ترین ها
دیدنی ها
دانستنیهای سفر
غذاهای ملل
فرهنگ و هنر
ایران گردی
ایده های سفر
سفرنامه ها
اخبار
ویدیو
ایرانگردی
ازبکستان Uzbekistan
وضعیت فعلی: ازبکستان (تحت حکومت رئیس جمهور خشن و سلطه گر این کشور، اسلام کریمُف)، مانند سایر "استان" های آسیای مرکزی که در گذشته جزء اتحاد جماهیر شوروی بودند، مدت های مدیدی است که با سیاست های انزوا طلبانه یک حکومت دیکتاتور و تهدیدهای تروریستی متناوب دست به گریبان است. علی رغم این مسئله و شاید به دلیل تیزبینی بسیار بالای کریمُف، ازبکستان مکان بسیار امنی برای مسافران است. این کشور که زمانی مرکز جاده معروف ابریشم بود، یکی از شگفت انگیز ترین و تاریخی ترین کشورهای آسیای مرکزی به شمار می رود و برای مسافرانی که خواهان بازدید از مکان های توریستی کمتر شناخته شده هستند، مکانی ایده آل است. زیبایی های معماری و طبیعت شگفت انگیز از جذابیت های این کشور می باشد. وجود مردمی شاد و میهمان نواز نیز از دیگر ویژگی های ازبکستان است، به طوریکه صرف شام در محیطی آرام و ساکت در قطار شبانه صحرایی تاشکَند به مقصد بُخارا، به احتمال زیاد به یک میهمانی شاد و پر سر و صدا به صرف نوشیدنی با افراد غریبه تبدیل خواهد شد.
چرا باید همین حالا بروید: مهمترین مراکز تاریخی ازبکستان یعنی کاروانسراهایی شگفت انگیز با کاشی کاری های زیبای آبی رنگ در سمرقند و بخارا در سالهای اخیر بازسازی شده اند و دولت بقایای این بناهای تاریخی متعلق به قرن چهاردهم را به شکل اولیه خود و به صورت کاخ هایی زیبا و پر تلالو درآورده است. بازسازی ده ساله میدان رِجیستان سمرقند سال گذشته به پایان رسید. اگرچه منتقدین میزان این بازسازی ها را بیش از حد لزوم می دانند، اما همچنان بخارا و سمرقند، دو نمونه شگفت انگیز از معماری شهری در جهان اسلام و یادآور دورانی هستند که آسیای مرکزی مهد علم، هنر و تجارت در جهان بوده است.
از دست ندهید: از رفتن به رستوران های کاخ مانند با معماری قدیمی و رقصنده های عربی که هدف آنها فقط جلب گردشگران خارجی است خودداری کنید. کافه های کنار خیابان و بازارهای پرهیاهوی ازبکستان، بهترین مکان برای چشیدن طعم غذاهای لذیذ این کشور است؛ غذاهایی خوشمزه و خوش عطر مثل پیلاف که با گوشت داغ بره سرو می شود و مخصوص غرب ازبکستان است و یا نودِل لَگمَن که مخصوص شرق این کشور بوده و متاثر از فرهنگ چین می باشد. در قلب بازار جدید بخارا و دورتر از فروشندگان لباس های مخمل گلدوزی شده که یک کت را به قیمت 100 دلار می فروشند، کافه ساده و بدون زرق و برقی قرار گرفته است که پیلاف خانگی را در پاتیل های بزرگی در ورودی کافه تهیه و سرو می کند و با عطر خوش این غذا، مشتریان را به سمت خود جذب می کند. ترکیب گوشت بره، هویج، سماق قرمز و برنج، فوق العاده خوش طعم و مدهوش کننده است. این غذا به سبک های گوناگونی تهیه می شود و در نوع دیگر آن، از تخم بلدرچین، سیر تازه و گوشت اسب استفاده می شود.
توصیه کاربردی: اگرچه وضعیت سیاسی ازبکستان احتمالا تاثیر مستقیمی بر روی شما نخواهد داشت (حتی در پست های بازرسی نظامی در مرز استان ها یا ایستگاه های پر هرج و مرج قطار هم مسافران خارجی به خوبی توسط مامورین راهنمایی می شوند)، اما گفتگو با مردم محلی و شرکت در بحث هایی درباره فردی که اگر بخواهیم محترمانه توصیفش کنیم، اولین و آخرین رئیس جمهور ازبکستان خوانده می شود، کار عاقلانه ای نیست. ترس شدید مردم از سرویس امنیت ملی ازبکستان که به سبک کِی جی بی (سازمان پلیس مخفی شوروی) اداره می شود، به مسئله ای عادی تبدیل شده و مجازات مخالفت سیاسی با حکومت این کشور، شکنجه و اعدام است. اگرچه سفر به مناطقی با محدودیت های سیاسی، ابزار قدرتمندی برای تبادلات فرهنگی است، اما در نظر داشته باشید که تاثیرات این سفر بر روی شما ممکن است تا مدت ها پس از بازگشت به خانه هم ادامه پیدا کند.
