بهترین مراکز دیدنی ایران

یکی از بناهای آرامگاهی دیدنی شیراز، آرامگاه ابوعبدالله ابن خفیف از عرفای قرن سوم و چهارم هجری است. ابن خفیف شیرازی را با نام هایی چون شیخ السلام، شیخ کبیر و شیخ المشایخ نیز می شناسند. ابن خفیف از عرفای صوفی مسلک و بنیان گذار فرقه خفیفیه بوده است.

همانطور که می دانیم شهر شیراز در گذشته باستان میزبان تمدن بزرگ و امپراتوری باشکوه هخامنشیان بوده است. امروزه نیز آثار به جای مانده از این دوره ارزشمند و درخشان تاریخی، از مهمترین علل شهرت و محبوبیت شیراز در بین گردشگران خارجی و داخلی می باشد.

آرامگاه کاوه آهنگر در دهی به نام مشهد کاوه یا مشهد آهنگران قرار دارد. در کتاب جغرافیای نظامی ایران، رزم آرا می نویسد در روستاهای مشهد کاوه، بردشاه، جمالو و اورگان مردمانی زندگی می کنند که خود را نوادگان کاوه آهنگر می دانند.

آرامگاه فردوسی در باغی زیبا و به سبک معماری هخامنشی، مشابه آرامگاه کوروش ساخته شده است. بنای این آرامگاه با توسط زنده یاد مهندس سیحون و به دستور انجمن آثار ملی سال 1343 آغاز و در سال 1347 به اتمام رسید.

قدمت این بقعه به دوران حکومت عضد الدوله دیلمی باز می گردد. اولین بازسازی های آن توسط تیموریان صورت گرفت و در نهایت در دوران پهلوی مرمت گسترده ای روی این بقعه متبرکه به دستان هنرمند حبیب الله جوکار با سرپرستی مهندس پیروانی از معماران زبده آن دوره انجام شده است.

علامه محمد باقر مجلسی یا همان علامه مجلسی و یا مجلسی ثانی، از فقهای شیعه در زمان حکومت شاه سلطان حسین صفوی بود. آرامگاه علامه مجلسی معماری مربوط به دوران صفوی را به وضوح در خود دارد. از نشانه های معماری صفوی در این آرامگاه می توان به آیینه کاری، سقف های بلند و دیگر مواردی از این قبیل اشاره کرد.

شهشهان یکی از محله های قدیمی اصفهان است. این محله در شمال مسجد عتیق از خیابان ابن سینا شروع می شود، سپس از مسجد جامع عبور می کند و در انتها به میدان امام علی می رسد. محله شهشهان به دلیل این که شاه نشین بوده به این اسم خوانده می شود.

آرامگاه عطار نیشابوری بنایی است تاریخی که در دوره تیموری توسط امیر علیشیر نوایی بر روی قبر عطار نیشابوری ساخته شد. در دوره‌های پهلوی دوم مرمت کامل و دهه ۷۰ نیز مرمت مختصر شد. فریدالدین عطار نیشابوری شاعر و عارف نامی ایران در حدود سال ۵۴۰ هجری متولد و در سال ۶۱۸ درگذشت. آرامگاه وی در خیابان عرفان واقع در نیشابور کنونی هر ساله پذیرای علاقمندان به ادب و فرهنگ ایرانی است.

ابوالقاسم عارف قزوینی، هنرمندان ایرانی، در سال 1259 خورشیدی چشم به جهان گشود و در طی عمر 53 خود در صنعت شاعری و تصنیف سازی زبانزد درباریان بود. اما هنرمندی وی تنها به این تصنیف سازی و شاعری منتهی نمی شد چرا که او خط شکسته و نستعلیق را نیز به خوبی می نوشت.

صائب تبریزی، محمد علی بن میرزا عبد الرحیم تبریزی نام داشت. او در سال 1026 قمری مصادف با سال 996 خورشیدی در تبریز به دنیا آمد و در سال 1081 قمری یا همان 1049 خورشیدی در اصفهان در گذشت. او در زمان زندگی بیش از 120000 بیت شعر سرود.