بهترین مراکز دیدنی ایران

آب انبار مریضان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 11 مرداد سال 1384 با شماره 12372 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آب انبار به نام های آب انبار مریضو و آب انبار محمد رضا نیز شناخته می شود.

آب در ایران قدیم مسئله ای مهم و معضلی بزرگ بوده است. این موضوع در نایین نیز مسئله بزرگی بود و دیدن قنات های تاریخی به ما نشان می دهد قدمت آنها به بیش از هزار سال می رسد و شاید به خاطر همین برخی از آن ها خشک شده اند.

آب و هوای کویری یزد موجب شده تا نگهداری از آب در این شهر از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد و به طبع آن آب انبارهای بسیاری در سرتاسر شهر ساخته شوند. این آب انبارها معمولا درکنار بناهای دیگری نظیر مساجد، خانه ها و کاروانسراها ساخته می شدند تا راحتی اهالی شهر را برای تامین آب فراهم کنند.

شهر یزد مانند دیگر مناطق کویری ایران و بنا بر شرایط اقلیمی که دارد، پر از آب انبارهای زیبا است که در دوران های مختلف تاریخی ساخته شده اند و برای انبار کردن آب در زمان بارش باران و استفاده از آن در فصول گرم و خشک سال به کار می رود.

به دلیل موقعیت کویری یزد، در سرتاسر این شهر آب انبارهای متعددی قرار گرفته اند تا درواقع زندگی در محیط کویری آن را راحت تر کنند. آب انبار گلشن هم که در محله پنبه کاران قرار گرفته یکی از این انبوه آب انبارهای شهر می باشد.

آب انبار امامزاده اثری باقی مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 22 مرداد سال 1384 با شماره 13023 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آب انبار سی صد ساله به دلیل قرارگیری در کنار امامزاده مامانیک به این نام معروف شده است.

اگرچه موقعیت جغرافیایی و شرایط آب و هوایی شهر یزد باعث شده تا تهیه آب همیشه برای اهالی آن مشکل باشد، اما یزدی ها با ساخت آب انبارهای متعدد به خوبی با این مشکل مقابله کرده اند و علاوه بر این، با این ابداع آثار تاریخی ارزشمندی را در گوشه و کنار این شهر به جا گذاشته اند.

مقبره اعلاء اثری به جا مانده از قرن هفتم هجری قمری است که در تاریخ 26 اسفند سال 1386 با شماره 22137 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از آثار ملی کشور ثبت شده است.

در طول تاریخ پس از قتل عام ارامنه در اپراتوری عثمانی و از دست دادن خانه هایشان، نزدیک به 50000 ارمنی در ایران پناه گرفتند. اکثر آنها در پایتخت ایران ساکن شدند و به همین دلیل نیاز به ساخت کلیساهایی جدید ایجاد شد. در فروردین ماه سال 1316 با حضور معماران ارمنی یک جلسه برگزار شد.