آلبانی Albania
وضعیت فعلی: آلبانی برای چندین دهه یکی از کم بازدیدترین و غیر قابل دسترس ترین کشورهای جنوب شرق اروپا بود. سیاست های انزوا طلبانه رهبر کمونیست و دیکتاتور این کشور اِنوِر هوجا (که چهل سال را صرف ساخت هفتصد هزار پناهگاه دفاعی زیر زمینی بی فایده در سراسر کشور نمود) در نهایت منجر به هرج و مرج و سقوط آلبانی بعد از مرگ هوجا در سال 1985 و به دنبال آن فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شد.
آلبانی در حال حاضر همانند کشورهای همسایه خود در دریای آدریاتیک امن است. صنعت گردشگری رو به رشد در شهرهای حفاظت شده مربوط به دوران عثمانی شامل بِرات و جیروکاسترا که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند و همچنین ساحل آبهای آبی آلبانی، سالانه 3.5 میلیون گردشگر را به این کشور جذب می کند.
چرا باید همین حالا بروید: سواحل دریای آدریاتیک در ایتالیا و کرواسی دارای تعداد زیادی استراحتگاه مدرن ساحلی مملو از جمعیت هستند، اما سواحل آلبانی با بقایای میدانگاه های یونانی – رومی و کلیسا های آهکی ارتودوکس، جزء معدود سواحلی در اروپا هستند که حتی در تعطیلات و ماه های پر مسافر نیز می توان به راحتی و با آرامش کامل در آنها دراز کشید و آفتاب گرفت. ساحل صخره ای جنوب وِلوره و روستاهای یونانی این منطقه از جمله دِرمی، وونو و هیماره با پیاده روهای باریک ، کافه های روباز و ماهی فروشی هایی که اِسکوئید (ماهی مرکب) تازه می فروشند، مملو از مهمانخانه های بی اَند بی (تخت خواب و صبحانه) هستند و هزینه یک شب اقامت در آنها حدود 25 دلار است. تعداد مسافرانی که از خارج از منطقه بالکان به آلبانی می آیند بسیار پائین است، اما همین تعداد اندک به گرمی مورد استقبال قرار می گیرند. بنابراین اگر صاحب مهمانخانه شما را به گشت با موتور سیکلت در ساحل و یا رقابت بر سر نوشیدن نوشیدنی دعوت کرد تعجب نکنید.
از دست ندهید: فقدان توسعه و پیشرفت در آلبانی به نفع مناطقی است که در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند و یکی از آنها مجموعه بسیار گسترده و عظیم بوترینت است که از بزرگترین شهرهای یونانی – رومی اروپا محسوب می شود و به بهترین شکل ممکن حفظ شده است. بوترینت که بیست دقیقه با اتوبوس تا شهر ساحلی سارانده در نزدیکی مرز یونان فاصله دارد، مانند اِفِسوس در داستان ایندیانا جونز است: یک شهر متروک با مجموعه ای از میدانگاه ها، ستون های سنگی پراکنده، تعمید گاه های مربوط به اوایل مسیحیت و کلیسا های دوره بیزانس با کاشی کاری های رومی. در میانه مسیر سارانده تا بوترینت برای صرف ناهار در رستوران خانوادگی کلبه مانند آلبیوری در روستای کِزامیل برای صرف ناهار توقف کنید و از طعم میگوهای سیردار لذیذ و مناظر زیبای این منطقه لذت ببرید.
