بهترین مراکز دیدنی ایران

کاروانسرا جلوگیر از مجموعه کاروانسرا های مربوط به دوران صفویه می باشد. این کاروانسرا پلان 4 ایوان دارد و در طرفین راست و چپ ورودی 10 سطح صاف کم عمق ساخته اند. در گوشه های راست و چپ وجه شمالی 2 برج استوانه با پوشش گنبدی قرار گرفته اند.

دبیرستان امامیه جنب کلیسای ژاندارک در خیابان لاله زار در سال 1260 هجری خورشیدی برای دختران راهبه به درخواست فرانسوی ها در زمان محمدشاه قاجار ساخته شد. این مدرسه صرفا برای تحصیل دختران غیر مسلمان و خارجی در زمینی متعلق به مشیرالدوله و در جنب خانه وی ایجاد شده بود.

شهر باستانی ایوان کرخه از سایت های تاریخی دوره ساسانیان است. ایوان کرخه با فضایی بزرگتر از 3 برابر شوش باستان، در میان سال های 307 تا 379 میلادی به دستور شاپور دوم ساخته شد. اما در حال حاضر از این شهر تاریخی تنها بخش اندکی باقی مانده است.

حمام اسلام منشاد یکی از این دست حمام های زیبای به یادگار مانده از دوره ایلخانی است که در شهرستان مهریز، دهستان میانکوه و روستای منشاد و در فاصله ۶۰ کيلومتري شهر يزد قرار دارد.

دبیرستان ایرانشهر نخستین دبیرستان تاسیس شده در شهر یزد است. بنای این دبیرستان در سال 1377 و با شماره 2048 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده. دبیرستان ایرانشهر در سال 1306 به عنوان نخستین دبیرستان دولتی شهر یزد و در دوره قاجار شروع به کار کرد.

انجمن شاهنشاهی حکمت و فلسفه برای نخستین بار در سال 1353 به صورت یک انجمن خصوصی توسط سید حسین نصر در ایران شکل گرفت. این انجمن با تقلید از موسسه بین المللی فلسفه در فرانسه و با ترغیب ریموند کلیبانسکی رییس این موسسه در فرانسه کار خود را آغاز کرد.

کارخانه اقبال یزد اثری به جا مانده از دوران پهلوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381با شماره 7781 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این کارخانه که یکی از قدیمی ترین کارخانه های ریسندگی و بافندگی در ایران می باشد در سال 1312 شمسی تاسیس شده است.

دو روایت نچندان متفاوت در رابطه با ساخت این خانه وجود دارند که بر اساس یکی از آنها حاج محمد لاری در خواب با سیدالشهدا ملاقت می کند و آن حضرت به وی دستور می دهد تا به یزد سفر کند و زمینی را خریداری کند تا در آن خانه ای بسازد به همین ترتیب او تمام این کارها را انجام می دهد.

آرامگاه ابن بابویه دومین گورستان شهر تهران و اولین قبرستان شهرری می باشد. تا زمان ناصرالدین شاه این مکان کشتزاری بوده است که در آن جسدی پیدا شد و مشخص می شود که این جسد متعلق به مرحوم شیخ صدوق بوده که هشتصد سال قبل دار فانی را وداع گفته است.

این خانه با مساحت 1320 مترمربع در زمان قاجار و بخشی در زمان پهلوی ساخته شده. این بنا در سال‌های 1300 تا 1320 به مدرسه تبدیل شده. بعد از آن تاجر توتون و تنباکو آقای اخوان سیگاری این بنا را خرید و 50 سال در تصرف این خانواده بود.