ترین ها
دیدنی ها
دانستنیهای سفر
غذاهای ملل
فرهنگ و هنر
ایران گردی
ایده های سفر
سفرنامه ها
اخبار
ویدیو
ایرانگردی
هر گردشگر که به ژاپن سفر کرده باشد با حس میهمان نوازی مردم این کشور آشنایی دارد، زیبایی مناظر طبیعی و اقامتگاهایی که سرویس های عالی ارائه می دهند، در هیچ کجای دنیا پیدا نمی شود. برای سال های متمادی، مراجعه کنندگان می توانستند از دو نوع هتل، یکی را انتخاب کنند. نخست هتل های غربی که معمولاً دارای مصالح، منسوجات و نمای ژاپنی بودند و مسافرخانه های سنتی ژاپنی به نام ریوکان ها (Ryokan). ریوکان ها در اصل در قرون وسطی ساخته می شدند تا به بازرگانانی که از مناطق دیگر به آنجا می آمدند، خدمت رسانی کنند. در این مسافرخانه ها حمام اوفورو (ofuro)، کف پوش های حصیری و صبحانه ساده ای که از ماهی، توفو، برنج و ترشی تشکیل شده، ارائه می شود. با این حال نسل جدید اقامتگاه های ژاپنی نه ریوکان هستند و نه هتل های غربی. آنها یا عمارت های بازسازی شده مربوط به دوره سامورایی ها می باشند یا کلبه های بازسازی شده ماقبل تاریخ و حتی کمپ های ساحلی باها مانند (Baja-esque). نکته قابل توجه این است که بسیاری از این اقامتگاه ها در جاهایی که کمتر انتظارش را داریم، مانند شهرهای کوچکی که گردشگران به ندرت به آنها می روند، واقع شده اند و به گردشگران شانسی برای دیدن نقاطی از ژاپن را می دهند که دیگران معمولاً از آنها غافل می شوند. در این مقاله قصد داریم تا تعدادی از این اقامتگاه ها را به شما معرفی کنیم.
کلبه های گنبدی شکل که تاتیاناجیکیو (tateanajyukyo) نام دارند و به نوعی اتاق نشیمن هستند. این کلبه ها در حدود 2400 سال پیش توسط مردم محلی در دوره جومون ساخته می شدند
جنشیمورا (Genshimura)
کوسوگه (Kosuge)، استان یاماناشی (Yamanashi)، هونشو (Honshu)
یک رانندگی دو ساعته به سوی غرب توکیو شما را به روستای کوهستانی کوسوگه در استان یاماناشی می رساند که برای مسیرهای قدم زنی اش که از کنار آبشارها می گذرند، بهارهای گرم و انشعاب های رود تاما (Tama) معروف است. پس از گردشی یک روزه، طبیعت دوستان می توانند به جنشیمورا برگردند که خانواده ها و تاریخ دوستانی که به دنبال آشنایی با دوره جومون (Jomon) از تاریخ ژاپن می باشند را نیز به خود جذب می کند. در این مکان، در دره ای کوچک که با جنگل احاطه شده، یک مدل مینیاتوری از یک دهکده جومون وجود دارد که شامل سه کلبه ساده می شود که روکش حصیری دارند و هر کدام برای هشت نفر جا دارد. اقامت در این اقامتگاه ها درست مانند دوران گذشته است. در اینجا به گردشگرانی که شجاعت ماندن در این مکان را دارند، هیچ وسیله رفاهی به جز سرپناه و یک اجاق گاز که آن هم کار نمی کند ارائه نمی شود. خوشبختانه، در اطراف کوسوگه یک مغازه سوبا (soba) وجود دارد که برای نودل های دست سازش که از گندم سیاه درست شده اند، معروف است. کسانی که به دنبال اقامتگاهی می گردند که کمتر روستایی باشد نیز می توانند در اتاقک های سنگی که دارای تخت خواب های چند طبقه هستند و یا یک خانه ییلاقی باشکوه که زیرش یک رود جریان دارد، ساکن شوند.
از سمت چپ: مکان استراحت در راینوز، محل قرارگیری این مکان روی نقشه
راینوز (Rhinos)
کیسارازو (Kisarazu)، استان چیبا (Chiba)، هونشو
این هتل نوساز که کمتر از یک ساعت با پایتخت فاصله دارد و در شرق خلیج توکیو قرار گرفته، حس و حال کواچلا (Coachella) و ساحل ونیز را به گردشگران منتقل می کند. این هتل در واقع در ساحل وحشی (Wild Beach) ساخته شده، فاصله کمی با آب دارد و یک پارک برای چادر زنی که یک شهر بازی چرخ و فلک دارد هم درونش قرار دارد، در نزدیکی اش احداث شده است. این پارک چهار تریلر نوسازی شده و هشت چادر که دارای کف چوبی، چراغ های چشمک زن و تخت مناسب می باشند را شامل می شود. اما میهمانان راینوز می توانند از میان آپارتمان های ساده شیشه ای، فولادی و چوبی که ظرفیت دو تا سه نفر را دارند و هر کدام دارای طراحی داخلی اختصاصی خود هستند، یکی را انتخاب کنند. برای مثال وینتج بلک (Vintage Black)، با دیوارهایش که از تخته های به هم چسبیده ساخته شده، صندلی های چرمی و نامنظم و یک دیگ بخار که به عنوان میز استفاده می شود، کلبه های قدیمی کنار ساحل را تداعی می کند. همچنین گزینه های دیگر شامل یک ساختمان سفیدکاری شده با استایل مایکونوس (Mykonos) و یا ساختمانی با چشم اندازی عالی می باشند که قالی های قبیله ای و صندلی های کاره کلینت (Kaare Klint) مانند دارد. برخلاف حس و حال موج سواری ای که اینجا وجود دارد، اصلا خبری از موج سواری نیست، اما یک منطقه شنی برای نشستن با اجاق های کباب پزی برای مراجعه کنندگان در نظر گرفته شده که می توانند از آن لذت ببرند.
