بهترین مراکز دیدنی ایران

استان مازندران یکی از زیباترین قطب های گردشگری ایران است که همه ساله گردشگران بسیاری را به سوی خود جذب می کند. در میان تمام جاذبه های طبیعی و تاریخی این منطقه، از کوهستان ها و چشمه ها گرفته تا خانه های تاریخی آن، بازارها و مراکز خرید این شهر نیز ارزش بازدید را دارند.

نقش جهان میراث کهنسال ایران، یکی از زیباترین و بزرگترین میدان های جهان به شمار می رود. این میدان نه تنها در ایران بلکه در دنیا از شهرت ویژه ای برخوردار بوده و 4 مکان گردشگری ارزشمند شهر اصفهان را در خود جای داده است.

باغ موزه قصر به وسعت 24 هکتار در محل قبلی زندان قصر با هدف آشنایی مردم با زندان های قبل از انقلاب به وجود آمده است. در واقع زندان قصر هم در محل قبلی قصر قاجار ساخته شده بود باغ موزه قصر از دو بخش باغ و موزه تشکیل شده است.

در سال 1396 بود که جاثلیق اعظم آرام اول، تصمیم گرفت بخشی از کلیسای مریم مقدس را تبدیل به موزه نماید و آن را به نام آرداک مانوکیان اسقف چهل ساله ارامنه نامید. تمام اشیایی که در این موزه نگهداری می شوند از طرف ارامنه به این موزه اهدا شده است.

موزه ایران باستان یکی از بخش های موزه ملی ایران است که کار خود را رسما در سال 1316 هجری شمسی آغاز کرد. ساختمان این موزه در سه طبقه اختصاص به نمایش عتیقه جات مربوط به دوران پارینه سنگی تا عصر آهن دارند.

مسجد ملا اسماعیل در جنوب میدان بازار خان یزد و کنار آب انبار و بازاری به همین نام قرار دارد. در گذشته این مسجد شامل مدرسه‌ای نیز بوده که در حال حاضر تنها ورودی آن باقیمانده. این بنا در دوره قاجار و به دستور ملا محمد اسماعیل عقدایی که در قرن 13 بسیار مشهور بوده ساخته شده است.

خانه موتمن الاطبا با صد و سی سال قدمت، اولین خانه سه طبقه ساخته شده در تهران است که متعلق به میرزا زین العابدین دنبلی ضرابی معروف به موتمن الاطبا اولین فارغ التحصیل مدرسه دارالفنون می باشد. وی یکی از حاذق ترین پزشکان در دربار ناصرالدین شاه بود.

مسجد مشیرالسلطنه در سال 1318 توسط میرزا احمدخان مشیرالسلطنه وزیر خزانه مظفرالدین شاه و نخست وزیر محمدعلی شاه وقف شد. از ورودی مسجد دو پله پایین می رویم تا به صحن مسجد برسیم. این مسجد دارای یک صحن کوچک است.

خانه مشیرالدوله یا همان خانه پیرنیا، یکی از عمارت های بسیار زیبا و تاریخی پایتخت است. این بنا زیبا با نمایی آجری و چشم نواز در زمان قاجاریه ساخته شد و مالک آن حسن پیرنیا یا همان مشیر الدوله از نخست وزیران دوران احمدشاه بود.

این بنا در زمان قاچار و توسط علی آقا شیرازی (جد بزرگ مرتاض‌ها) ساخته شده و در سال 1377 به شماره 2085 به عنوان یکی از آثار ملی ایران در لیست ثبت شده. این خانه همانند بناهای هم دوره خود از سبک و سیاق جدا شدن بخش خصوصی و عمومی خانه بهره برده است.