توصیه کاربردی: علی رغم وجود سیستم اتوبوسرانی به ظاهر گسترده در آلبانی، هیچ کاری در این کشور طبق برنامه و به موقع انجام نمی شود. بهتر است جدول ساعات حرکت اتوبوس ها را که توسط شرکت های بزرگ حمل و نقل چاپ و توزیع می شود، کنار بگذارید و با آغوش باز به استقبال فورگون ها یا مینی بوس های شلوغ و پر هرج و مرج، به ویژه در جنوب وِلوره بروید. این وَن های سفید با یک برنامه ی نامنظم در مسیرهای ثابتی حرکت می کنند و در هر کجایی که مسافران اراده کنند، آنها را سوار و پیاده می کنند. اگرچه این وَن ها هیچ گاه به موقع حرکت نمی کنند، اما همیشه می توانید یکی از آنها را برای رفتن به منطقه ای در نزدیکی مقصد مورد نظرتان پیدا کنید. در طول مدتی که منتظر رسیدن وَن هستید، در یکی از کافه هایی که کنار همه ایستگاه ها پیدا می شوند بنشینید و یک قهوه آلبانیایی قوی سفارش بدهید (و هرگز به آن قهوه تُرک نگویید، مگر اینکه خود را برای یک جر و بحث حسابی آماده کرده باشید) و بدانید که بالا انداختن شانه با بی تفاوتی در همه جای جهان یک مفهوم دارد : "دیر یا زود می رسد" .
تیمور لِسته Timor-Leste
وضعیت فعلی: در چند قرن اخیر کشور یک میلیون نفری تیمور لِسته یا تیمور شرقی متشکل از جزیره تیمور و بخشی از مجمع الجزایر اندونزی، مستعمره پرتغال بود. در سالهای دهه 1970 میلادی تیمور از استعمار پرتغال خارج شد و در سال 1975 به اندونزی پیوست.
در همه پرسی سال 1999 مردم تیمور شرقی به استقلال این کشور از اندونزی رای دادند ولی در پانزده سال گذشته این کشور با جنگ های داخلی خونبار مواجه بود و در این مدت توسط سازمان ملل متحد اداره می شد. در سال 2012 نیروهای سازمان ملل از این منطقه خارج شدند و در حال حاضر این کشور تحت عنوان جمهوری دموکراتیک تیمور لِسته در جامعه جهانی رسمیت پیدا کرده است و هویت این کشور به عنوان یکی از مقاصد گردشگری ماجراجویانه در جنوب شرق آسیا، در حال شکل گیری است.
چرا باید همین حالا بروید: تیمور شرقی که اکنون به ثبات رسیده است، مسافران بی باک و جسور را به سمت زیبایی های طبیعی مبهوت کننده خود جذب می کند، به ویژه صخره های مرجانی رنگارنگ با طول بیش از 161 کیلومتر که در کنار سواحل وسیع و البته توسعه نیافته قرار دارند. این مکان جزو معدود مناطق جهان با صخره های مرجانی است، زیرا توسعه و ساخت و سازهای بی قاعده، تهدیدی زیستی برای مرجان ها می باشد. تیمور بهترین منطقه در جهان برای شنا با لوله تنفسی و غواصی است. در آبهای اطراف تیمور، متنوع ترین گونه های مرجانی و ماهی ها زندگی می کنند. گشت های یک روزه در ساحل و غواصی در میان آبهای اطراف بندر دیلی و توتواِلا با هزینه بسیار پایینی و در حدود روزانه 45 دلار امکان پذیر است.
از دست ندهید: در اوایل بهار به تیمور سفر کنید، چون در این فصل از سال کارناوال شادی بزرگی در تیمور برگزار می شود. این رویداد به تازگی وارد تقویم فرهنگی کشور شده است (جشن های تیمور برای اولین بار در سال 2010 توسط نخستین وزارت گردشگری این کشور سازماندهی شدند). شرکت در این کارناوال شادی فرصتی برای مشاهده تنوع موسیقی و رقص های سنتی این کشور است. لباس های سنتی عجیب و غیر معمول تیمور نیز در این کارناوال به حراج گذاشته می شوند. در طول برگزاری کارناوال که در ماه فوریه یا مارس انجام می شود، شهر دیلی به طور کامل تعطیل است و جشن و پایکوبی تا صبح ادامه می یابد.
توصیه کاربردی: اگرچه تیمور لِسته کشوری نسبتا با ثبات محسوب می شود، اما همچنان یکی از فقیرترین کشورهای جهان است و جرائم کوچک در آن رخ می دهد. در حال حاضر گردشگری در این کشور چندان متداول نیست و بنابراین مسافران خارجی در مرکز توجه قرار می گیرند. تا حد امکان سعی کنید خود را در معرض هدف مجرمین قرار ندهید: دوربین های گران قیمت، گوشی های آیفون و سایر وسایل قیمتی خود را در دیدرس قرار ندهید (یا آنها را در اتومبیل نگذارید). خانم هایی که به تنهایی و یا پس از تاریک شدن هوا به گردش می روند باید بیشتر احتیاط کنند.
