بهترین مراکز دیدنی ایران

آرامگاه سید گل سرخ اثری به جا مانده از قرن نهم هجری قمری می باشد که با شماره 7660 در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بقعه شیخ زین الدین علی خاموش اثری به جا مانده از قرن های دهم و یازدهم هجری قمری می باشد که در تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8555 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بقعه متعلق به شیخ علی خاموش می باشد.

یکی از خاص ترین آثار تاریخی شهر یزد آسیاب کچلک می باشد که در شهرستان میبد و روستای حسن آباد قرار گرفته و نظر هر گردشگری را به خود جلب می کند. جالب است بدانید که این آسیاب از دوران قاجار تا به امروز باقی مانده است.

کاروانسرای گلشن یزد اثری به جا مانده از دوران قاجار است که توسط سازمان میراث فرهنگی ایران در تاریخ 18 اردیبهشت سال 1380 و با شماره 3805 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مسجد حاج حسن صفی اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 24 اسفند سال 1383 با شماره 11644 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مسجد درواقع بخشی از مجموعه حسینیه قدیم و جدید، ساباط، بازارچه و آب انبار می باشد.

خانه بیرونی میبد که به دارالبرهان نیز معروف است، بنایی مربوط به دوره ایلخانی است که تا چندی پیش مسکونی بوده و به دست خانواده برهانی اداره می شده. اما در حال حاضر در طرح حفاظت و ساماندهی قرار گرفته است.

مجموعه خانه باغ های واقع در شهر یزد، تلفیقی از معماری زیبای ایرانی و طبیعت هستند که همواره شایسته توجه بوده اند و از مهمترین جاذبه های توریستی این شهر محسوب می شوند. خانه باغ صدری فیض آباد از جمله این مجموعه ها می باشد که از زمان ساختش در دوران قاجار تاکنون پابرجا مانده است.

آب‌انبار وقت و ساعت جزوی از مجموعه و میدان وقت و ساعت یزد در محله فهادان است که شامل حسینیه، میدان، نخل، بقعه سید رکن الدین و آب‌انبار قدیمی است. همه ساله در این میدان مراسم عزاداری و جشن برگراز می‌شود.

برج خواجه نعمت اثری به جا مانده از دوران های ایلخانی و صفوی می باشد که در تاریخ 15 اسفند سال 1379 با شماره 3612 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بانی این اثر تاریخی که به دیوار خواجه نصیر نیز معروف است، خواجه نعمت می باشد.

پای حوض سنگ، رباطی به جا مانده از دوران صفوی است که در ۲۰ کیلومتری سه راهی طبس قرار گرفته و معماری مختص این دوره هنوز در گوشه و کنار بنای رباط و آب انبارهای اطراف آن به چشم می خورد. رباط پای حوض سنگ در دوران صفوی به عنوان استراحتگاهی برای زائران آرامگاه امام رضا (ع) ساخته شده است.