این مسجد در قرن دوازدهم توسط شیح شریف الدین ساخته شد، مسجدی واقع در جهت جنوبی کاخ دولت. ساختمان اصلی مسجد در سال 1336 به طور کامل تخریب گردید و مجدداً توسط مِحمِت چاووش اوعلو بِی (Mehmet Çavuşoglu Bey) بازسازی شد. مسجد دارای گنبدی بسیار بزرگ همراه با دیواره های مزین شده با حفاری های سنگی می باشد. گنبد مسجد بر روی ده پایه فیلی شکل استوار گردیده و توسط یک نیم گنبد در قسمت جنوبی پشتیبانی می شود. می توان از محراب به عنوان قلب مسجد نام برد، در تمام قسمت های این مسجد به غیر از بخش جنوبی یک محراب در سطحی بالاتر به چشم می خورد. مسجد توسط نوشته ها و گچ بری های حیرت آوری مزین شده، سوزنکاری ها و گچ بری های سنگ مرمر که در محراب و مناره این مسجد به چشم می خورند، واقعاً حیرت آورند. البته یک بالکن مناره نیز بعداً به آن اضافه شد.