بهترین مراکز دیدنی ایران

خانه قیومی اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3608 در تاریخ 7 مهر سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه در یکی از قدیمی ترین محله های شهرستان ابرکوه یعنی درب قلعه قرار گرفته است و به شدت نیاز به رسیدگی و بازسازی دارد.

ساری هم از نظر جاذبه های طبیعی و هم از نظر شاهکارهای معماری شهری قابل تحسین است و همین امر باعث شده از مناطق محبوب گردشگران داخلی و خارجی در شمال کشور باشد. یکی از زیباترین آثار تاریخی دیدنی این شهر، بنای امامزاده عباس است.

وقتی در جاده نایین به اردستان حرکت کنید، در 30 کیلومتری نایین روستایی را به نام نِیِستانَک می بینید. در این روستا کاروانسرایی تاریخی وجود دارد. این کاروانسرا در دوران حکومت سلسله قاجار ساخته شده است.

خانه ضیاییان، خانه ای خیال انگیز پر از کاشی کاری هایی با نقوش ظریف زیبا به جای مانده از دوره قاجار در دل یکی از محلات قدیمی شیراز است. خانواده ضیاییان یکی از خانواده های اصیل و به نام ایران در دوران خود بودند و به همین دلیل در کنار بحث زیبایی شناسی بنا، این بنا ارزش فرهنگی نیز دارد.

شیراز محل زندگی بسیاری از شعرا و پادشاهان بوده و به همین جهت از جمله بناهای دیدنی موجود در این شهر می توان به وجود آرامگاه های متعدد اشاره کرد. جلال الدین شاه شجاع که لقبش ابوالفوارس است یکی از پادشاهان آل مظفر بوده است.

کاروانسرا رشتی که به همت حاج ابوالقاسم رشتی از تجار مشهور زمان خود در ابتدای روستای عقدا در دوره قاجاریه و در سال ۱۲۵۵ بنا شده، از کاروانسراهای خوش نقشه و به سبک کاروانسراهای شاه عباسی است. روبروی این کاروانسرا آب انباری نیز با همین نام وجود دارد.

آب انبار هفت بادگیر عصرآباد اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7753 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آب انبار به همراه باغ کنار خود توسط جهانگیر رستم ایزدی که به ارباب کیخسرو مهربان معروف بوده.

آرامگاه ساروتقی از آرامگاه های بسیار قدیمی اصفهان به شمار می رود. این بنا محل دفن ساروتقی اصفهانی، از افراد سرشناس صفویه بود. این مسجد هرچند صحن چندان بزرگی ندارد ولی گنبد منحصر به فردی دارد و معماری آن از نمونه های خاص آن زمان است.

دربندِ تهران، یکی از محله های خوش آب و هوا در نزدیکی تهران است که با توجه به امکاناتی که شهرداری برای آن در نظر گرفته یک مرکز تفریحی و طبیعت گردی فوق العاده محسوب می گردد.

خانه شهید رجایی هم مانند خانه دکتر شریعتی و پرفسور حسابی نه به خاطر هنر معماریش بلکه به خاطر روح بلند و سبک زندگی صاحبش مورد توجه واقع شده است و از سال 1373 به موزه تبدیل شد. خانه ای 254 متری بسیار ساده که تا سال 1373 محل زندگی همسر ایشان بوده است.