بهترین مراکز دیدنی ایران

سلطان بخت آقا دختر کیخسرو اینجو، برادر شاه شیخ ابو اسحاق اینجو بود. شیخ ابو اسحاق شاهی هنرپرور بود و به دست آل مظفر کشته شد. سلطان بخت آقا تصمیم گرفت انتقام خون عمویش را بگیرد. او با سلطان محمود آل مظفر ازدواج کرد و به یکی از زنان مورد علاقه شاه تبدیل شد.

یکی از بناهای آرامگاهی دیدنی شیراز، آرامگاه ابوعبدالله ابن خفیف از عرفای قرن سوم و چهارم هجری است. ابن خفیف شیرازی را با نام هایی چون شیخ السلام، شیخ کبیر و شیخ المشایخ نیز می شناسند. ابن خفیف از عرفای صوفی مسلک و بنیان گذار فرقه خفیفیه بوده است.

بابا رکن الدین یکی از زاهدان و عارفان بزرگ قرن 7 و 8 قمری بوده و در زمان سلطان ابوسعید مغول می زیست. او مسعود بن عبدالله بیضاوی نام داشته و اصل و نسبش به شهرستان بیضا در استان فارس می رسد.

امامزاده عبدالله یکی از مشهورترین امامزادگان استان مازندران است که در فاصله ۱۴ کیلومتری آمل در روستای اسکو محله و در حاشیه جنگل قرار دارد. با حرکت در مسیر جاده هراز به آمل، در فاصله 5 کیلومتری آمل یک جاده فرعی وجود دارد که از میان جنگل می گذرد و در نهایت به آرامگاه امامزاده عبدالله می رسد.

شیراز شهر شعر و شاعری است و از دیدنی های آن می توان به مقبره و آرامگاه های شعرای بزرگ اشاره کرد. یکی از این شاعران خواجوی کرمانی، از شاعران دوره ایلخانان مغول است. مقبره خواجوی کرمانی در دامنه کوه صبوی یا باباکوهی و در نزدیکی دروازه قرآن و چشمه رکن آباد قرار دارد.

در سرتاسر ایران نشانه هایی از رشادت ها و شجاعت های سرداران جنگ ها در طول تاریخ به چشم می خورد. برای برخی از این سرداران مقبره هایی ساخته اند تا نام آنها زنده بماند. دیدن این مقبره ها با شاخصه های معماری و هنری مختص خود ارزشمند است.

شهشهان یکی از محله های قدیمی اصفهان است. این محله در شمال مسجد عتیق از خیابان ابن سینا شروع می شود، سپس از مسجد جامع عبور می کند و در انتها به میدان امام علی می رسد. محله شهشهان به دلیل این که شاه نشین بوده به این اسم خوانده می شود.

این آرامگاه محل دفن یکی از فرزندان گرانقدر امام سجاد (ع) می باشد که بی بی خدیجه یا ام عبدلله نام دارد. شناخته شدن این امام زاده به نام بی بی دختران به این علت است که در گذشته دختران جوان مجرد برای باز شدن بخت و ازدواج به ایشان توسل می کردند.

شهر شیراز در بین شهرهای کشورمان دارای بیشترین تعداد آرامگاه امامزادگان می باشد. یکی از این امامزادگان بزرگوار که ارامگاه ایشان همواره محلی برای توسل و تزرع می باشد، سید تاج الدین غریب، فرزند جعفر بن فضل بن علی بن ابی طالب(ع)، هستند.

صائب تبریزی، محمد علی بن میرزا عبد الرحیم تبریزی نام داشت. او در سال 1026 قمری مصادف با سال 996 خورشیدی در تبریز به دنیا آمد و در سال 1081 قمری یا همان 1049 خورشیدی در اصفهان در گذشت. او در زمان زندگی بیش از 120000 بیت شعر سرود.