بهترین مراکز دیدنی ایران

موزه شهدا در خیابان طالقانی جنب خیابان فرصت قرار دارد. در این موزه اشیا باقی مانده از 700 تن از کشته شدگان جنگ بین ایران و عراق به نمایش گذاشته شده است. این اشیا شامل عکس ها، عینک و وصیت نامه ها، سجاده، تسبیح و از این دسته اقلام می باشد.

گالری آرت سنتر 2 در بلوار اندرزگو آثار هنری هنرمندان ایرانی را همه روزه از ساعت 11 الی 20 برای علاقمندان به نمایش می گذارد. برای تماشای این گالری با وسیله نقلیه شخصی به باغ انجمن خوشنویسان واقع در فرمانیه بروید.

گالری دلگشا با مدیریت شباهنگ طیاری و نیلوفر عابدی با رویکرد ترویج هنر معاصر در سال 1395 در تهران آغاز به کار کرد. برای بازدید از گالری دلگشا با وسیله نقلیه به خیابان ایرانشهر و سپس کوچه مهاجر بروید.

کوچه مروی که خیابان ناصر خسرو را به خیابان پامنار وصل می کند درست در مقابل عمارت شمس العماره قرار گرفته که روزگاری نماد تهران محسوب می شده است. این کوچه مانند کوچه خدا بنده لو از معروفترین مراکز خرید قدیمی در ناصر خسرو می باشد که در ابتدای آن مجسمه زیبایی قرار گرفته است.

آرامگاه ابن بابویه دومین گورستان شهر تهران و اولین قبرستان شهرری می باشد. تا زمان ناصرالدین شاه این مکان کشتزاری بوده است که در آن جسدی پیدا شد و مشخص می شود که این جسد متعلق به مرحوم شیخ صدوق بوده که هشتصد سال قبل دار فانی را وداع گفته است.

عمارت بادگیر که در ضلع جنوبی کاخ گلستان واقع شده است، این اولین عمارتی می باشد که در زمان فتحعلی شاه در ارگ سلطنتی ساخته شد. چهار باد گیر کاشی کاری شده در چهار طرف عمارت وجود دارد. در زیر این عمارت یک حوضخانه وجود دارد.

موزه سینمای ایران از دو بخش موزه و سینما تشکیل شده است. در این موزه 9 نمایشگاه دائمی وجود دارد. در موزه ها عکس ها، پوسترها و مستندات پشت صحنه فیلم ها و تجهیزات قدیمی سینما نگهداری می شود و در سالن های سینما فیلم های روز نمایش داده می شود.

زورخانه پهلوان پور قدیمی ترین زورخانه فعال تهران است که از سال 1304 به همت حمزه علی پهلوان پور فعالیتش را در محله حسن آباد تهران آغاز کرد. حمزه علی پهلوان پور فردی خَیّر بود که تمام درآمدش را صرف زورخانه و نیازمندان می کرد.

خانه ملجیک یک خانه قجری است که در زمان ناصرالدین شاه قاجار ساخته شده است. ملیجک یا غلامعلی خان عزیزالسلطان، پسربرادرزن ناصرالدین شاه و فرزند ملجیک اول میرزا محمدخان گروسی بود. این خانه نیز مانند تمام خانه های قجری دارای یک عمارت دو طبقه است.

در زمان ناصرالدین شاه قاجار در محله فروزش بازاری قرار داشته که از تقاطع دو راسته آن چهارسوقی پدید آمده بود. چهارسوق ها معمولا سقف های گنبدی شکل دارند اما چهارسوق محله فروزش دارای یک مخروطی با هشت ضلع می باشد.