بهترین مراکز دیدنی ایران

زورخانه خواجه خضر اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7782 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. با وجود گذشت سال های طولانی این زورخانه همچنان پابرجا مانده است و این ورزش باستانی هنوز هم در این مکان اجرا می شود.

از دیرباز تا کنون ورزش زورخانه ای یا همان پهلوانی، از ورزش های مورد توجه ایرانیان بوده است و زورخانه ها علاوه بر معماری، به لحاظ فرهنگی و ملی و همچنین جایگاهی که در تاریخ و هویت ایرانیان داشته اند، همواره مورد توجه بسیاری از افراد بوده اند.

زورخانه پهلوان پور قدیمی ترین زورخانه فعال تهران است که از سال 1304 به همت حمزه علی پهلوان پور فعالیتش را در محله حسن آباد تهران آغاز کرد. حمزه علی پهلوان پور فردی خَیّر بود که تمام درآمدش را صرف زورخانه و نیازمندان می کرد.

شهر یزد از دیرباز تا کنون خاستگاه زرتشتیان بوده است و همین امر منجر شده تا این شهر تاریخی به موزه روبازی از آثار و تمدن کهن ایران زمین تبدیل شود. این بنا در خیابان سلمان واقع شده و به دلیل قرار گرفتن در یکی از محله های قدیمی و کهن یزد، آن را درب مهر کهن نامیده اند.

دبیرستان ایرانشهر نخستین دبیرستان تاسیس شده در شهر یزد است. بنای این دبیرستان در سال 1377 و با شماره 2048 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده. دبیرستان ایرانشهر در سال 1306 به عنوان نخستین دبیرستان دولتی شهر یزد و در دوره قاجار شروع به کار کرد.

می توان از خلوت کریمخانی به عنوان یکی از زیباترین بخش های کاخ گلستان نام برد، بنایی سرپوشیده که قدمتش به سال 1759 بازمی گردد. ساختار پایه خلوت کریمخانی بسیار شبیه به تخت مرمر می باشد و همانند آن در داخل تراس آن یک تخت کوچک مرمری به چشم می خورد.

خانه و باغ اتحادیه تنها یادگار باقی مانده از خیابان لاله زار قدیمی است و به دلیل قدمت و معماری قاجاری اش اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. این خانه از روز های قبل انقلاب محل رفت و آمد مهمانان خارجی و نشست های سیاسی بوده است.

خانه مینایی خانه یکی از زنان غیر رسمی ناصرالدین شاه قاجار و مادر کامران میرزا نایب السلطنه سوم بوده است که امروزه تبدیل به موزه خیابان ولیعصر شده و هفت بخش دارد. خانه مینایی به سبک قاجاری ساخته شده است که دو حیاط دارد و ساختمان در وسط قرار گرفته است.

خانه مهرپرور به صورت 2 طرف ساخت، در طرفین شمالی و جنوبی حیاطی مستطیل شکل با 360 متر مربع مساحت ساخته شده است. شواهد موجود در این خانه حکایت از قدمت قجری این عمارت دارد.

قدمت خانه موید علایی به دوره قاجار یعنی بیش از 130 سال پیش بر می گردد. این بنا محل زندگی دکتر سید حسین علایی، فرزند سید یحیی موید علایی بوده است که اکنون به عنوان بنیاد ایران شناسی از آن استفاده می شود.