفیدکوه، قلعه شیرکوه
3. جاده باراجین، پارک جنگلی باراجین و دهکده طبیعت
4. آبگرم: غار قلعه کرد، غار عباس آباد
5. کوهین: غار یخی اِنگول
6. آبگرم های استان قزوین: چشمه وگل روستای هیر، چشمه آبگرم یله گنبد در کوهین، آبگرم ارشیا در آبگرم آوج، آبگرم ترش در شمال غربی جاده قزوین- رشت، چشمه آب معدنی الله بلاغی در روستای ماهان، چشمه آب معدنی الموت در روستای گرمارود، آبگرم خرقان در جاده قزوین- همدان
7. تپه های ثبت ملی استان قزوین: تپه کته پشته در روستای امام زاده هارون، تپه کش رز در روستای میلک، تپه گل شیره در روستای رازمیان، تپه منصور باغ در روستای منصور باغ، تپه کوله در روستای ازگینن، تپه کور کلا در روستای رازمیان، تپه فانقین 1 و 2 در روستای فانقین، تپه عمویوردو در روستای شاخدار، تپه صفرین در روستای صفرین، تپه خرسران کوه در روستای ده دوشاب، تپه بهرام آباد در روستای بهرام آباد، تپه وشته در روستای وشته
7. روستای اربدیان: محوطه اربدیان
8. روستای بهرام آباد: قلعه سمیران
مراسم سنتی استان قزوین
1. پنجاه به در: مردم قزوین در پنجاهمین روز از سال جدید یعنی نوزدهم اردیبهشت ماه ابتدا به مصلی شهر می روند دعا می کنند و سپس به دامان طبیعت می روند و ساعاتی را درکنار خانواده می گذرانند. این روز برایشان همانند سیزده به در است با این تفاوت که اگر تا آن موقع باران باریده باشد به مصلی رفته و نماز شکر به جای می آورند و اگر تا آن موقع باران نباریده باشد، به آن جا می روند تا نماز طلب باران به جای آورند. در ضمن غذاهایی مانند دیماج و آش رشته را برای بیرون رفتن در نظر می گیرند، همچنین آجیل مشگل گشا و هندوانه و میوه را هم به سفره خود اضافه می کنند.
2. چمچمه خاتون: مراسمی برای طلب باران از خداوند به طوری که ظرفی پر از آب را به پشت بام برده و کم کم به طرف آسمان می پاشند.
3. کلوخ اندازان یا گل خندانی: مراسمی که در روز قبل از شروع ماه رمضان برگزار می شود به طوری که خانواده ها با غذاهایی سرشار از انرژی به دامان طبیعت می روند و با بازی و دوره همی و شوخی و خنده و با انرژی ماه مبارک رمضان را آغاز می کنند.
ترین ها
دیدنی ها
دانستنیهای سفر
غذاهای ملل
فرهنگ و هنر
ایران گردی
ایده های سفر
سفرنامه ها
اخبار
ویدیو
ایرانگردی
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
خوب بود