در جهت عقربه های ساعت از سمت چپ: کلبه کوچک و قدیمی که در باغ اقامتگاه کیراکو اوبی قرار دارد و از چوب و سنگ ساخته شده است، فضایی به نام ایروری که به صورت سنتی در خانه های ژاپنی یافت می شود و از آن برای گرم کردن خانه و طبخ غذا استفاده می شود، یک گلدانی سفالی دست ساز
کیراکو اوبی (Kiraku Obi)
اوبی، نیچیان (Nichian)، استان میازاکی (Miyazaki)، کیوشو (Kyushu)
حتی در خود ژاپن نیز عده کمی درباره کلکسیون بوکیاشیکی (Bukeyashiki) اطلاع دارند که شامل خانه های سامورائی دوره ادو (Edo) از قرن نوزدهم می باشد و در شهر اوبی و در جنوب شرقی ساحل کیوشو قرار دارد. بسیاری از این خانه ها که در میان درختان سرو مخفی شده اند، در چند دهه اخیر متروک و رها شده تا از بین بروند. اما در این اواخر کمپانی به نام کیراکو سعی در بازسازی این خانه ها به عنوان ویلاهای شخصی دارد و امسال دو ویلا را بازسازی و افتتاح کرده است. اولین ویلا که نامش کاتسوم (Katsume) می باشد، برای شش نفر گنجایش دارد و پشت یک دروازه سنگی مخفی شده است. درحالیکه ظاهر خارجی و باغچه های پهناورش توسط دولت محلی حفاظت شده اند، نما و امکانات داخلی اش کاملاً به روز شده اند و شامل یک آشپزخانه و ماشین لباسشویی می شوند. ویلای دیگر که اویا (Ohya) نام دارد، با ویلای اول پنج دقیقه فاصله دارد. این ویلا در حقیقت یک خانه طویل و یک طبقه است که قبلاً به عنوان اتاق دروازه یک ملک سامورایی بزرگتر استفاده می شده است. این خانه برای شش نفر جا دارد و دارای یک اجاق سنتی اوکیدوسان (Okudosan) است که میهمانان می توانند از آن استفاده کنند. شما می توانید برای آشنایی بیشتر با تاریخ این مکان، از تورهای قلعه اوبی استفاده کنید، قلعه ای که در قرن پانزدهم و از سنگ و چوب سرو ساخته شده است. همچنین برای غذاخوردن نیز می توانید به گالری کودوما (Kodoma) بروید، یک خانه بازرگانی که به رستوران تبدیل شده و صبحانه ای متشکل از برنج، ماهی، سبزیجات و یک املت شیرین به نام تاماگویاکی (Tamagoyaki)، سرو می کند.
در جهت عقربه های ساعت از سمت چپ: یک اتاق میهمان در خانه مزرعه ای گوزا، یک خانه مزرعه ای با قدمت صد ساله به همراه یک انبار غلات که به یک اقامتگاه تبدیل شده است. بسیاری از مواد غذایی مورد نیاز برای میهمانان از باغ های اطراف اقامتگاه تامین می شوند. آویزان کردن پیازها از سقف برای خشک کردن آنها
خانه مزرعه ای گوزا (Guza)
فوجیبارو (Fujibaru)، میتسه (Mitsuse)، استان ساگا (Saga)، کیوشو (Kyshu)
مناطق روستایی در استان ساگا در کیوشو، جنوبی ترین جزیره اصلی کشور، دارای مزارع فعال است که بسیاری از آنها در هنگام شب از گردشگران پذیرایی می کنند و آنها را با شیوه ای از زندگی ژاپنی که بسیاری از ما از آن بی خبریم آشنا می سازد. کشاورزی که زمانی بزرگترین صنعت کشور ژاپن بوده، از سال 1960 میلادی به شدت افت پیدا کرده و اکنون تنها حدود 1 درصد از اقتصاد را شامل می شود. شاید بهترین مسافرخانه مزرعه ای در گوزا، نووکا مینشوکو (nouka minshuku) است، خانه ای 100 ساله که یک انبار غلات در نزدیکی اش قرار دارد و در سال 2006 توسط یک زن و شوهر به یک مسافرخانه با دو اتاق تبدیل شد. اینجا حدود یک ساعت با فوکوئوکا (Fukuoka) که بزرگترین شهر کیوشو است، فاصله دارد. اقامتگاه گوزا مکانی عالی برای دوست داران غذا نیز است. میهمانان می توانند در برداشت بامبو که در بهار انجام می شود، کمک کنند، از نوشیدنی های مخصوص مزرعه لذت ببرند و از میان صدها میوه و گیاه مختلفی که در اطراف این مکان کشت می شوند برداشت کنند. از جمله این محصولات می توان به مانند کدو سبز، قارچ شیتاک (shiitake)، بامیه، بلوبری و آلو اشاره کرد. میزبانان قبل از اینکه جئومونبورو (geomonburo) که ظرفی پر از آبجوش است را حاضر کنند، غذای میهمانان را بر روی اجاق های هیزمی که در فضای باز قرار دارند می پزند.
منبع: nytimes
سلام اين اقامت گاههاي زيبا در بديد دست آخوند تا اونجا رو به گند بكشند