بهترین مراکز دیدنی ایران

این خانه تا سال 1357 هجری شمسی مسکونی بوده اما بعد از آن چندین سال به حالت متروک باقی مانده بوده که سپس در سال 1379 هجری شمسی پس از بازسازی در سال 1382 به هتل لاله یزد تغییر کاربری داده شده است.

خانه نواب وکیل اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه متعلق به میرزا سید محمد رضوی معروف به نواب وکیل بوده است.

خانه وکیلی اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9109 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه در گذشته به صورت خصوصی مورد استفاده بوده است.

شهر شیراز در اطراف خود جاذبه های طبیعی و گردشگری زیادی دارد. یکی از این جاذبه های گردشگری چشمه جوشک می باشد. از آب حاصل از جوشش این چشمه زیبا و دیدنی و یکی شدنش با قنات قصر قمیشه نهری زیبا به نام نهر اعظم جاری شده و از روستاهای قصر قمیشه، قصرالدشت و منصورآباد می گذرد.

طبیعت گردی یکی از انواع شیوه های گردشگری می باشد. شهر شیراز به دلیل موقعیت جغرافیایی خود علاوه بر مکان های تاریخی زیبا، از طبیعت گوناگون و زیبایی نیز برخوردار می باشد. یکی از مناطق طبیعت گردی شیراز دشت ارژن است.

دبستان خسروی اثر به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3807 در تاریخ 12 شهریور سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. خسرو شاه جهان در سال 1285 این مدرسه را تاسیس کرد.

آرامگاه سردار مفخم اثری به جا مانده از دوران پهلوی است که در تاریخ 7 مهر سال 1381 با شماره 6309 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا به منظور مقبره شخصی و حسینیه به دستور صاحب قبر یعنی علی اکبر خان مفخمی ساخته شده است.

قلعه رباط اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 7 مهر سال 1381 با شماره 6304 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه در کنار دیگر قلعه های ابرکوه از جمله زیباترین و منحصر به فردترین قلعه های این دشت هموار می باشد که بازدید از آن قطعا تجربه ای خاص خواهد بود.

قدمت این اثر به دوران قاجار باز می گردد. زیارتگاه شیخ عبدالله بهابادی بنایی خشتی با دو ورودی از سمت های شرق و غرب می باشد، ورودی غربی دو ایوانچه دارد که با پله هایی به پشت بام مقبره می رسد.

ساختمان اداره دارایی یزد مربوط به دوره پهلوی می شود که در تاریخ 25 اسفند سال 1378 با شماره 2608 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. سنگی بر درب ورودی این ساختمان قرار گرفته که بر اساس آن این بنا در سال 1314 ساخته شده است.