گرجستان Georgia
وضعیت فعلی: انقلاب، هرج و مرج، انقلاب، جنگ، شورش. از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تاکنون اوضاع بر وفق مراد گرجستان نبوده است، این کشور آرام در منطقه قفقاز با تاکستان های بی شمار، در زمان های گذشته مکانی زیبا برای سفر ادیبان برجسته روسیه بود. اما در نتیجه جنگ کوتاه و فاجعه بار با روسیه در سال 2008، موج سرمایه گذاری خارجی که تا حدی با انتخاب دولت ملی راست گرا در سال 2012 کاهش یافت، گرجستان را به نمادی از رشد و توسعه سریع و بی وقفه تبدیل کرد.
کوهستان هایی که زمانی راهزنان را در خود جای می دادند، اکنون مملو از پیست های اسکی و کلبه های ییلاقی به سبک سوئیسی هستند و نماهای رو به تخریب ساختمان های بندر باتومی در دریای سیاه که در اواخر قرن نوزدهم و به سبک آرت نوو یا هنر نو طراحی شده بودند، با دقت و وسواس فراوانی بازسازی شده اند. بازگشت هنر اعتراضی و زندگی شبانه به شهر تفلیس، آن را به یکی از مبتکر ترین پایتخت های فرهنگی اروپای شرقی تبدیل کرده است.
چرا باید همین حالا بروید: تفلیس قدیمی با جاده های خاکی و کاخ های مربوط به اواخر قرن نوزدهم که در اوایل سال های 2000 تخریب شده بودند، اکنون جای خود را به شهری بسیار آراسته و جهانی داده است، اما همچنان روح طغیان گر و کولی وار تفلیس در مناطق تاریخی شهر از جمله بارهای غیرقانونی مثل کافه لینویل حضور دارد؛ در این کافه قدیمی چلچراغ هایی متعلق به قرن نوزدهم و تابلو های نقاشی انگشتی بر روی دیوارها خودنمایی می کنند، اما ساخت و سازهای جدید و پر سر و صدا در نقاط مختلف شهر از جمله مجموعه پانوراما که از پروژه های محبوب بیدزینا ایوانیشویلی، میلیاردر معروف و نخست وزیر سابق گرجستان است، تهدیدی برای زیبایی های شهر قدیمی تفلیس می باشند و حس حضور در یک مکان تاریخی و قدیمی را از بین می برند.
برای سفر به کشور گرجستان و بازدید از زیبایی های این کشور، همین حالا تور باتومی و یا تور تفلیس را با ارزان ترین نرخ در سایت توریستگاه به صورت آنلاین خرید نمایید.
از دست ندهید: با دو ساعت رانندگی از تفلیس، کوهستان ها جای خود را به تاکستان های منطقه کاخِتی، روستای معروف تولید نوشیدنی در گرجستان می دهند. هتل بوتیک های شیکی مثل شاتومِر (کجا می توانید یک هتل پیدا کنید که گنجه های متعلق به قرن نوزدهم، استخر، میدانگاه نمادین در میان باغ و عکس های ستاره های ایتالیایی فیلم های فِدِریکو فِلینی را بر روی دیوارهای رستورانش داشته باشد؟) جزو بهترین هتل های منطقه هستند و با اقامت در آنها می توانید پیاده به سمت صومعه های قرون وسطایی بالای تپه بروید و با پرداخت فقط دو دلار یک بطری نوشیدنی گرجی تهیه کنید.
توصیه کاربردی: صرف نوشیدنی در گرجستان ممکن است به مسئله ای مخاطره آمیز تبدیل شود، به ویژه برای مردانی که پیشنهاد میزبان خیرخواه خود را برای صرف نوشیدنی رد می کنند و با این کار موجب دلخوری او می شوند. فرهنگ میهمان نوازی در گرجستان ممکن است تا حدی به مرز اجبار و پرخاش نزدیک شود (تصور کنید که چند غریبه شما را به زور به رستورانشان ببرند و اصرار کنند که ده شات نوشیدنی را سر بکشید.) بنابراین اگر می خواهید بدون تلوتلو خوردن و از دست دادن تعادل خود به هتل برگردید در برابر این پیشنهادها مقاومت کنید و ریسک آن را نیز بپذیرید. رانندگی در حال مستی نیز در گرجستان رایج است، بنابراین از رانندگی در هنگام شب و بعد از پایان جشن های سوپرا خودداری کنید و ضمنا بعد از پایان جشن، روی پیشنهاد هیچ کس برای رساندن تان به مقصد حساب نکنید.
