بهترین مراکز دیدنی ایران

در خیابان جمالزاده، کوچه نادر، خانه دو طبقه ساده ای وجود دارد که بر روی آن تابلوی «خانه موزه دکتر علی شریعتی» دیده می شود. این خانه از لحاظ معماری و زیبایی شناسی هیچ برتریی به سایر خانه های معمولی ندارد ولی محل اتفاقات بسیار مهمی بوده است.

خانه رهاوی یک خانه اشرافی است که در اواخر دوران قاجاریه با معماری قجری ساخته شده است و تشابه زیادی با موزه آبگینه در کاخ گلستان دارد. مانند تمام خانه های اشرافی دوران قجر دارای تالارها و اتاق هایی با سقف های مقرنس کاری شده و آینه کاری های زیبا می باشد.

خانه رهنما در زمینی به مساحت 5000 متر مربع در اواخر دوره قاجار بنا شده است خانه رهنما در میانه یک باغ مشجر با درختان چند ده ساله قرار گرفته است و مانند همه خانه های قاجاری تزیینات مقرنس کاری نقاشی و آینه کاری و گچبری های زیبا در دیوارها دیده می شود.

خانه سید روح الله خمینی بنیان گذارجمهوری اسلامی ایران، درست در همسایگی حسینیه جماران در نیاوران قرار دارد. این خانه در کنار باغ 14،000 متری خسروشاهی می باشد. جماران خانه ای بسیار محقر و ساده ای است که آیت الله خمینی حتی با وزیر خارجه شوروی سابق در سال 1367 در این خانه دیدار کرد.

خانه و باغ زیبای شاعران معاصر ایران در واقع عمارت مخبر السلطنه در خیابان دولت است. این اثر متعلق به مهدی قلی هدایت معروف به مخبر السلطنه رییس اداره گمرکات و پستخانه آذربایجان بود. وی در سالهای 1320 تا 1324 ساکن این خانه بوده است.

عمارت شقاقی یا خانه کوشک یا ماندالا مربوط به دوره رضا شاه پهلوی می باشد. عمارتی بیضی شکل در یک زمین 1550 متری با یک معماری به سبک معماری خانه های دوره قاجاریه و ترکیب آن با معماری اروپایی است. نمای داخلی و بیرونی این خانه به قدری زیبا و هنرمندانه تزیین شده است.

نقش برجسته نبرد سواره در فیروز آباد با به تصویر کشیدن نبرد اردشیر بابکان موسس حکومت ساسانی با اردوان پنجم آخرین پادشاه اشکانیان، در سال 224 میلادی، یکی از زیباترین سنگ نگاره های دوره ساسانیان به شمار می رود. این اثر تاریخی بر دیواره صخره ای دره تنگاب کنده کاری شده است.

نقش برجسته پل فیروز آباد از جمله سنگ نگاره های با ارزش ساسانی است. در این سنگ نگاره اهورامزدا رو به روی اردشیر بابکان قرار گرفته است تا حلقه پادشاهی را از روی محراب آتش به دست اردشیر بابکان دهد و او را به پادشاهی ایران زمین برگزیند.

این مدرسه توسط امیر یوسف خواجه بهادر، ملقب به غیاث الدین، یکی از فرماندهان دوره تیموری در دوران سلطنت میرزا شاهرخ (807-850 قمری) ساخته شد. تا مدتها به نام بانی اولی اش یوسفیه خوانده می شد اما بعدها به مدرسه دو در یا دو درب نامیده شد.

کاروانسرا ها همواره محلی برای استراحت کاروانیان بوده اند و در میانه راه های شهر ها در راه های اصلی ساخته می شدند تا افراد و چهارپایان در طول سفر در آن استراحت کنند. شاه عباس در دوران حکومت صفویه 999 کاروانسرا در سر تا سر ایران ساخت که تعدادی از آنها تا کنون سر پا هستند