کتاب جدید کییِرون کانِلی با بیش از صد عکس از مکان ها و ساختمان های زیبایی که روزگاری پر از هیاهو و رفت و آمد بوده اند، تصویری وهم برانگیز از جهان بدون بشر ارائه می دهد. ده عکس تکان دهنده در ادامه مطلب، سلطه مجدد طبیعت برجهان ساخته دست بشر را روایت می کنند.
ساختمان مدور کارخانه گاز وُلا (Wola)، وَرشو(Warsaw)
این کارخانه در سال 1888 افتتاح شد، اما در خلال جنگ جهانی دوم تخریب و پس از پایان یافتن جنگ بازسازی شد. در اوایل دهه 70 میلادی و با رواج یافتن استفاده از گاز طبیعی در شهر وَرشو، این کارخانه به فعالیت خود پایان داد. امروزه بخشی از این کارخانه به موزه تبدیل شده است اما بخش های دیگر از جمله ساختمان مدور، مخروبه باقی مانده اند.
ایستگاه سیتی هال (City Hall) شهر نیویورک (New York City)
ایستگاه سیتی هال، شاهکار طراحی متروی جدید نیویورک، در سال 1904 افتتاح شد. این ایستگاه در بخش جنوبی مَنهَتِن (Manhattan) قرار دارد و به سبک نِئو رُومانِسک طراحی شده است و در آن پنجره های سقفی، شیشه های رنگی و چلچراغ های برنجی به چشم می خورند. به دلیل انحنای زیاد سکوی این ایستگاه، قطارهای بزرگتر که طول بیشتری داشتند نمی توانستند در این ایستگاه توقف کنند و در نتیجه ایستگاه سیتی هال همیشه خلوت بود و خدمات رسانی به مسافران در این ایستگاه از سال 1945 متوقف شد.
دهکده اُوغادُوغ سیوغ گِلَن (Oradour Sur Glane)، اوتو ویِن (Haute Vienne)، فرانسه مرکزی (Central France)
روز دهم ژوئن سال 1944 میلادی، 642 نفر از ساکنان این دهکده اعم از مرد، زن و کودک به دست نازی ها قتل عام شدند. آدولف دیکمَن فرمانده این عملیات مامور شده بود تا در قبال آزادی یکی از فرماندهان آلمانی که به دست نیروهای مقاومت فرانسه اسیر شده بود، سی نفر از ساکنان این دهکده را گروگان بگیرد. اما دیکمَن با سرپیچی از این فرمان، دستور داد تا کل ساکنان دهکده را در یک جا جمع کنند و آنها را بکشند. او ادعا می کرد که علت این کشتار تلافی فعالیت های پارتیزان های فرانسوی بوده است. تحقیقات در مورد این واقعه آغاز شد، اما دیکمَن پس از مدت کوتاهی در جنگ کشته شد. با پایان یافتن جنگ، دوگول، رئیس جمهور وقت فرانسه دستور داد تا این دهکده به عنوان یادبودی از این قتل عام، دست نخورده باقی بماند.
پناهگاه زیرزمینی حملات هوایی کِلَفِم نُورث (Clapham North) لندن (London)
در خلال جنگ جهانی دوم هشت پناهگاه زیرزمینی حملات هوایی، پایین تر از تونل های زیرزمینی لندن ساخته شد. هر یک از این پناهگاه ها 8 هزار نفر را در خود جای می دادند و دارای تخت خواب های چند طبقه، بوفه غذا، سرویس بهداشتی و ایستگاه خدمات پزشکی بودند. با پایان جنگ این پناهگاه ها به عنوان محل بایگانی و حتی مهمانسرا استفاده می شدند. از سال 2012 پناهگاه کِلَفِم نُورث به یک مزرعه شهری تبدیل شده است و در آن گیاهان و سبزیجات گوناگون پرورش داده می شود.
فانوس دریایی روبیَا کِنُود (Rubjerg Knude)، جاتلَند شمالی (Northern Jutland)، دانمارک (Denmark)
این فانوس دریایی در سال 1900 در مرتفع ترین نقطه یک صخره ساحلی ساخته شد و فعالیت آن در سال 1968 متوقف شد. فرسایش صخره و حرکت ماسه ها یکی از مشکلات بزرگ در این منطقه است و پیش بینی می شود که فرسایش این صخره تا سال 2023 به حدی برسد که این فانوس دریایی، به درون آب بیفتد.
