مرتب سازی براساس:
کاروانسرای گلشن یزد اثری به جا مانده از دوران قاجار است که توسط سازمان میراث فرهنگی ایران در تاریخ 18 اردیبهشت سال 1380 و با شماره 3805 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آب انبار بولمیری اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7769 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ملک قاسم طبق وصیت پدرش خواجه محمدعلی این آب انبار را در سال 1047 هجری قمری ساخته است.
مسجد تبریزیان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9111 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس منابع تاریخی بانی این اثر مشخص نیست و گمان می رود که دلیل نام تبریزیان که بر روی این مسجد گذاشته شده است محله تبریزیان باشد.
اگرچه موقعیت جغرافیایی و شرایط آب و هوایی شهر یزد باعث شده تا تهیه آب همیشه برای اهالی آن مشکل باشد، اما یزدی ها با ساخت آب انبارهای متعدد به خوبی با این مشکل مقابله کرده اند و علاوه بر این، با این ابداع آثار تاریخی ارزشمندی را در گوشه و کنار این شهر به جا گذاشته اند.
آبانبار وقت و ساعت جزوی از مجموعه و میدان وقت و ساعت یزد در محله فهادان است که شامل حسینیه، میدان، نخل، بقعه سید رکن الدین و آبانبار قدیمی است. همه ساله در این میدان مراسم عزاداری و جشن برگراز میشود.
موزه هنرهای معاصر گنجینه ای ازهنرهای نوگرا و معاصر در اروپا و آمریکای شمالی می باشد. این موزه به پیشنهاد کامران دیبا در پارک فرح یا پارک لاله کنونی در سال 1356 در زمینی به وسعت 2000 متر مربع به ساخته شد.
حسینیه و میدان وقت و ساعت و نخل یزد مربوط به دوره قاجار می شود، این اثر در تاریخ 25 اسفند سال 1378 با شماره 2656 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. میدان وقت و ساعت از جمله بناهایی است که در کتاب تاریخ یزد، نوشته جعفر محمد جعفری، از آن یاد شده است.
قدمت چارپاخانه میبد به دوران قاجار باز می گردد و یکی از زیباترین آثار تاریخی واقع در میبد می باشد. این اثر در تاریخ 19 مرداد سال 1379 و با شماره 2767 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
شهر یزد داری خانه های دیدنی بسیاری می باشد که در دوران تاریخی مختلفی بنا شده اند و از جاذبه های گردشگری محبوب برای بازدیدکنندگان خارجی و داخلی هستند. خانه عبدالکریم حائری یکی از این متعدد خانه ها می باشد که تاریخ ساختش به دوران پهلوی می رسد.
موزه علوم و فناوری مرکزی برای معرفی مبانی تئوریک علوم مختلف و همچنین علوم کشف شده در ایران مربوط به دوران قبل و بعد از اسلام می باشد. پیشنهاد تاسیس این موزه برای اولین بار توسط وزارت علوم در سال 1356 مطرح شد.