بهترین مراکز دیدنی ایران

یکی از جاذبه های گردشگری استان یزد مسجد امیر المومنین زارچ است که اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد و در تاریخ 16 اسفند سال 1384 با شماره 14542 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. گفته می شود این بنای 120 ساله در دوران سلسله های افشار و زند نیز وجود داشته است.

مسجد شهاب الدین طراز اثری به جا مانده از اواخر قرن هشتم قمری می باشد که در تاریخ 26 مهر سال 1353 با شماره 1007 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این اثر تاریخی سازه ای از مجموعه بنایی هایی می باشد که در قرن هشتم توسط شهاب الدین طراز ساخته شده است.

مسجد جامع زواره با تاریخ کهن نهفته در تک تک خشت های خود، یکی از زیبا ترین محراب ها را دارد. این مسجد در زمان حکومت سلسله سلجوقی ساخته شده است. کار ساخت مسجد در سال 530 قمری تمام شد ولی محراب زیبا آن در سال 551 قمری به مسجد اضافه شد.

مسجد جامع خوانسار حدود 3000 متر مربع مساحت دارد و روی سردر آن سنگ نوشته ای قرار گرفته که نشان می دهد این مسجد در سال های 1101 قمری ساخته شده است. مسجد جامع خوانسار بزرگترین و قدیمی ترین مسجد این شهر است و با ورود به خوانسار آن را در سمت جنوب شرقی می توانید پیدا کنید.

بعد از ورود به مسجد با میدان بزرگی مواجه می شوید. این مسجد 2 شبستان دارد، یکی در شمال مسجد و یکی در قسمت پشتی غرفه ها است. این غرفه ها در اطراف صحن مستطیل شکل مسجد قرار گرفته اند. شبستان شمالی مسجد به عنوان محلی برای عبادت خانم ها استفاده می شد.

مسجد جامع خمینی شهر که با نام مسجد خوزان شناخته می شود، از بنا های مذهبی و تاریخی این شهر محسوب می شود. مسجد جامع خوزان مسجدی 700 ساله است و بر روی بقایای آتشکده ساسانی ساخته شده است.

در سال 700 هجری قمری، غازانخان فرمانروا این ناحیه بود. در آن زمان شمس الدین عبدالله دستور ساخت مسجد تاریخی بابا عبدالله را صادر کرد. بنا کنونی مسجد از قسمت های مختلف، شامل سردر، شبستان، صحن، گنبد خانه، پیش طاق، درگاه و ایوان است.

در بین باغ های سر سبز نطنز، محله ای زیبا به نام افوشته وجود دارد. در این محله یکی از آرام ترین جاذبه های تاریخی نطنز ساخته شده است. این اثر تاریخی مسجد افوشته است که با آجر و گچ ساخته شده و هیچ تزیینی از قبیل گچ بری و کاشی کاری در آن دیده نمی شود.

یکی از تاریخی ترین مسجد های نطنز مسجد کوچه میر یا همان کوی میر می باشد. به هنگام ورود به مسجد کوچه میر نطنز با سردی بلند قامت رو به رو خواهید شد که کتیبه ای گچبری با خط ثلث بر روی آن نقش بسته است ولی گذر زمان سبب تخریب بخش هایی از آن شده است.

روستای سریزد دو رباط دارد که به نام های کهنه و نو شناخته می شوند. رباط کهنه قدمتش به حدود ۹۰۰ سال قبل و به دوران سلجوقیان باز می گردد و از آنجایی که ماده اصلی ساخت آن خشت می باشد، به رباط خشتی نیز معروف است.