تونس Tunisia
وضعیت فعلی: تونس به دنبال بهار عربی و برکنار شدن زین العابدین بِن علی، رئیس جمهور این کشور که در ژانویه 2011 موجی از ناآرامی و شورش را در شمال آفریقا برانگیخت، اوضاع آرامی نداشته است. اگرچه تونس در مقایسه با سایر کشورهای منطقه (مثل مصر، لیبی و سوریه) مسیر آرام تری را برای دستیابی به دموکراسی طی کرده است و باجی قائد السِبسی اولین رئیس جمهور سکولار این کشور که پس از ناآرامی های تونس با یک انتخاب دموکراتیک برگزیده شد همچنان قدرت را به دست دارد، اما برخی حملات تروریستی کوچک از جمله کشته شدن 38 نفر در استراحتگاه ساحلی سوسه در ژوئن سال 2015، تهدیدی برای ثبات این کشور به حساب می آیند. حملات تروریستی بزرگ در پاریس و بروکسل در سال گذشته نشان دهنده آن است که تراژدی در هر نقطه ای ممکن است رخ بدهد، بنابراین سفر به تونس به خصوص برای مسافران مستقل که به دنبال گشت و گذار در نقاط کم تردد و دور از استراحت گاه های مملو از جمعیت هستند تا حد زیادی بی خطر است.
چرا باید همین حالا بروید: با وجود بقایای شهرهای سلطنتی (در منطقه پهناور کارتِج که زمانی از رقبای روم در شمال آفریقا به شمار می رفت و اکنون توسط قطار از شهر تونس پایتخت این کشور قابل دسترسی است) و مناطق زیارتی مخصوص مسلمانان نظیر کِروان که پایتخت علم و دانش جهان اسلام در قرن هفتم و زمان حکومت اُمَویان بود، تونس همچنان پایتخت کشف نشده فرهنگی و تاریخی شمال آفریقا می باشد. مکان های تاریخی ثبت شده در فهرست یونسکو و شهرهای ساحلی نظیر شهر اِسفَکس با دیوارهای باستانی و حَمامِت، تونس را به مقصدی ایده آل برای مسافران جسور و شجاع تبدیل کرده است. اگرچه ماجرای حمله تروریستی سوسه که زمانی بهترین ساحل تونس بود، هنوز از ذهن برخی مسافران پاک نشده است، اما صنعت گردشگری این کشور در تلاش است تا با افزایش تعداد گشت های امنیتی در سواحل و هتل های بزرگ، نگرانی های موجود را کاهش دهد.
از دست ندهید: اگر به دنبال جایی هستید که از استرس های مرکز اصلی تونس دور باشید، جزیره جَربه در مدیترانه محل خوبی برای تجربه فرهنگ تونس است و می توانید با هواپیما از شهر تونس به این جزیره بروید و یا بخشی از راه را با اتوبوس و باقی مسیر را با قایق طی کنید. جَربه با خانه های سفید آهکی و مناطق طبیعی حفاظت شده مملو از فلامینگو، در مقایسه با مرکز اصلی تونس مکانی جدید و نامتعارفی به نظر می رسد. اگر به مجموعه نقاشی های خیابانی جرباهود در شهر حارة صغیر الریاد که پیش از این، شهری عادی و فاقد زیبایی بود سری بزنید، جوانان تونسی و هنرمندانی بین المللی را خواهید دید که این شهر مخروبه را به هزارتویی از آثار هنری تبدیل کرده اند.
توصیه کاربردی: حمله تروریستی به تونس در سال 2015 و نزدیکی این کشور به لیبی و سوریه، سفر به تونس را برای برخی مسافران رعب آور کرده است. اگرچه تضمین امنیت صد درصد در هیچ کجای جهان ممکن نیست، اما اجتناب از حضور در مکان های پر تردد در ساعات شلوغی مثل موزه باردو که هدف حمله تروریستی سال 2015 بود، می تواند از بروز خطر پیشگیری کند. حضور در اقامتگاه های کوچک خانوادگی مثل مجموعه اقامتی دیار اَبو حبیبی با کلبه های درختی در نزدیکی شهر توزِر، به جای اقامت در هتل های تفریحی بسیار بزرگ که غالبا مملو از مسافران خارجی هستند نیز می تواند شما را از خطر حملات تروریستی دور کند.
منبع : nationalgeographic
