بهترین مراکز دیدنی ایران

قلعه سریزد یا دژ سر یزد، مربوط به دوره ساسانیان واقع در شهرستان مهریز، روستای سریزد است. در سال 54 در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این مکان تاریخی با مساحت 8000 متر مربع و 468 حجره در خود برخلاف اسمش کاربرد نظامی نداشته و صرفا جهت ذخیره و نگهداری غلات، طلا، جواهر و پول ساخته شده.

کوهمره سرخی از مناطق کوهستانی شهر شیراز و در نزدیکی رشته کوه زاگرس قرار دارد. آبشار کوهمره سرخی یا رمقان در منطقه ای بکر و جنگلی با آب و هوای معتدل و مناظر چشم نواز در دل کوه کوهمره سرخی جای گرفته است.

مسجد جامع خورمیز سفلی با قدمتی مربوط به دوران قاجار و با شماره 2802 در تاریخ 16 مهر سال 1379 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از آثار ملی به ثبت رسیده است.

گورستان توران پشت شهرستان تفت با قدمتی مربوط به سده 5 تا 11 هجری قمری در تاریخ 25 اسفند سال 1379 با شماره 3611 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

آب انبار هفت بادگیر عصرآباد اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7753 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آب انبار به همراه باغ کنار خود توسط جهانگیر رستم ایزدی که به ارباب کیخسرو مهربان معروف بوده.

شهر زیبا و توریستی شیراز علاوه بر دارا بودن جاذبه های تاریخی و آثار باستانی متعدد از جاذبه های طبیعی بکر و کم نظیری نیز برخوردار است. جنگل بناب ارسنجان یکی از ییلاقات سرسبز و زیبا در محدوده ی شهر شیراز است.

یکی از جاذبه های گردشگری شهر شیراز، دریاچه سد درودزن می باشد. این سد بر روی رودخانه کر احداث شده و از نوع مخزنی خاکی با هسته رسی است. نام پیشین این سد داریوش بوده زیرا سد ماهیت تاریخی نیز دارد.

بنا بر اعتقاد مردم مزار شیخ بهاالدین در این محل قرار گرفته و نام نجم الدین شیخ محمود بن شمس الدین شیخ محمد بهاالدین بر روی سنگ قبری که در این آرامگاه دیده می شود نوشته شده است.

شهر شیراز به دلیل موقعیت جغرافیایی خود دارای مکان های گردشگری طبیعی ییلاقی با آب و هوایی لطیف و خنک است. یکی از این گردشگاه های دیدنی و زیبا، گردشگاه هفت برم و مجموعه دریاچه هایش شامل چند تالاب دائمی و چند تالاب فصلی می باشد.

این حمام که از دو بخش بزرگ و کوچک تشکیل شده در گذشته به این صورت استفاده می شده که حمام کوچک مخصوص بانوان بوده و حمام بزرگ نیز از صبح تا شب مختص بانوان بوده و بعد از آن شب تا صبح توسط آقایان استفاده می شده است.