بهترین مراکز دیدنی ایران

خانه دکتر حجت واقع در خیابان امام خمینی یزد در زمینی به وسعت440 متر مربع بنا شده و دارای معماری کویری و اصیل ایرانی می باشد که از دوران صفویه و اوایل دوره قاجاریه به یادگار مانده است.

یزد از قدیمی ترین شهرهای ایران و جهان است که ساخت و تولد آن را به یزدگرد سوم ساسانی نسبت می‌دهند و در آن زمان "کثه" نامیده می‌شده. بنایی برج و باروهای این شهر را به زمان دیلمیان و اتابکان می‌رسد که دیوارهایی مستحکم و دروازه‌هایی برای تردد مردم داشته.

مسجد جامع اردکان که یک بنای خشتی گلی ۵۰۰ ساله متعلق به قرن دهم هجری شمسی است، در بافت تاریخی شهر اردکان و بازاز چهارسوق قرار دارد. این بنا در سال ۱۳۷۷ با شماره ۲۲۳۹ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده.

یخاب ناحیه ای حفاظت شده است و شکار کردن حیوانات در آن ممنوع می باشد، این منطقه در غرب آران و بیدگل بخش هایی از قسمت شمالی دریاچه نمک را نیز شامل می شود و با پارک ملی کویر مرز مشترک دارد.

حمام های عمومی ایران، همواره از نظر هنر معماری و نقش غیر قابل انکار آنها در فراهم آوردن محلی برای گرد هم آمدن و ملاقات مردم با یکدیگر، مورد توجه بوده اند. حمام حسن آباد یکی از حمام های دوران قاجار است که اگرچه قدیمی است ولی به شکل مدرن بازسازی شده و حتی مجهز به دوش است.

آتشکده کوچه بیوک اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9132 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این اثر در یکی از قسمت های زرتشتی نشین واقع شده است.

کاروانسرای ارجنان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 11 مرداد سال 1384 با شماره 12655 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بانی این کاروانسرا حاجی شیخ آقابابای هرندی می باشد.

کاروانسرای رباط نو اثری به جا مانده از دوران صفوی است که با شماره 3850 در تاریخ 25 اردیبهشت سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این کاروانسرا در انتهای روستا و در اطراف میدان فرافر قرار گرفته است.

حمام اسلام منشاد یکی از این دست حمام های زیبای به یادگار مانده از دوره ایلخانی است که در شهرستان مهریز، دهستان میانکوه و روستای منشاد و در فاصله ۶۰ کيلومتري شهر يزد قرار دارد.

یکی از خاص ترین آب انبارهای شهر کویری یزد آب انبار ستی فاطمه یا آب انبار میدان امیر چخماق می باشد که از دوران تیموری باقی مانده است و در تاریخ 16 اسفند سال 1384 با شماره 14856 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.