بهترین مراکز دیدنی ایران

تکیه تجریش نام تکیه بزرگی در میدان تجریش است و به خاطر موقعیت مکانی خود، به این نام خوانده می شود. تکیه تجریش در کنار امام زاده صالح و پاساژ تجاری قرار دارد و جزو اماکن دیدنی این محدوده به شمار می آید. تکیه تجریش پلان مستطیلی در 2 طبقه دارد.

این خانه تا سال 1357 هجری شمسی مسکونی بوده اما بعد از آن چندین سال به حالت متروک باقی مانده بوده که سپس در سال 1379 هجری شمسی پس از بازسازی در سال 1382 به هتل لاله یزد تغییر کاربری داده شده است.

میدان حسن آباد یکی از زیباترین میادین شهر تهران است که در زمان رضاشاه پهلوی همزمان با مدرن سازی ایران ساخته شد. داستان ساخت این میدان زیبا بر می گردد به زمانی که زمین های منطقه حسن آباد در تملک میرزا یوسف آشتیانی یکی از افراد دربار قاجار بود.

مسجد و مدرسه شیخ عبدالحسین در تهران به دوران ناصرالدین شاه باز می گردد. طبق وصیتی که امیرکبیر به شیخ عبدالحسین که از مجتهدین به نام و مشهور زمان ناصری کرده بود، شیخ مامور ساخت این مسجد از محل ثلث اموال امیرکبیر بعد از مرگش به عنوان باقیات و صالحات بود.

مساجد در اصفهان، یکی از مهمترین بناهای کهن و زیبای این شهر را تشکیل می دهند و مسجد ایلچی یکی از همین ساختمان های تاریخی به شمار می رود. این مسجد در زمان حکومت شاه سلیمان صفوی و به همت صاحب سلطان بیگم، دختر حکیم نظام الدین محمد بنا شده است.

خانه رزاقیان اثری به جا مانده از دوران پهلوی اول می باشد که در تاریخ 11 مرداد سال 1384 با شماره 12353 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه زیبا در سال های اخیر مورد بازسازی قرار گرفته است و اکنون به اداره میراث فرهنگی شهرستان تفت تغییر کاربری داده شده است.

روستای ورازده یکی از توابع بخش چمستان شهرستان نور است و دارای مناظر زیبا و خیره کننده بسیار می باشد. این روستا از دو بخش ورازده علیا و ورازده سفلی تشکیل شده و ارتباط میان این دو بخش که توسط یک رودخانه از هم جدا شده اند، از طریق یک پل سیمانی فراهم شده است.

ابن باکویه شیرازی، جهانگرد و شاعر ایرانی، از عرفای صوفی مسلک صده چهارم و پنجم هجری بوده که به باباکوهی شهرت یافته است. آرامگاه باباکوهی که متعلق به پس از اسلام است و قدمتی به اندازه دوره آل بویه دارد یکی از مکان های تاریخی و دیدنی شهر شیراز است.

تپه آریایی ها یکی از چندین دیدنی خوانسار است. این جاذبه همان طور که از نام آن پیدا است تپه ای باز مانده از دوران آریایی ها می باشد و لذا قدمت آن به حدود 8000 سال قبل می رسد. گفته می شود اقوام پیشین در این تپه ها زندگی می کردند.

بقعه سیدگل زرد اثری به جا مانده از دوران تیموری می باشد که در تاریخ 25 آبان سال 1384 با شماره 13900 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. به دلیل وجود دو بقعه سید گلسرخ و سید گل مشکیجه در نزدیکی این بقعه گمان می رود این سه شخص با یکدیگر برادر بوده باشند.