هتل هاچیجو رویال (Hachijo Royal)، هاچیجوجیما (Hachijojima)، ژاپن (Japan)
این اتفاقی است که در صورت نبودن مسافر و ظاهراً باغبان، برای یک هتل رخ می دهد. هتل هاچیجو رویال در سال 1963 در جزیره آتشفشانی هاچیجوجیما معروف به هاوایی ژاپن در 286 کیلومتری جنوب توکیو (Tokyo) افتتاح و در سال 2003 تعطیل شد.
ساختمان دادگستری پلیموث (Plymouth)، مونسِرَت (Montserrat)
هنگامی که در جولای سال 1995 میلادی، آتشفشان های تپه سَوُفرییِر (Soufrière) فوران کردند، مرکز مونسِرَت زیر خاکستر مدفون شد. به دنبال فوران های بعدی، دو سوم ساکنان، منطقه را ترک کردند زیرا نیمی از جزیره غیر قابل سکونت شده بود. پلیموث همچنان مرکز مونسِرَت است با این توضیح که پلیموث تنها شهر متروکه ای است که در عین حال مرکز جزیره می باشد.
بُودی (Bodie)، مُونُو کَوُنتی (Mono County)، کالیفرنیا (California)
پس از آغاز تب تند جستجوی طلا در کالیفرنیا و با کشف این فلز قیمتی در بُودی در سال 1859، این شهر از یک کمپ معدن به یک شهر پررونق تبدیل شد، اما در سال 1880 و با پیدا شدن طلا در مناطق دیگر، دوران رکود این شهر آغاز شد. معدن استاندارد کانسالیدِیتِد (Standard Consolidated) در سال 1913 تعطیل شد و چهار سال بعد راه آهن بُودی نیز به مکانی متروکه تبدیل شد و در سال 1940 جمعیت این شهر به 40 نفر رسید. امروزه این شهر به صورت یک ویرانه حفظ شده و یک جاذبه گردشگری به شمار می رود.
تئاتر اُورفییِم (Orpheum)، نیو بِد فُورد (New Bedford)، مَسِچوسِت (Massachusetts)
این تئاتر که به باشگاه تیراندازی فرِنچ شارپ شوتِرز (French Sharpshooters) تعلق داشت به گروه تئاترها و سینماهای وودِویل (نوعی برنامه نمایشی سرگرم کننده) به نام اُورفییِم سیرکِت (Orpheum Circuit) اجاره داده شد. اُورفییِم در سال 1982، به بخشی از یک استودیو فیلم سازی هالیوودی به نام رِیدیو کیت اُورفییِم (Radio Keith Orpheum) معروف به آر کی او (RKO) تبدیل شد. در سال 1962 باشگاه شارپ شوتِرز این ساختمان را فروخت و برای مدتی از آن به عنوان یک انبار تنباکو استفاده شد. در حال حاضر این ساختمان خالی است.
گورستان قطار اویونی (Uyuni)، بولیوی (Bolivia)
در اواخر قرن نوزدهم، شهر اویونی در دامنه رشته کوه های آند، یکی از مراکز اصلی توزیع و حمل و نقل مواد معدنی به بنادر اقیانوس آرام بود. پس از فروپاشی صنایع معدنی در دهه چهل میلادی، راه آهن این شهر به تدریج تخریب شد و واگن های قطار در معرض تندباد های بزرگترین دشت نمک جهان در اویونی، قرار گرفتند. البته امروزه این قطارهای پوسیده که بدنه آنها با نقاشی های گرافیتی پوشیده شده است، یکی از جاذبه های گردشگری اویونی به حساب می آیند.
ایستگاه کانفِرَنک (Canfranc)، اسپانیا (Spain)
ایستگاه کانفِرَنک که یکی از دروازه های بین اسپانیا و فرانسه به شمار می رود، در ارتفاعات رشته کوه های پیرِنیز (Pyrenees) قرار دارد. طراحی سبک آرت نُوو، نوعی زیبایی مستقل از زمان به این ایستگاه بخشیده است. ایستگاه کانفِرَنک در سال 1928 ساخته شده اما در سال 1970 و با فروریختن یکی از پل های این راه آهن در فرانسه و عدم بازسازی آن، رفت و آمد بین دو کشور از این ایستگاه متوقف شد. امروزه تعداد کمی از قطار های محلی اسپانیا همچنان در این ایستگاه فعالیت می کنند.
کتاب "مکان های متروکه" نوشته کییِرون کانِلی توسط انتشارات "اَمبِر بُوکس" به چاپ رسیده است.
منبع: theguardian