مرتب سازی براساس:
امامزاده ابراهیم یکی از دو امامزاده معروف شهر آمل است که در قبرستانی به وسعت ۵ هکتار قرار دارد و از بناهای تاریخی شهر آمل و استان مازندران به حساب می آید. در کنار این بقعه یک مسجد هم وجود دارد که باعث شده افراد بیشتری برای زیارت به این امامزاده بروند.
آرامگاه شیخ عبدالله مروست یزد با قدمتی که به دوران صفوی باز می گردد و با شماره 2769 به عنوان یکی از آثار ملی ایران توسط سازمان میراث فرهنگی کشور به ثبت رسیده است. این بقعه در گذشته محلی خانگاه مانند بوده که بعدتر به مزار تبدیل شده است.
بقعه 12 امام از قدیمیترین آثار تاریخی شهر یزد و دومین گنبد شناسنامهدار در ایران است که در قرن پنجم هجری و در دوران سلجوقیان ساخته شده و جزو بناهای کهن کتیبهدار است. این بنای تاریخی در نزدیکی چند اثر تاریخی دیگر از جمله مدرسه فیضیه و خانه لاریها واقع شده است
آرامگاه ملا علی کرم اثری باقی مانده از قرن نهم هجری قمری می باشد که با شماره 6307 در تاریخ 7 مهر سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مقبره که ارزش مذهبی دارد متعلق به ملا علی کرم، خواهرزاده کریم خان زند می باشد.
اگرچه جنگل ها و دریای خزر از مقاصد گردشگری محبوب استان مازندران هستند، جاذبه های تاریخی این استان هم دست کمی از جاذبه های طبیعی آن ندارند و بازدید از آنها شما را ناامید نخواهد کرد.
آرامگاه سید شمس الدین از مکانهای تاریخی یزد است که در محله چهارمنار این شهر قرار دارد و قدمت آن به دوران ایلخانی برمیگردد و در سال 1313 به ثبت ملی رسیده. متاسفانه این بنا نیز مانند بیشتر آثار تاریخی این محل، نیمه ویران است و به همین دلیل کمتر مورد استقبال بازدیدکنندگان قرار میگیرد.
یکی از گورستان های مهمی که در روستاهای جزیره قشم قرار دارد گورستان تم سنیتی است که مقبره بی بی مریم در آن قرار دارد. طبق دانسته ها، تم سنیتی نامی است که از عبارت "Tomb Saint" گرفته شده و احتمالا اسپانیایی ها این نام را روی آن گذاشته اند و معنای آن، مقبره مقدس است.
شهرستان یزد به عنوان یکی از باستانی ترین شهرهای ایران دارای جاذبه های گردشگری تاریخی بسیاری است و بقعه پیر حسین مدوئیه در ابرکوه یکی از آثار به جا مانده از دوران قاجار در این شهر می باشد.
بقعه ابودردا اثری باقی مانده از قرن هفتم هجری می باشد که در تاریخ 9 بهمن سال 1384 با شماره 13914 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. احتمال دارد که این بنا دراصل بخشی از مجموعه دارالشفای صاحبی بوده باشد.
بنا بر اعتقاد مردم مزار شیخ بهاالدین در این محل قرار گرفته و نام نجم الدین شیخ محمود بن شمس الدین شیخ محمد بهاالدین بر روی سنگ قبری که در این آرامگاه دیده می شود نوشته شده است.